Τεκμήρια και Αποδείξεις εναντίον Φοροδιαφυγής

 Η διεθνής οικονομική κρίση, που άπλωσε τα πλοκάμια της στην Κύπρο μόλις το 2011 και απειλεί  με στραγγαλισμό την πατρίδα μας κατά το νέο έτος, αποτελεί πραγματικότητα για τον υπόλοιπο κόσμο από το 2007!  Αυτή η διαφορά φάσης που μεσολάβησε, θα έπρεπε να μας επέτρεπε νηφάλια να κρίνουμε εκ του αποτελέσματος τα μέτρα που ελήφθησαν στους πρώτους παθόντες και να ρυθμίσουμε τον δικό μας βηματισμό, εκ του ασφαλούς, με σύνεση.

Δυστυχώς, αποτύχαμε να αποδειχτούμε προμηθείς ενόσω η κρίση σοβούσε, ωστόσο, δεν είναι αργά να ενεργήσουμε ακόμα και τώρα, που ξέσπασε για καλά.  Έστω και την υστάτη, μπορούμε να συμπεριφερθούμε όχι μόνο με γενναιότητα – εις βάρος συνήθως του λαού – αλλά με εξυπνάδα.  Αρκεί να αντλήσουμε τα σωστά παραδείγματα από τις άλλες χώρες, να κρατήσουμε τα μέτρα που λειτούργησαν – προσαρμοζόμενα στις δικές μας ιδιαιτερότητες – και να απορρίψουμε αυτά που οδήγησαν σε περαιτέρω ύφεση και παρακμή.

Οικονομία: Η σωτήρια διαφορά φάσης

Ολόκληρη η Ευρώπη, ζει ένα ανηλεή οικονομικό πόλεμο από συγκεκριμένα κερδοσκοπικά κέντρα, τα οποία προσπαθούν να σώσουν εαυτούς καταποντίζοντας το ευρώ.  Μόνο που - δυστυχώς - η Ενωμένη Ευρώπη, δεν αντιμετωπίζει τον εχθρό ως τέτοια.  Αντίθετα, είναι διασπασμένη και διαιρεμένη στην Ευρώπη του Βορρά και την Ευρώπη του Νότου...

Γεωγραφικά, ανήκουμε στον ευρωπαϊκό νότο, στον ελληνικό ευρωπαϊκό νότο.  Διαχρονικά, οι εξελίξεις στον μητροπολιτικό ελληνικό χώρο, έφταναν στην Κύπρο με διαφορά φάσης, με καθυστέρηση.  Τόσο τα θετικά - οι αγώνες ελευθερίας, η ακμή, η πολιτιστική ανάπτυξη,  όσο και τα αρνητικά - οι σκλαβιές, η παρακμή, η σήψη, η διαφθορά και η πτώση.  Εκείνο το οποίο απαιτείται, είναι ηγεσία με διορατικότητα τέτοια, ώστε να επισπεύδει τα καλά και να αποτρέπει τα κακά.

"Εν' της παπαθκιάς τα ξύλα", κ. Χριστόφια;

Η ασυνέπεια λόγων και έργων του Προέδρου Χριστόφια, όπως προέκυψαν μετά τη δημοσιοποίηση του πορίσματος Πολυβίου και την άρνηση ανάληψης ευθυνών εκ μέρους του, δεν είναι φαινόμενο πρωτοφανές.

Ας αντιπαραβάλουμε την τρέχουσα κατάσταση, με μια κλασσική περίπτωση ανάληψης πολιτικών ευθυνών και τις τότε δηλώσεις - αλλά και ενέργειες - του Προέδρου.  Στις 09 Ιουλίου 2010, συνεπεία του σκανδάλου που ξέσπασε με τις λίστες που έφευγαν από το Προεδρικό και είχαν ως παραλήπτη το Υπουργείο Άμυνας, ο Δημήτρης Χριστόφιας έκανε δεκτή την παραίτηση του τότε Διευθυντή του Γραφείου του, Βάσου Γεωργίου.  Τεράστια αξία έχει το λεκτικό που είχε χρησιμοποιήσει ο Πρόεδρος, δια στόματος Κυβερνητικού Εκπροσώπου.

Η Πρώτη Δικαίωση των Ηρώων

Ανακοινώθηκε χθες το πολυαναμενόμενο πόρισμα Πολυβίου για τα τραγικά γεγονότα στο Μαρί, που οδήγησαν στον ηρωικό θάνατο δεκατριών συμπατριωτών μας.  Με παρρησία, ο - κατά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας - διακεκριμένος νομικός, απέδωσε γενικές ευθύνες για την καταστροφή σε διάφορες κατευθύνσεις, όπως ανώτερα και ανώτατα στελέχη του στρατεύματος, μέλη του πυροσβεστικού σώματος και σε πρακτικές που ακολουθούνται κατά τη λειτουργία της κρατικής μηχανής.  Δεν παρέλειψε όμως να δακτυλοδείξει, ως όφειλε, και τους πρωταίτιους της τραγωδίας:  το Δημήτρη Χριστόφια και τους κορυφαίους Υπουργούς του, των Εξωτερικών και της Άμυνας.

Χριστόφια, Ιδού το Επίτευγμά σου!

Προ μηνός, μετά την ψήφιση της πρώτης δέσμης μέτρων για την οικονομία από τη Βουλή, εκφράζαμε την απορία αν όντως, η παρούσα αντιπολίτευση, θέλει να απαλλάξει τον τόπο από την κυβέρνηση μειοψηφίας του Δημήτρη Χριστόφια.  Αν είχε και έχει τη βούληση να εξαναγκάσει τον Πρόεδρο σε παραίτηση, τότε έχασε μια χρυσή ευκαιρία!  Διότι, όχι μόνο στήριξε το νομοσχέδιο, αλλά το ενίσχυσε κιόλας, βγάζοντας το Προεδρικό από τη δύσκολη - πλην όμως υπεύθυνη - θέση, να τεθεί αντιμέτωπο με τα συνδικάτα των δημοσίων και τις συντεχνίες των ημικρατικών υπαλλήλων.

Τεντώνουν το σκοινί οι Τούρκοι

Οι Τούρκοι φαίνεται να υλοποιούν τις απειλές τους.  Στις 01:00 τα ξημερώματα της Δευτέρας 19 Σεπτεμβρίου, το νορβηγικό "Bergen Surveyor" εντοπίστηκε να πλέει Βορειοδυτικά της Κύπρου.

Χέρια Καθαρά

Οι ραγδαία κλιμακούμενες τουρκικές απειλές, έχουν τις τελευταίες μέρες δυναμιτίσει για καλά το κλίμα στην Ανατολική Μεσόγειο.  Ο κατοχικός πρωθυπουργός Ταγίπ Ερτογάν, επιδίδεται σε διπλωματικό - για την ώρα - πόλεμο με το Ισραήλ, προσπαθώντας να συνασπίσει μαζί του τις γειτονικές χώρες, κάνοντας επίκληση στο ομόθρησκο.

Από την άλλη πλευρά, το Ισραήλ, είναι περισσότερο από βέβαιο, ότι δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο, προκειμένου να υπεραμυνθεί των συμφερόντων του.  Δεν πρόκειται να επιτρέψει, ούτε να υπονομευτεί ο ναυτικός αποκλεισμός που έχει επιβάλει στη Γάζα, ούτε βέβαια να αμφισβητηθούν τα κυριαρχικά του δικαιώματα στην Αποκλειστική Οικονομική του Ζώνη και να απολέσει τα έσοδα από την εξόρυξη φυσικού αερίου.  Καθόλου απίθανο δε, να εκμεταλλευτεί τα εσωτερικά χρόνια προβλήματα που ταλανίζουν την Τουρκία, όπως οι Κούρδοι αγωνιστές.

Τι Έκανες Πρόεδρε στο Ζύγι;

Από τις ουκ ολίγες αντιφάσεις στις οποίες περιέπεσε ο Δημήτρης Χριστόφιας κατά την χθεσινή, 5/9, κατάθεσή του στην Εξεταστική Επιτροπή για την τραγωδία στο Μαρί, η κατά γενικήν ομολογία... νοστιμότερη, ήταν η επίκληση άγνοιας σχετικά με τη γειτνίαση Ναυστάθμου και ηλεκτροπαραγωγού σταθμού!

Δικαιολογία που δεν αρμόζει στο ανάστημα πολιτικού ανήρ, ο οποίος κατέχει το ύψιστο πολιτειακό αξίωμα και απαιτεί μάλιστα τον σεβασμό των υπολοίπων. Τη στιγμή κατά την οποία ο ίδιος το προσβάλλει βάναυσα, κρυβόμενος πίσω από αστεία επιχειρήματα. Προπάντων, όταν αποδεδειγμένα δεν ευσταθούν!

Τους ξεγέλασε (;) ο Χριστόφιας!

Πανηγυρίζουν από την Παρασκευή 25 Αυγούστου τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αφού, θεωρούν ότι στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και επιδεικνύοντας πρωτοφανή υπευθυνότητα, διέσωσαν τα δημοσιονομικά της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Στην πραγματικότητα, το κατόρθωμά τους ήταν να απονείμουν συγχωροχάρτι στα μικρά και μεγάλα οικονομικά εγκλήματα της τελευταίας τριετίας. Ξεκινώντας από τα δόντια του Παπασάββα, τους διορισμούς του Μολέσκη και φτάνοντας στα 35 εκατομμύρια της "Eurocypria" και τις αγνώστου ύψους ζημιές από τον όλεθρο του Βασιλικού. Μείωσαν το έλλειμμα κατά 318 περίπου εκατομμύρια και εξασφάλισαν στο Δημήτρη Χριστόφια τη συνέχιση της θητείας του, για άλλους 18 μήνες.

Αυτός ο Πρόεδρος, δεν έχει καμιά ηθική νομιμοποίηση, όχι απλά να λαμβάνει μέτρα για την οικονομία, αλλά ούτε καν να άρχει του κράτους. Θεωρείται πρωταίτιος της τραγωδίας στη Ναυτική Βάση, με τις ασυγχώρητες παραλείψεις και - πολύ περισσότερο - με τις ανεύθυνες ενέργειές του. Μαυροφόρεσε δώδεκα οικογένειες και βύθισε στο πένθος μια ολόκληρη χώρα. Διέλυσε το Ναύσταθμο και ακρωτηρίασε το Ναυτικό. Προκάλεσε αναστάτωση στις τάξεις της Εθνικής Φρουράς και έσπειρε το φόβο στους αξιωματικούς των Σωμάτων Ασφαλείας. Κλόνισε την εμπιστοσύνη του λαού προς τις κρατικές υπηρεσίες, διάβρωσε το αίσθημα ασφάλειας, έσπειρε τον πανικό, καταρράκωσε το ηθικό και την αξιοπρέπεια του κόσμου.

Κοντά σε αυτά, ανατίναξε στην κυριολεξία το σπουδαιότερο ηλεκτροπαραγωγό σταθμό της χώρας, καθώς και τις ενεργειακές υποδομές που ετοιμάζονταν, ώστε το 2020 η Κύπρος να πληροί τα κριτήρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα της Ενέργειας. Επανέφερε τα νοικοκυριά στον ενεργειακό μεσαίωνα με τις ζημιογόνες διακοπές ρεύματος, ανέβασε το κόστος παραγωγής ηλεκτρισμού στα ύψη, εισήγαγε με θράσος - δια της πλαγίας οδού - ρεύμα από τον κατακτητή. Υποχρέωσε επιχειρηματίες, εργοστασιάρχες, ξενοδοχειάρχες αλλά και μικροκαταστηματάρχες, να εφοδιαστούν με ρυπογόνες γεννήτριες, προκειμένου να μπορέσουν να εργαστούν. Επωμιζόμενοι κόστος δυσβάστακτο, εν καιρώ οικονομικής κρίσης.

Προφανώς αυτός ο άνθρωπος, όχι μόνο δεν δικαιούται να επιβάλει φόρους, ώστε να καλύψει τις μαύρες τρύπες που η πολιτική του δημιούργησε στην οικονομία, αλλά οφείλει να βρει το θάρρος να απολογηθεί - πρώτα στις οικογένειες των ηρώων και μετά στο λαό - και να αποσυρθεί από το αξίωμά του. Αφού όμως δεν έχει την ευθιξία να το πράξει - όπως έκαμαν λόγου χάριν οι υπουργοί του, διότι έτσι τους επέβαλλε η διαφορετική ηθική τους - οφείλουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης να του το υποδείξουν.

Αντ' αυτού, η αντιπολίτευση όχι απλά στήριξε το κυβερνητικό νομοσχέδιο για την οικονομία, αλλά το ενίσχυσε κιόλας! Ο κ. Χριστόφιας, δεν είχε το θάρρος να τα βάλει με τις πανίσχυρες συντεχνίες των δημοσίων υπαλλήλων και τα συνδικάτα των ημικρατικών. Έτσι, ενέδωσε στις πιέσεις τους, γνωρίζοντας ότι τα υπόλοιπα κόμματα δεν θα το έπρατταν. Έστειλε λοιπόν "κουτσουρεμένο" το σχέδιο νόμου στη Βουλή και ήλπιζε ότι θα το "ενισχύσει" η αντιπολίτευση. Όπερ και εγένετο. Με αποτέλεσμα, και η πίτα να είναι ολόκληρη - τα μέτρα ψηφίστηκαν σε νόμο - και ο σκύλος χορτάτος - οι ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, δεν έχουν παράπονο από την κυβέρνησή τους!

Ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε το θέμα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν διαφέρει καθόλου από τη διαχείριση των φονικών εμπορευματοκιβωτίων. Την ώρα που έδινε δεσμεύσεις στο Μπασάρ Αλ Άσαντ ότι θα του τα επιστρέψει και στους Δυτικούς ότι θα παραμείνουν στην Κύπρο, άφηνε τα εκρηκτικά στο έλεος των καιρικών συνθηκών. Με μαθηματική ακρίβεια, το περιεχόμενο θα αλλοιωνόταν, θα καθίστατο άχρηστο και το "πρόβλημα" θα εξαφανιζόταν ως δια μαγείας από τα ευέλικτα χέρια του Δημήτρη Χριστόφια. Μόνο που τελικά, έσκασε στις παλάμες του, παρασύροντας στο θάνατο δεκατρείς αυξεντιωμένους λεβέντες, που έμειναν μέχρι τέλους πιστοί στο καθήκον να υπερασπιστούν την τιμή και αξιοπρέπεια της Δημοκρατίας. Αυτής, την οποία ο Πρόεδρος επικαλείται σήμερα, για να συνεχίσει να απολαμβάνει το θώκο του.

Η πολιτική Χριστόφια, έχει καταστεί επικίνδυνη για τον Ελληνισμό. Έχουμε κατά πολύ ξεπεράσει το στάδιο των ατυχών δηλώσεων που επέφεραν θυμηδία στο ακροατήριο. Οι κουτοπόνηρες ενέργειες σε Κυπριακό, εξωτερική πολιτική και οικονομία, η ελαφρότητα χειρισμού σημαντικών θεμάτων και οι εμφανείς αδυναμίες στην επιλογή συνεργατών που μπορούν να ορθώσουν ανάστημα, ως ανάχωμα στον οδοστρωτήρα, οδηγούν νομοτελειακά στην καταστροφή. Η ξεγελασθείσα (;) αντιπολίτευση, αν δεν επιχαίρει απλά με τη φθορά της κυβέρνησης, έχοντας άλλα σχέδια κατά νου, ας ενεργήσει άμεσα! Ο τόπος, πρέπει δημοκρατικά, να απαλλαγεί από την κυβέρνηση της καταστροφής, ενόσω υπάρχει - ακόμα - δρόμος γυρισμού. Διαφορετικά, θα ξανακλάψουμε επί νέων θυμάτων και ερειπίων: τον κυπριακό Ελληνισμό και την Πατρίδα μας!

Όταν ο Νόμος συνάντησε το Ήθος: Θεωρία και Πράξη

Το άπλετο φως, με το οποίο από την πρώτη μέρα κάποιοι επαγγέλλονταν να διαχέουν τις διαδικασίες διερεύνησης της εγκληματικής έκρηξης στο Ναύσταθμο "Ευάγγελος Φλωράκης", άρχισε φαίνεται να εξαντλείται. Οι πρώτες σκοτεινές περιοχές εμφανίστηκαν με τα χαλκευμένα πρακτικά του Υπουργείου Εξωτερικών και του ΓΕΕΦ, αλλά και τα... ξεχασμένα έγγραφα στο Προεδρικό.

Οι ανησυχίες που δικαιώνουν όσους από την πρώτη μέρα διαδηλώνουν για δικαίωση και δικαιοσύνη εντείνονται, αφού, σύμφωνα με όσα αφέθηκαν να διαρρεύσουν και δεν έχουν διαψευστεί (Πολίτης 25/8), ο Γενικός Εισαγγελέας δεν προτίθεται να καλέσει το Δημήτρη Χριστόφια σε ανάκριση. Επικαλούμενος το Σύνταγμα, ο Πέτρος Κληρίδης επιχειρεί, λέει, να διαφυλάξει ως κόρην οφθαλμού το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Ένα θεσμό, τον οποίο δεν φαίνεται να τιμά και να διασφαλίζει ο πρώτος που θα όφειλε: ο ίδιος ο Πρόεδρος! Είναι μεγάλη αντίφαση και συνιστά ύψιστη πρόκληση προς τους πολίτες, αντί οι αιρετοί άρχοντες να προστατεύουν τους θεσμούς, να κρύβονται ουσιαστικά πίσω τους!

Εάν και εφόσον τίθεται θέμα υποβολής ερωτημάτων προς τον κύριο Χριστόφια, τότε αυτοβούλως θα έπρεπε ο ίδιος να προσέλθει στη Γενική Εισαγγελία, προκειμένου να δώσει τη μαρτυρία του και να φωτίσει τις όποιες σκιές πέφτουν στο πρόσωπό του. Εάν με αυτό τον τρόπο, θεωρεί ότι μειώνεται ο θεσμός του Προέδρου, τότε είναι ένας ακόμα λόγος για να ικανοποιήσει το παλλαϊκό αίτημα και να παραιτηθεί!

Τα έγγραφα που έχουν έρθει στη δημοσιότητα (Σημερινή 17/8), φανερώνουν την έντονη και διαρκή ενασχόληση του Προέδρου με τα φονικά εμπορευματοκιβώτια. Καμιά έρευνα - ποινική ή άλλη - δεν μπορεί να θεωρηθεί ολοκληρωμένη, αν δεν περιλαμβάνει και τη μαρτυρία του Δημήτρη Χριστόφια. Είναι γελοίο, να θεωρεί κάποιος ότι ο άνθρωπος που ταξίδευε στη Συρία έχοντας ως μείζον θέμα στις αποσκευές του το κατασχεθέν θανατηφόρο φορτίο, δεν μπήκε στον κόπο να ρωτήσει τους υφιστάμενους του - πολιτικούς ή υπηρεσιακούς - πού και υπό ποιές συνθήκες φυλάσσεται αυτό. Αλλά ακόμα κι αν ισχυρίζεται ότι ήταν τόσο ανεύθυνος και πρόχειρος στις συνομιλίες του με τον Μπασάρ Αλ Άσαντ, οφείλει να το δηλώσει επισήμως.

Είναι κατάντημα, ένας πολιτικός που αναρριχήθηκε στην εξουσία με σύνθημα τη "δίκαιη κοινωνία" να επικαλείται νομικίστικες δικαιολογίες προκειμένου να μη λογοδοτήσει για τις ασήκωτες ευθύνες που τον βαραίνουν. Ο συμπερασμός "ότι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό" ανατρέπει ολόκληρη τη κοσμοθεωρία που για χρόνια επιχειρούσε να πουλήσει ο εξοχότατος Πρόεδρος. Φαίνεται όμως για ακόμα μια φορά, ότι η πράξη συναντά τη θεωρία, όπου και ο Νόμος συναντά το Ήθος: μόνο στους πραγματικούς Ηγέτες.

Ας παραδειγματιστεί, αυτός ο Πρόεδρος, από τους δεκατρείς Αυξεντιωμένους της Ναυτικής Βάσης στο Μαρί. Από τους ανθρώπους που έμειναν πιστοί στο καθήκον, γιατί έτσι επέβαλλε όχι ο Νόμος, αλλά το Ήθος τους. Από τους ήρωες, που θυσιάστηκαν μετατρέποντας τη θεωρία που δίδασκαν ή διδάχτηκαν, σε πράξη!

Ένοχοι, Συνένοχοι και Ψευδείς Παραστάσεις

Όταν ο κόσμος ενός ανθρώπου καταρρέει - όπως καταρρέουν τα όνειρα των νέων που καλούνται να αποτελέσουν το αυριανό σύνολο των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας - τότε ο άνθρωπος αυτός δικαιούται της συμπάθειας των υπολοίπων; Εάν γι' αυτή την κατάρρευση ευθύνεται ο ίδιος, τότε αξίζει όσης συμπάθειας και ένας μεθυσμένος οδηγός, του οποίου η ζωή καταστρέφεται μετά από ένα θανατηφόρο δυστύχημα το οποίο προκαλεί!

Ο Δημήτρης Χριστόφιας, έχει προσγειωθεί στην πραγματικότητα ανώμαλα. Γαλουχήθηκε στο κόμμα του, προκειμένου να ανέλθει κάποτε στο ύπατο αξίωμα της Κυπριακής Πολιτείας και να "διασώσει" το λαό. Άκουγε διαρκώς ότι ήταν ο καλύτερος, ο πιο ικανός, ενώ κάθε φωνή αντίθετη στις απόψεις του, αποτελούσε είτε προϊόν φθόνου και σκοπιμότητας, είτε προερχόταν από... αδαείς, που δεν διέθεταν τη σοφία του.

Από της εκλογής του στην Προεδρία της Δημοκρατίας, δέχεται το ένα μετά το άλλο τα ραπίσματα φίλων και εχθρών. Έμαθε με το δύσκολο τρόπο, πως η "κοινωνική πολιτική" δεν εμπεδώνεται με εκσφενδονισμό επιδομάτων αδιακρίτως. Αντίθετα, εξαγριώνεται ο λαός, όταν λήπτες βοηθημάτων τυγχάνουν άτομα που απολαμβάνουν παχυλές συντάξεις, ή αιτητές ασύλου που ουδεμία σχέση έχουν με πραγματικούς πολιτικούς πρόσφυγες, διωκόμενους από αντιδημοκρατικά καθεστώτα. Πόσο μάλλον, όταν είναι πρώτου βαθμού συγγενείς και ευνοούμενοι δικτατόρων!

Διαπίστωσε ο Πρόεδρος, ότι το κεφάλαιο, που τόσο πολύ διατείνεται ότι μισεί, είναι η κινητήριος δύναμη της Οικονομίας. Δίχως ρευστό, η οικονομία από πλεονάσματα που παρέλαβε, παρουσιάζει ελλείμματα και τα δώρα που καταχειροκροτούμενος έδινε σε όμορφες, γιορτινές εκδηλώσεις, αποτελούν πια αναμνήσεις του παρελθόντως.

Αντιλήφθηκε, ότι οι "φίλοι" του, ηγέτες άλλων χωρών, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από στυγνοί δικτάτορες. Άνθρωποι που καταπίεζαν τους λαούς τους και δεν δίστασαν να αιματοκυλήσουν δρόμους και πλατείες, προκειμένου να ανακόψουν το αναπόφευκτο: τις επαναστάσεις! Ενα-ένα τους βλέπει να αποχωρούν και να οδηγούνται μάλιστα ενώπιον δικαστηρίων, όπου θα λογοδοτήσουν για τα αιμοσταγή εγκλήματα που διέταξαν ή διέπραξαν.

Ανακάλυψε, ότι οι "σύντροφοι", δεν είναι και τόσο κομμουνιστές τελικά. Συγκέντρωναν τον πλούτο και τη χλιδή για τον εαυτό και τους γύρω τους, ενώ καταδίκαζαν το λαό να πεινά και να εξαθλιώνεται. Μάλλον γι' αυτό κι ο ίδιος επέλεξε τον καπιταλιστικό τρόπο ζωής, με τις λιμουζίνες, τα ιδιωτικά αεροσκάφη, τα επιδόματα εξωτερικού και τους διορισμούς φίλων και στενών συγγενών σε καλοπληρωμένες θέσεις κλειδιά.

Κάποιοι "σύντροφοι" δε, του έκοψαν και τις "συντροφικότητες", αφού δεν αναγνωρίζουν ιδεολογικές συγγένειες! Συγγένειες, τις οποίες ο εξοχότατος Πρόεδρος ευελπιστούσε να χρησιμοποιήσει ώστε να λύσει το Κυπριακό. Επειδή ίσως, επικαλούμενος τη συντροφικότητα στο ΑΚΕΛ, κάμπτει τις προσωπικές φιλοδοξίες ορισμένων προκειμένου να ανεβοκατεβάσει αξιωματούχους και να επιλέξει ηγέτες, πλανήθηκε, ότι και η Τουρκία λειτουργεί κατ' αυτό τον τρόπο!

Μια Τουρκία η οποία, όχι μόνο εισέπραξε τις γενναίες του προσφορές, αλλ' ούτε ευχαριστώ δεν του είπε. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έκανε την αποδοχή τους, να μοιάζει με... υποχώρηση της τουρκικής πλευράς έναντι ημών!

Τέλος, ο Δημήτρης Χριστόφιας έκανε την τελευταία και οδυνηρότερη διαπίστωση. Συνειδητοποίησε, πως οι... άξιοι που επέλεξε να τον περιστοιχίσουν κατά την πενταετή του θητεία, δεν πέρασαν στο ελάχιστο τον πήχη. Φάνηκαν ανεπαρκείς και επικίνδυνοι και με σειρά λαθών και παραλείψεων, δεν κατάφεραν να τον αποτρέψουν από του να ανατινάξει την πατρίδα μας. Η αδυναμία τους ήταν τόση, ώστε η προσωπικότητα ενός Προέδρου που υπέστη τόσες αλεπάλληλες σφαλιάρες, να τους προκαλεί δέος. Να μην τολμούν ως εκ τούτου, να του υποδείξουν τις εξόφθαλμες γκάφες του ή να τον καταγγείλουν και να τον εγκαταλείψουν εγκαίρως, προκειμένου να διασώσουν τον τόπο. Η τραγωδία του, συνίσταται στο ότι τη Δημοκρατία και το Κράτος, διέσωσαν άνθρωποι τους οποίους ούτε ζωγραφιστούς δεν ήθελε να βλέπει. Αυτοί ήταν οι άνθρωποι του καθήκοντος, που έγιναν θυσία για τη δική του και δική μας αξιοπρέπεια, την 11η του Ιούλη.

Τώρα, οι πέραν του ΑΚΕΛ συνοδοιπόροι, πήδηξαν στο πίσω κάθισμα του ανεξέλεγκτου οχήματος. Πλην όμως, αυτό πρόλαβε να σπείρει το θανατικό και τον όλεθρο. Ο συνοδηγός Κάρογιαν, γνώριζε για τις ψευδείς παραστάσεις με τις οποίες ο οδηγός εξακολουθούσε να κατέχει την άδεια. Φρόντισε όμως να τον καλύψει επανειλημμένα και να τον κρατήσει στο τιμόνι.

Όσο για τους επιβάτες των πίσω θέσεων; Αν δεν παρέμβουν άμεσα, με τρόπο δημοκρατικό, ώστε να εξαναγκάσουν τον οδηγό να σταθμεύσει το όχημα και να κατέβει, για να αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός ποιος θα αναλάβει τιμονιέρης, θα είναι συνένοχοι. Αυτός ο Πρόεδρος, έχει παραβιάσει κάθε διάταξη του κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Επιβάλλεται να κριθεί από το Νόμο και το λαό. Αν δεν τον οδηγήσει ενώπιόν τους η αντιπολίτευση, θα λογοδοτήσει κι αυτή!

Ώρα Ευθύνης

Πλήθος συμπολιτών μας, νιώθουν αυτές τις μέρες καταρρακωμένο το πατριωτικό τους αίσθημα από τα γεγονότα της 11ης του Ιούλη και εξευτελισμένοι εθνικά από τις ύβρεις και ειρωνείες του Τούρκου πρωθυπουργού. Η αλήθεια είναι όμως, ότι η αξιοπρέπειά μας ως λαού, έχει διασωθεί. Έχουν φροντίσει για τούτο, με τη θυσία τους, οι Αυξεντιωμένοι της Ναυτικής Βάσης στο Μαρί!

Ο Πλοίαρχος Ανδρέας Ιωαννίδης και ο υποπλοίαρχος Λάμπρος Λάμπρου, αφού έμαθαν στους ναύτες τους πως να πολεμούν, τους έδειξαν και πως να πεθαίνουν. Κατέκτησαν με τα υπόλοιπα 11 παλικάρια που έγιναν ολοκαύτωμα, μια θέση στο πάνθεο της Ελληνικής Ιστορίας. Φάνηκαν άξιοι απόγονοι ενός εθνάρχη! Του επισκόπου της 9ης Ιουλίου 1821. Όταν ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός, αποκρινόμενος στον Κιόρογλου, ο οποίος τον καλούσε να εγκαταλείψει την Λευκωσία για να γλυτώσει το μακελειό, είπε: «Παρά το γιαίμαν τους πολλούς, εν κάλλιον του Πισκόπου».

Κάτι που μας φέρνει στον σημερινό ηγέτη – κακή του μοίρα – του Κυπριακού Ελληνισμού. Την Αυτού Εξοχότητα, που ακόμα και σήμερα αρνείται το ρήμα «απολογούμαι», θεωρώντας την απολογία… δεδομένη. Μια απολογία την οποία χρωστούμε όλοι εμείς στις οικογένειες των θυμάτων. Ζητούμε συγγνώμη, διότι η επί σειρά ετών ανοχή μας, σκότωσε τους δικούς σας ανθρώπους.

Δεν εξοργίζει όμως, μόνο η αναλγησία του Προέδρου της Δημοκρατίας. Μας θλίβει και η επιμονή της μη ανάληψης ευθυνών. Ο ΥΠΕΞ, έστω και αργά, δήλωσε πως λόγοι ηθικής επιβάλλουν την παραίτησή του. Να υποθέσουμε πως ο Δημήτρης Χριστόφιας, έχει διαφορετική ηθική από το Μάρκο Κυπριανού;

Τα όσα λάθη έγιναν μέχρι το τραγικό πρωινό της Δευτέρας, μπορούν και να αποδοθούν σε οποιονδήποτε άλλο πολιτικό, υπηρεσιακό ή στρατιωτικό, πλην του Προέδρου. Ούτως ή άλλως, ο Πρόεδρος ούτε είδε, ούτε άκουσε, ούτε ήξερε… Τα όσα ακολούθησαν όμως; Η εκδήλωση της 19ης Ιουλίου στο Προεδρικό; Τη στιγμή που όλοι τον καλούσαν να την αναβάλει, ο ίδιος επέμενε. Επιδεικνύοντας δυσανάλογο πείσμα, από τις καθεχρονικές ακυρώσεις του «Νικηφόρου», προκειμένου να μη δυσαρεστήσει την Τουρκία. Και εκφώνησε τελικά την ομιλία «ενότητας». Μια ομιλία, κατά την οποία πρόλαβε να απαντήσει στους πολιτικούς του αντιπάλους που τον κατηγορούν για απομόνωση, να ταυτίσει όσους διαμαρτυρόμαστε με την ΕΟΚΑ Β΄ και το Πραξικόπημα, να επιτεθεί στον Αρχιεπίσκοπο και την Εκκλησία, να χαρακτηρίσει όποιον εναντιώνεται στην ομοσπονδία ως διχοτομικό. Ταυτόχρονα, δεν πρόλαβε να ψελλίσει τις λέξεις «εισβολή», «κατοχή» και «εποικισμός», πάνω από μια φορά.

Πώς να το κάμει άλλωστε, όταν έχει το θράσος να εξαρτά την ηλεκτροδότηση του κράτους μας, από τον κατοχικό στρατό. Δεν είχε όμως το θάρρος να διαπραγματευτεί ο ίδιος κάτι τέτοιο, παρά μόνο κρύφτηκε πίσω από ιδιώτες. Αυτό δεν είναι τίποτα λιγότερο, από δειλία. Μα καλά κύριε Χριστόφια, δεν αισχύνεστε να κάνετε εκδηλώσεις καταδίκης της 20ης του Ιούλη, να ουρλιάζουν οι σειρήνες ανήμερα της επετείου της εισβολής και το ρεύμα να προέρχεται από τον κατακτητή;

Αυτός ο Πρόεδρος – όπως αρέσκεται να αναφέρεται στον εαυτό του – πέραν από το πένθος στο οποίο βύθισε το νησί μας, έχει διαλύσει τις υποδομές του Ναυτικού, της ενέργειας και έχει ανατινάξει την ήδη γονατισμένη – από τον ίδιο – οικονομία. Τώρα, θα ζητήσει από τους πολίτες θυσίες. Από τον Δημόσιο Υπάλληλο του οποίου σκότωσε το παιδί ή το συνάδερφο και αισθάνεται και ο ίδιος ανασφαλής, από τον ξενοδοχειάρχη στον οποίο θα στείλει προσαυξημένο το λογαριασμό του ηλεκτρικού, από τον επιχειρηματία που ανάγκασε να προμηθευτεί γεννήτρια και να πληρώνει πανάκριβα τα καύσιμα, ώστε να μπορέσει να εργαστεί. Με τι μούτρα άραγε, θα τα ζητήσει και ποιός δεν θα τον στείλει στο… Μαρί να δει τ’ αποκαΐδια της πολιτικής του;

Οφείλει ο Δημήτρης Χριστόφια να «θυσιαστεί» – ας το θέσουμε έτσι – για το καλό της Κύπρου, αν μη τι άλλο. Δεν ξέρουμε αν οι όποιοι επόμενοι θα είναι υπεύθυνοι και ευσυνείδητοι, αλλά τουλάχιστον, δεν θα έχουν βεβαρυμμένο μητρώο. Θα διαθέτουν την έξωθεν καλή μαρτυρία και την ηθική νομιμοποίηση, να ζητήσουν από το λαό να προβεί σε θυσίες. Εν πάση περιπτώσει, χειρότεροι, αποκλείεται να είναι!

Κακά τα ψέματα όμως, ο Πρόεδρος είναι γερά γαντζωμένος στην καρέκλα της εξουσίας. Έχουν χρέος συνεπώς τα κόμματα, να σταματήσουν το κρυφτούλι. Αφού δεν παραιτείται, να τον παραιτήσουν! Να αρνηθούν, μέχρι της παραίτησής του, οποιαδήποτε συνεργασία. Να προαναγγείλουν την καταψήφιση κάθε κυβερνητικής πρότασης νόμου. Να ξεκαθαρίσουν πως δεν θα καταστούν συνένοχοι στην καταστροφή της Κύπρου. Δεν τίθεται θέμα διχόνοιας. Είμαστε όλοι ενωμένοι, ταγμένοι, απέναντι σε όσους ζημιώνουν τον τόπο. Από οποιαδήποτε παράταξη κι αν προέρχονται. Είναι η ώρα της ευθύνης: Απομακρύνετέ τον από την εξουσία, αλλιώς θα φύγετε μαζί του!

Τα Εγκλήματα Εξακολουθούν: Το Σκότος και ο Σκοταδισμός

Με αισθήματα βαθύτατης θλίψης, διαπιστώνουμε καθημερινά την ασυνειδησία και υποκρισία των κυβερνώντων. Παρατηρούμε με οργή, τα εγκλήματα που οδήγησαν στην τραγωδία στο Μαρί, αφενός να αποκαλύπτονται, αφετέρου να συνεχίζονται δίχως αιδώ.

Η Κυβέρνηση του "δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα", όχι μόνο αρνείται πεισματικά να φύγει όπως είναι η παλλαϊκή απαίτηση, αλλά βρίζει και χλευάζει όσους αγανακτισμένοι την καλούν να αναλάβει τις ευθύνες της. Δεν είναι ύβρις το να συγκρίνονται δεκάδες χιλιάδες δημοκρατικοί άνθρωποι με τη Χούντα; Δεν είναι χλευασμός ο ισχυρισμός περί άγνοιας της επικινδυνότητας του φορτίου, τη στιγμή που Αμερικάνοι, Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί και Συμβούλιο Ασφαλείας από τη μια, Σύροι και Ιρανοί από την άλλη, το ήθελαν απεγνωσμένα; Προς τι η όλη σπουδή, αφού ήταν τόσο ακίνδυνο;

Δυστυχώς όμως, τα εγκλήματα δεν μένουν ως εδώ. Εξακολουθούν οι ολετήρες της Κύπρου να προελαύνουν δίχως συστολή. Το κακόγουστο αστείο που είχε αρχίσει από τις αρχές της βδομάδας για αγορά ηλεκτρικής ενέργειας από τα κατεχόμενα, φαίνεται να μην είναι τόσο αστείο τελικά, αν και παραμένει το ίδιο κακόγουστο, το ίδιο αισχρό. Αυτοί οι οποίοι έντυσαν το λαό στα μαύρα και βύθισαν τον τόπο στο σκοτάδι, οι ευέλικτοι που ασκώντας για τρία χρόνια εξωτερική πολιτική επί πτωμάτων ηρώων, οι ανεύθυνοι οι οποίοι ανατίναξαν την εθνική μας υπερηφάνεια και κατέκαψαν το φρόνημα του Κυπριακού Ελληνισμού, ξαναχτυπούν! Αποφασίζουν τώρα - δίχως να αισχύνονται - να ξεπουλήσουν και την τιμή του. Μας θέλουν να συρθούμε μπρος στον αττίλα και να ζητιανέψουμε ρεύμα.

Μα δεν έχουν οι θρασείς, ούτε καν το θάρρος και την παρρησία να βγουν να το πουν ξεκάθαρα. Κρύβονται πίσω από δήθεν πρωτοβουλίες επιχειρηματιών. Δεν κοκκινίζουν από ντροπή να ακυρώνουν και να αμαυρώνουν τη θυσία των ηρώων της 11ης του Ιούλη; Συνειδητοποιούν την ασέβεια που διαπράττουν έναντι των ανθρώπων που αυτοπροαιρέτως θυσίασαν τις ζωές τους, για να διασώσουν τους συνανθρώπους τους και την αξιοπρέπεια της πατρίδας μας; Μια αξιοπρέπεια, την οποία ποδοπατά το ίδιο το κράτος, ο θεματοφύλακάς της!

Την ερχόμενη Τετάρτη, στις 20 του Ιούλη, επέτειο της τουρκικής εισβολής, οι σειρήνες θα ηχούν με ρεύμα που θα έχει αγοραστεί από τον κατοχικό στρατό! Οι αττίλες, θα κάνουν παρελάσεις με χρήματα του Έλληνα Κύπριου φορολογούμενου. Λεφτά τα οποία πιθανότατα είχαν δεσμευτεί για την Άμυνα του τόπου και δεν κατέληξαν ποτέ εκεί! Υπάρχει μεγαλύτερη ένδειξη αχαριστίας προς τους Ήρωες της Ναυτικής Βάσης και όχι μόνο; Μπορούμε να εξευτελιστούμε περισσότερο σαν λαός;

Χίλιες φορές το σκότος των διακοπών ρεύματος της ΑΗΚ, παρά ο σκοταδισμός που καλλιεργεί και ετοιμάζεται να φέρει ο Πρόεδρος και η Κυβέρνησή του, σε ολόκληρο τον Κυπριακό Ελληνισμό.

Παραίτηση η Μόνη Λύση

Το αίσθημα της ασφάλειας, είναι ίσως το πιο σημαντικό ζητούμενο από οποιαδήποτε κυβέρνηση σε ένα τόπο που, μόλις 37 χρόνια πριν, έζησε την εισβολή και παραμένει από τότε κατεχόμενος. Ασφάλεια που εμπνέει η Εθνική Φρουρά, σταθερότητα στην οικονομία, προστασία στον πολίτη για τον ίδιο και την οικογένειά του στην καθημερινότητα. Οι πυλώνες ενός κράτους.

Μπορεί όλα αυτά να δονούνταν από καιρού εις καιρόν, μα ποτέ από το 1974 και μετά, δεν σείστηκαν όλα ταυτόχρονα. Και να, που σ' ένα πρωινό, το μαύρο ξημέρωμα της 11ης του Ιούλη, τα θεμέλια της Κυπριακής Δημοκρατίας έγιναν θρύψαλα...

Έντρομοι, διαπιστώσαμε ξαφνικά την απίστευτη ανευθυνότητα κάποιων, να αφήσουν 98 πυριτιδαποθήκες εκτεθειμένες δίπλα στο μεγαλύτερο ηλεκτροπαραγωγό σταθμό της χώρας! Το αν είχαν πλήρη επίγνωση των κινδύνων δεν το γνωρίζουμε. Και δεν ξέρουμε κατά πόσο είναι πιο καθησυχαστικό να γνώριζαν και να αμελούσαν, ή να ύπνωτταν απλά όπως... δικαιολογούνται. Το βέβαιο είναι πως, επανειλημμένα, έγιναν δέκτες των κραυγών αγωνίας του ήρωα Διοικητή του Ναυτικού, πλοιάρχου Αντρέα Ιωαννίδη.

Ανακαλύψαμε πανικόβλητοι, ότι ο εχθρός, είχε την ευχέρεια να ανάψει μια σπίθα δίπλα από ένα εμπορευματοκιβώτιο και να μας αφήσει δίχως Πολεμικό Ναυτικό, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, με ανεπαρκείς ποσότητες νερού, άνευ επικοινωνιών. Να διαλύσει τις υποδομές μιας Ευρωπαϊκής χώρας σε δευτερόλεπτα! Όχι γιατί θα ήταν τόσο ικανός, ούτε γιατί βρέθηκαν πεμπτοφαλαγγίτες στις τάξεις μας. Μήτε γιατί βοηθήθηκε από κάποια θεομηνία, μια φυσική καταστροφή. Μα γιατί είμαστε εμείς ανάλγητοι και ασυνείδητοι.

Την ίδια στιγμή, το αίσθημα ανασφάλειας του πολίτη εντείνεται. Λίγες ώρες μετά την τραγωδία, η πολιτεία μας εγγυάται την ασφάλεια του αέρα από χημικές ή ραδιενεργές ουσίες. Πληροφόρηση που όπως προκύπτει την επομένη, βασιζόταν σε πηγές του Υπουργείου Άμυνας. Των "ειδημόνων" που βύθισαν στο πένθος ολόκληρο τον Ελληνισμό. Οι πραγματικές μετρήσεις, δεν θα γίνουν παρά μια μέρα μετά. Ο Θεός έβαλε το χέρι Του και δεν είχαμε μια νέα Φουκοσίμα στο Βασιλικό.

Φρίξαμε ακούγοντας την καταμέτρηση των χαμένων δισεκατομμυρίων τη στιγμή που ακόμα δεν ξέραμε ποιοι και πόσοι συνάνθρωποί μας αγνοούνται στα ερείπια. Ακόμα και τώρα, καμιά μα καμιά αξία δεν έχουν μπροστά στις μαυροφορεμένες οικογένειες. Ο Κύπριος όμως ξέρει πως, αν δύσκολα μπορούσε να γλυτώσει την επιτήρηση προ της 11ης του Ιούλη, τώρα είναι καταδικασμένος. Και φοβάται καθώς, αν αυτά τα "ατυχήματα" συμβαίνουν σε καιρό απλής περισυλλογής, η κατάσταση θα είναι απείρως χειρότερη στις μέρες που θα έρθουν. Οι δε πιέσεις που θα ασκηθούν για "κλείσιμο" του Κυπριακού σε μια χρεοκοπημένη χώρα, θα είναι άνευ προηγουμένου!

Αυτή η πολιτεία, πώς εγγυάται την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδας; Την ασφάλεια των υπηκόων; Πώς θα αξιώσει εισφορές και θυσίες από τους μικρούς και μεσαίους; Με ποιά λογική θα επιβάλει επιπλέον φορολογίες σε επιχειρήσεις και βιοτεχνίες, από τις οποίες σήμερα στερεί ηλεκτρικό ρεύμα και κλιματισμό; Αυτός ο Πρόεδρος, πώς θα μας κοιτάξει στα μάτια και θα ζητήσει να τον πιστώσουμε πάλι για τους χειρισμούς στο Κυπριακό, την οικονομία, την Παιδεία, το μεταναστευτικό και όπου αλλού τα έχει θαλασσώσει; Αφού ξέρουμε πως αυτός τα ανατίναξε όλα στον αέρα. Εξ αιτίας του θρηνούμε ικανούς αξιωματικούς, γενναίους οπλίτες, θαρραλέους πυροσβέστες. Η πλημέλειά του καταβαράθρωσε την οικονομία, αφού προηγουμένως την είχε γονατίσει. Γιατί να επωμιστεί ο λαός το βάρος της ανικανότητάς του;

Μα πάνω απ' όλα, πως θα δει στα μάτια αυτές τις οικογένειες; Τις χαροκαμένες μάνες, τις συζύγους, τα παιδιά... Πως θα τους κοιτάξετε όλοι οι ανευθυνοϋπεύθυνοι οι οποίοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, συντηρείτε αυτό το σάπιο σύστημα του βολέματος και της ατιμωρησίας;

Εκείνοι οι οποίοι αύριο θα καλέσουν το λαό σε θυσίες, θα πρέπει να έχουν χέρια καθαρά. Δεν μπορείς να είσαι φονιάς και να ζητάς απ' την οικογένεια του θύματος να συνδράμει. Κι έχετε δολοφονήσει - πέραν απ' τους ήρωες αυτής της τραγωδίας - τα εναπομείναντα αισθήματα ασφάλειας, εθνικής αξιοπρέπειας και περηφάνιας του Κυπριακού Ελληνισμού.

Σήμερα, τα χέρια του κόσμου είναι "οπλισμένα" με λουλούδια και αναμμένα κεράκια, στη μνήμη αυτών που έφυγαν τόσο νωρίς. Δείξτε ευθιξία και πατριωτισμό. Φύγετε τώρα, πριν οπλιστούν με πέτρες!

Θλίψη ή Οργή;

Η κατάρα του Ιούλη μας χτύπησε και πάλι. Ή μάλλον, η κατάρα της ανευθυνότητας και του ωχαδελφισμού που μας δέρνουν, η ανοργανωσιά, η ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε το κάθε τι.

Δώδεκα οικογένειες, θρηνούν τους δικούς τους ανθρώπους. Μαζί, όλη η Κύπρος, το Πανελλήνιο, συγκλονισμένοι παρακολουθούμε να ξεδιπλώνεται μπροστά μας μια αρχαία τραγωδία. Στην 9η επέτειο του θανάτου του Αντιστράτηγου Ευάγγελου Φλωράκη, η Ναυτική Βάση που φέρει το όνομά του, τινάζεται στον αέρα. Τα ερωτήματα που βασανίζουν το μυαλό του καθενός από μας, πολλά και αδυσώπητα...

Πόσες ακόμα ζωές θα πληρώσουν τα λεωφορεία δίχως φρένα, τα κακοσυντηρημένα ελικόπτερα, τις ακατάλληλες αεροπορικές εταιρίες, τα εκτεθειμένα πυρομαχικά; Πόσες μανάδες θα κλαιν ακούγοντάς σας κύριοι "αρμόδιοι" να μετράτε τις απώλειες σε ευρώ, να μοιράζετε τις ευθύνες ίσα στη μέση, για να μην πληρώσει κανείς;

Ποιός θα απαντήσει πώς και γιατί, επί τρία χρόνια, μια μικρή σπίθα φωτιάς ήταν ικανή να τερματίσει ανθρώπινες ζωές, να ανατινάξει μια ναυτική βάση, το μεγαλύτερο ηλεκτροπαραγωγό σταθμό της χώρας, να στερήσει ρεύμα, νερό και τηλέφωνο από τεράστιο ποσοστό του πληθυσμού; Ποιός στρατιωτικός νους αγνοούσε τις συνεχείς εκκλήσεις του Διοικητή του Ναυτικού, του ήρωα της Βάσης, πλοιάρχου Αντρέα Ιωαννίδη και άφηνε ολόκληρη την Κύπρο εκτεθειμένη στις ορέξεις των Τούρκων; Οι οποίοι θα μπορούσαν μέσα σε λίγες ώρες, με μια και μόνο δολιοφθορά, να ανατινάξουν τα θεμέλια της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Τελικά, τα ανατινάξαμε μόνοι μας. Τα κροκοδείλια δάκρυα δεν θ' απαλύνουν τον πόνο απ' τις ψυχές των ανθρώπων που έμειναν πίσω. Από τις οικογένειες που στερήθηκαν πατέρα, σύζυγο, παιδί. Στείλαμε στο θάνατο τα παλικάρια της Βάσης, μόνιμους και κληρωτούς, τους πυροσβέστες της ΕΜΑΚ, ενώ θέσαμε σε κίνδυνο εκατοντάδες περαστικών και κατοίκων της περιοχής που ένιωθαν ασφαλείς, ευρισκόμενοι κοντά σε μια Ναυτική Βάση...

Κάποιοι επιτέλους να πληρώσουν. Να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη για τα λάθη, τις παραλείψεις, την ανικανότητά τους. Να δοθεί το παράδειγμα στους επόμενους που θα αναλάβουν θώκους και καρέκλες. Γιατί δεν θα υπάρχουν πάντα ήρωες να θυσιάζουν εαυτούς, αποτρέποντας τα πολύ χειρότερα που ενδεχομένως να είχαμε...

Αιωνία η μνήμη στα θύματα της μαύρης 11ης του Ιούλη. Δόξα και Τιμή στους Ήρωες του Καθήκοντος αυτής της τραγωδίας.

Στη Γενεύη, με το Λένιν

Λίγες μόλις βδομάδες μας απομένουν μέχρι την κρίσιμη - όπως αναμένεται - συνάντηση της 7ης Ιουλίου, ανάμεσα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον εκπρόσωπο της τουρκοκυπριακής κοινότητας και το Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών. Μια συνάντηση που θα λάβει χώρα στη Γενεύη και για την οποία ο εδώ εκπρόσωπος των Η.Ε. Αλεξάντερ Ντάουνερ, έχει προ πολλού αρχίσει τις προεργασίες.

Φυσικά εμείς, δεν πήραμε χαμπάρι για το τι διαμείβεται ανάμεσα στον Αυστραλό διαμεσολαβητή, τους δύο συνομιλητές και τα υπουργεία εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας. Λογικό βέβαια, μιας και η ενέργεια των κομμάτων μας αναλώθηκε εξ ολοκλήρου στις Βουλευτικές εκλογές, ενώ οι μηχανορραφίες έδιναν και έπαιρναν μόνο σε επίπεδο εκλογής Προέδρου της Βουλής. Για το Κυπριακό, ούτε λόγος...

Από την άλλη πλευρά, εκλογές είχαν και στην Τουρκία, εθνικές μάλιστα, με πολλά περισσότερα να διακυβεύονται, όπως το μείζον για τους Τούρκους, τη συνταγματική αναθεώρηση. Αυτό όμως, δεν εμπόδισε τον Τούρκο υπουργό εξωτερικών, από του να ασχολείται εντατικά με το Κυπριακό. Απόδειξη τούτου, η χθεσινή (17/6) μετάβαση του κ. Ντάουνερ στην Άγκυρα, όπου είχε συνάντηση με το Νταβούτογλου ειδικά για τη Γενεύη!

Όσο για την Ελλάδα; Η εικόνα διάλυσης που παρουσιάζει η Εθνική Οικονομία, ο χθεσινός (17/6) ανασχηματισμός και οι προτεραιότητες που θέτει ο Γ. Παπανδρέου, μόνο ως ανέκδοτο αφήνουν να ακουστεί η εισήγηση για όποια συνδρομή. Άλλωστε, ο Πρωθυπουργός έδειξε τις προθέσεις του, αφήνοντας για πρώτη φορά στην Ιστορία εκτός κυβερνητικής επιτροπής, τόσο τον Υπουργό Εξωτερικών, όσο και αυτόν της Εθνικής Άμυνας! Ο νέος ΥΠΕΞ, Σταύρος Λαμπρινίδης, επισκέφθηκε σήμερα την Κύπρο, σε μια εθιμοτυπική συνάντηση γνωριμίας με τους Χριστόφια-Κυπριανού. Φανταζόμαστε μόνο την αμηχανία που θα ένιωσε, όταν ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας τον υποχρέωσε να φωτογραφηθεί στο Κελλάκι όπου συναντήθηκαν, κάτω από την εικόνα όχι κάποιου ήρωα του 1821, ούτε ενός εκ των αγωνιστών του 1955-59, αλλά του Βλαντιμίρ Λένιν, πρώην ηγέτη μιας ξένης χώρας!

Ο Πρόεδρος λοιπόν, θα πάει μόνος στη Γενεύη όπου κρίνεται το μέλλον των συνομιλιών. Δίχως ουσιαστική συμπαράσταση από την αντιπολίτευση που τον περιμένει στη γωνία. Περιοριζόμενος στη λεκτική υποστήριξη της Ελληνικής κυβέρνησης. Απουσία συμβούλων που θα μπορούσαν να το βοηθήσουν, μιας και αποφάσισε να βάλει δίπλα του συγγενείς και συντρόφους. Ίσως πάρει μαζί του τη φωτογραφία του Λένιν!

Η πιο σημαντική απουσία ωστόσο, είναι των ιδεών. Οι άδειες από "σχέδιο Β", αποσκευές. Η έλλειψη επιλογών για ελιγμούς. Ό,τι είχε να δώσει ο Δημήτρης Χριστόφιας, το έδωσε. Και μάλιστα με το παραπάνω, πλουσιοπάροχα! Πρόσφερε εξ ημισείας προεδρία με το 15% των τ/κ. Κουτσούρεψε την ψήφο μας, σταθμίζοντάς την ρατσιστικά, ενώ ταυτόχρονα ενίσχυσε αυτή των τ/κ. Δέχτηκε εποίκους, 50 χιλιάδες στον αριθμό. Χάρισε στην Τουρκία συνιστών κράτος και νέο συνεταιρισμό!

Στις 7 του Ιούλη, ο ΓΓ των ΗΕ, θα μηδενίσει το κοντέρ και θα τραβήξει τη γραμμή επί ίσων αποστάσεων. Ακολούθως, θα απαιτήσει από τους δύο άντρες υποχωρήσεις, προκειμένου να υπάρξουν συγκλίσεις. Η απάντηση του Έρογλου, γνωστή εκ των προτέρων. Όχι σε όλα, με τις πλάτες της Τουρκίας. Η πιθανότητα γενναιόδωρων προσφορών εκ μέρους του Προέδρου, προκαλεί φόβο! Όπως τρόμο προκαλεί, το ενδεχόμενο ο ΓΓ του ΟΗΕ να κηρύξει μεν αδιέξοδο, αλλά να κατοχυρώσει τα "δώρα" του Δ. Χριστόφια προς την εισβολέα Τουρκία.

Ένας είναι ο δρόμος για την Κυπριακή Δημοκρατία. Να πάει στη Γενεύη με αρραγές το εσωτερικό μέτωπο, προβάλλοντας αυτά στα οποία όλοι συμφωνούν. Με θέσεις, εκείνες στις οποίες ο ΓΓ δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί: τα ψηφίσματα των ΗΕ! Να απαιτήσουμε εδώ και τώρα, απομάκρυνση του κατοχικού στρατού και άρση των αξιώσεων για αναγνώριση του μορφώματος Ντεκτάς. Άμεση επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους, με πρώτο δείγμα καλής θέλησης την επιστροφή της πόλης της Αμμοχώστου. Έτσι όπως προνοούν οι συμφωνίες '77 και '79, τις οποίες κατά τα άλλα τόσο συχνά επικαλούνται οι ηγεσίες των κομμάτων μας.

Εάν καταφέρουμε, με μια ημικατεχόμενη πατρίδα, με 200 χιλιάδες πρόσφυγες, με αγνοούμενους, με εγκλωβισμένους στην Καρπασία, με πεσόντες που κηδεύονται μέχρι και σήμερα, να μετατραπούμε σε αποδιοπομπαίους τράγους για το - πιθανολογούμενο - ναυάγιο των συνομιλιών, είμαστε κατάπτυστοι. Όπως επίσης απαράδεκτοι είμαστε, που εξακολουθούμε να συνομιλούμε με το ανδρείκελο που ονομάζεται πότε Ντεκτάς, πότε Ταλάτ και πότε Έρογλου, αντί να θέτουμε τον ΟΗΕ προ των ευθυνών του και να βάζουμε στο σκαμνί την κατοχική Τουρκία.

Οι "εκτός έδρας" αποστολές του Προέδρου ως τώρα, απετέλεσαν ναυάγια για τον Ελληνισμό. Ας ελπίσουμε ο Άγιος Νικόλαος να βάλει το χέρι του αυτή τη φορά να επιζήσει ο Δημήτρης Χριστόφιας και μαζί του ο Κυπριακός Ελληνισμός.

Κέρδισε ή Έχασε η Αποχή;

Με τους περισσότερους κομματάρχες να χρίζουν εαυτούς ως νικητές και να πανηγυρίζουν, μας βρίσκει η επόμενη μέρα των Βουλευτικών εκλογών του 2011. Χωρίς καμιά ουσιαστική αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό, αφού οι αυξομειώσεις στα ποσοστά, δεν φαίνονται ικανές να δονήσουν τον κυβερνητικό συνασπισμό, ούτε φέρνουν αλλαγή στον αριθμό των κομματικών σχηματισμών που βρίσκονται στη Βουλή.

Το χαρακτηριστικό με το οποίο ασχολήθηκαν αρκετοί σχολιαστές, ήταν η ραγδαία αύξηση της αποχή. Μια αποχή, η οποία δεν είναι δα και μυστικό πως καλλιεργήθηκε: Η πόλωση ανάμεσα σε ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, τα πυρά που αντάλλαζαν ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ, η αδυναμία των ηγεσιών ΕΥΡΩΚΟ και Οικολόγων να ανάψουν φάρο ελπίδας, κράτησε κάτι περισσότερο από 20% των συμπολιτών μας, μακρυά από την κάλπη...

Πόσο στοίχισε όμως αυτό στα κόμματα; Η απάντηση είναι απλή: καθόλου! Το αντίθετο μάλιστα, κέρδισαν από την αποχή! Κατάφεραν να κρύψουν τις σοβαρές απώλειες που υπέστησαν σε πραγματικούς αριθμούς, αφού, ως γνωστόν, τα ποσοστά των κομμάτων δίνονται αφού αφαιρεθούν η αποχή, τα άκυρα, αλλά και τα λευκά ψηφοδέλτια.

Με απλές μαθηματικές πράξεις, λαμβάνοντας υπόψιν το σύνολο των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων (531'463) - αφήνουμε δηλαδή εκτός κι αυτούς που ούτε καν μπήκαν στον κόπο να εγγραφούν στους καταλόγους - μπορούμε να δούμε την πραγματική εικόνα:

Κόμμα \ Ποσοστό	Επίσημο (%)	Πραγματικό (%)
ΔΗΣΥ	34,27	26,08
ΑΚΕΛ	32,67	24,87
ΔΗΚΟ	15,77	12,00
ΕΔΕΚ	8,93	6,80
ΕΥΡΩΚΟ	3,88	2,96
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ	2,21	1,68

Θα ήταν σαφώς δημοκρατικότερο και αντιπροσωπευτικότερο το σύστημα, αν για το ποσοστό των λευκών τουλάχιστον ψηφοδελτίων, έμεναν και οι αντίστοιχες έδρες, κενές. Μόνο σ' εκείνη την περίπτωση θα "έκαιγε" πραγματικά τα κόμματα η απαξίωση των πολιτών και θα εργάζονταν εναντίον της αποχής, αντί υπέρ της.

Μέχρι τότε, η αποχή, το "κόμμα" που γνώρισε τη μεγαλύτερη αύξηση στα ποσοστά του και ανήλθε σε τρίτη δύναμη, θα είναι και ο μεγάλος χαμένος των εκλογών, δίχως καμιά έδρα...

Ομοσπονδία ή Διχοτόμηση;

Η πιο επιτυχημένη μέθοδος για τη διαιώνιση της παραμονής των αρχόντων στην εξουσία, είναι η καλλιέργεια φόβου στις τάξεις του λαού. Αυτό έκαναν από αρχαιοτάτων χρόνων τύραννοι και βασιλείς, προκειμένου, να συσπειρώνουν τις μάζες κοντά τους και να κάμπτουν τις αντιστάσεις και τα προσκόμματα που προέκυπταν κατά την εξάσκηση της πολιτικής τους...

Η δε δημιουργία ψευτοδιλημμάτων, είναι η πιο ανέξοδη συνταγή, ώστε να γίνονται δεκτές «λύσεις-απαντήσεις», αγόγγυστα. Και τέτοια εκβιαστικά διλήμματα, διαχρονικά, είναι επιτυχημένα εκεί όπου εντοπίζεται κενό πνευματικών ανθρώπων. Διανοούμενων ή έστω σκεπτόμενων πολιτών, ικανών να παράξουν λύσεις, να τορπιλίσουν τους εκβιασμούς και να προσφέρουν επιλογές στους συμπολίτες τους.

Στη μεταπολεμική Κύπρο, ο μπαμπούλας που κρατά τους προπολεμικούς – κατά γενική ομολογία αποτυχημένους – ηγέτες στο προσκήνιο, είναι η «διχοτόμηση». Το άκουσμα και μόνο της λέξης, προξενεί πανικό στον Έλληνα της Κύπρου, ο οποίος συνειρμικά, σκέφτεται τουρκεμένη εις αεί την Κερύνεια, τη Μόρφου, την Αμμόχωστο…

Ως απάντηση στον τρόμο, οι ηγέτες – κακή του μοίρα – του Κυπριακού Ελληνισμού, ευαγγελίζονται τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Ένα σύστημα που δεν έχει ισχύσει πουθενά στον κόσμο, πλην ίσως του «απαρτχάιντ» της Νοτίου Αφρικής! Μια ιδέα που προσεγγιστικά εφαρμόζεται στο πολύ ομαλότερων συνθηκών Βέλγιο, και φαίνεται να καταρρέει οριστικά…

Κάθε αντίθετη φωνή όμως, έχει πολύ έντεχνα εξοστρακιστεί ως εθνικιστική. Έτι χειρότερα, έχει καπελωθεί μέσα σε κομματικούς σχηματισμούς, οι οποίοι, είτε αρνούνται να πάρουν ξεκάθαρη θέση εναντίον, είτε υποστηρίζουν στις κρίσιμες στιγμές τη ΔΔΟ.
Το δίλημμα που θέτουν, πρώτα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και μετά τα δυο μεγάλα κόμματα, είναι ξεκάθαρο: Ομοσπονδία ή Διχοτόμηση; Κι απαντούμε με το ίδιο ακριβώς ερώτημα…

Η Κυπριακή Δημοκρατία, από ιδρύσεώς της, το 1960, ουδέποτε υπήρξε συνεταιρισμός. Κάτι στο οποίο, μετά τη κοινή δήλωση Χριστόφια-Ταλάτ, της 23ης Μαΐου του 2008, αναμένεται να μετατραπεί μετά τη λύση.

Αλήθεια, αυτό ακριβώς δεν ήταν που απέρριπτε στις 4 Μαρτίου το 1964 το Συμβούλιο Ασφαλείας, με το Ψήφισμα 186; Όταν, τότε, δεν έκανε αποδεκτή την τουρκική θέση περί συνεταιρισμού Κοινοτήτων και δεν αναγνώριζε το δικαίωμα στους Τουρκοκύπριους να αποσχιστούν καθ’ οιονδήποτε τρόπο από το Κράτος.

Επαναβεβαίωση της ίδιας θέσης είχαμε και την 1η Νοεμβρίου 1974, μετά την εισβολή. Η ανεξαρτησία, η εδαφική ακεραιότητα και το αδέσμευτο της Κυπριακής Δημοκρατίας, ήταν για τα Ηνωμένα Έθνη αδιαπραγμάτευτα! Όπως ισχυρή ήταν και η εντολή για αποχώρηση του κατοχικού στρατού, με ταυτόχρονη επιστροφή των προσφύγων στις πατρογονικές τους εστίες.

Η Ιστορία επαναλήφθηκε και το 1983, με το Ψήφισμα 541 που ακολούθησε την ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Ισχυροποίηση της θέσης μας, είχαμε μόλις πρόσφατα, μέσω της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρά τις λυσσαλέες προσπάθειες της τουρκικής διπλωματίας και τους βρυχηθμούς του κατοχικού στρατού, η Κύπρος, μπήκε με το σπαθί της στην Ευρώπη, ως μία και ενιαία!

Είναι πραγματικά δύσκολο, να χωρέσει ο νους την ελαφρότητα, με την οποία η δική μας πλευρά, έχει προβεί σε τέτοια παραχώρηση. Έβαλε το μόρφωμα που θα προκύψει μετά τη λύση, ενέχυρο στις ορέξεις της τουρκοκυπριακής – συνιστώσας – Κοινότητας. Μιας Κοινότητας, αποδεδειγμένα και κατ’ επανάληψη ποδηγετούμενης από το τουρκικό, βαθύ κράτος…

Το τραγικό είναι, ότι αυτή τη φορά κανείς δεν θα μας γλυτώσει. Όταν η Άγκυρα διατάξει, στην πρώτη αφορμή, ανταρσία από τους Τουρκοκυπρίους, η διεθνής κοινότητα θα εφαρμόσει το «ότι δεν λύνεται, κόβεται». Πλέον, δεν θα υπάρχει το «άλλοθι» της εισβολής και της κατοχής. Θα υπάρχουν δυο κοινότητες, δυο συνιστώσες πολιτείες, δυο συμβεβλημένα κρατίδια, σε φιλονικία. Κάτι που απόλυτα φυσιολογικά, θα οδηγήσει στην χάραξη γραμμής επί του εδάφους. Δύο κράτη πλέον, δύο ευρωπαϊκά κράτη, το ένα να «κλαίει» τις χαμένες πατρίδες και το άλλο να λειτουργεί ως τουρκικός δούρειος ίππος, έχοντας κερδίσει προηγουμένως διεθνή νομιμοποίηση. Αυτό που η Τουρκία αναζητά με λίγα λόγια, από το 1964!

Υπογραφή μιας τέτοιας απαράδεκτης λύσης από την πλευρά μας, θα αποτελέσει θεμέλιο λίθο στη λεγόμενη «τουρκική δημοκρατία της βορείου Κύπρου». Θα έχουμε κτίσει στους «αδερφούς» Τουρκοκύπριους ένα ευρωπαϊκό, απηλλαγμένο χρεών – αφού θα τα επωμιστούμε με τη λύση – κράτος, με ίσα δικαιώματα με την – όση θα μας έχει απομείνει – Κυπριακή Δημοκρατία. Ταυτόχρονα, η Τουρκία, θα έχει αποκτήσει τον καλύτερο σύμμαχο μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, υλοποιώντας τους στρατηγικούς σχεδιασμούς Νταβούτογλου…

Το ερώτημα επιστρέφεται λοιπόν προς την πολιτική ηγεσία του τόπου: Ομοσπονδία ή διχοτόμηση μας προσφέρετε; Μήπως η ομοσπονδία – και ειδικά η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία – αποτελεί το τελευταίο βήμα στην επί τεσσαρακονταετίας κατολίσθηση προς τα δύο κράτη;

"Καρφώνουν" Χριστόφια οι Διαρροές

Ενδιαφέρουν παρουσιάζουν τα νέα έγγραφα της αμερικανικής διπλωματίας, που διέρρευσαν μέσω της ιστοσελίδας - πονοκεφάλου των δυτικών, "WikiLeaks".

Συνταχθέντα από την επιτετραμένο των Αμερικανών στη Λευκωσία, Τζέιν Ζίμερμαν, τα τηλεγραφήματα είχαν αποδέκτες τις πρεσβείες της "υπερδύναμης" σε Αθήνα, Άγκυρα και Λονδίνο, τις διπλωματικές αποστολές σε Βρυξέλλες και Νέα Υόρκη και φυσικά, το Υπουργείο Τύπου, το γνωστό "Στέιτ Ντιπάρτμεντ".

Στα αποκαλυφθέντα, αποτυπώνονται ξεκάθαρα οι στόχοι της αμερικάνικης διπλωματίας, μετά την αποτυχία να επιβληθεί η λύση "Ανάν". Απεμπλοκή της Ε.Ε. από τις διαδικασίες εξεύρεσης λύσης και δημιουργία ψευδαίσθησης "κυπριακής ιδιοκτησίας" για το περιτύλιγμα του νέου σχεδίου. Με αμερικάνικο περιεχόμενο φυσικά!

Περιγράφονται ακόμα, οι τρόποι με τους οποίους θα πιεζόταν η Κυπριακή Κυβέρνηση (ή Ελληνοκυπριακή κοινότητα όπως αρέσκονται να μας αποκαλούν) προκειμένου να ενδώσει. Με εμπλοκή τόσο της - απρόθυμης κατά τα φαινόμενα να διαδραματίσει τέτοιο ρόλο - Ελληνικής κυβέρνησης, όσο και ευρωπαϊκών κρατών, πρόθυμων να παίξουν το αγγλοαμερικάνικο παιχνίδι. Ταυτόχρονα, περιορισμό της επιρροής Ρωσίας και Κίνας, μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Λίγο πολύ βέβαια, όλα αυτά είναι γνωστά και εν πολλοίς επαναλαμβανόμενα. Δεν χρειάζονται και πειστήρια για να αποκρυπτογραφήσουμε το ρόλο των Η.Π.Α. στις μηχανορραφίες για "κλείσιμο" του Κυπριακού. Αυτό που επιβεβαιώνεται με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο, είναι η υποταγή του Προέδρου Χριστόφια, στα βορειοατλαντικά κελεύσματα.

Ο κομμουνιστής ηγέτης, εξελέγη με σύνθημα τη "Λύση Κυπριακής Ιδιοκτησίας". Με την ψευδαίσθηση πως θα προσεγγίσει ιδεολογικά τον τότε εκπρόσωπο των Τουρκοκυπρίων Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, τον οποίο ας μη λησμονούμε προσπάθησε με νύχια και δόντια να επανεκλέξει στις παράνομες εκλογές των κατεχομένων, εξευτελίζοντας τη Κυπριακή Δημοκρατία. Η λύση από τους "Κύπριους για τους Κύπριους" γίνεται σαφές πως δεν ήταν εφεύρεση του ΑΚΕΛ. Ήταν τα σχέδια που εκπόνησε η Ουάσιγκτον και βρήκε τον καλύτερο Δούρειο Ίππο για να τα περάσει στον Κυπριακό Ελληνισμό: το αντι-ιμπεριαλιστικό, κομμουνιστικό κόμμα της Κύπρου!

Η μόνη σκοπιμότητα που εξυπηρετείται, είναι η απενοχοποίηση της Τουρκίας. Οι "Κύπριοι" κάθονται γύρω από το τραπέζι και επιζητούν λύση στο πρόβλημά τους. Ούτε λόγος πια για εισβολή, καμιά αναφορά σε κατοχή, εγκλωβισμένους, πρόσφυγες, αγνοούμενους, καταστροφή πολιτιστικής κληρονομιάς. Υπάρχουν μόνο "Κύπριοι". Ο στρατός κατοχής της Τουρκίας, οι Τούρκοι έποικοι, οι καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχουν εξαφανιστεί από το λεξιλόγιό μας. Όπως έχουν εξαφανιστεί ως δια μαγείας τα αγκάθια από τον δρόμο της Τουρκίας προς την Ενωμένη Ευρώπη!

Επιπλέον, η επίμονη άρνηση του Προέδρου της Δημοκρατίας να εμπλέξει την Ευρωπαϊκή Ένωση στις προσπάθειες λύσης του Κυπριακού, βρίσκει πλέον εξήγηση. Δεν είναι εξ αιτίας της δικής του ιδεοληψίας όπως λανθασμένα πιστεύαμε. Το Κυπριακό, δεν τίθεται επί τάπητος ως Ευρωπαϊκό ζήτημα, επειδή οι Αμερικανοί το απαίτησαν! Γι' αυτό άλλωστε και έπρεπε να ανατραπεί ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Επειδή δεν ήταν... δεκτικός στις απαιτήσεις τους. Τα δυο μεγάλα κόμματα, φρόντισαν γι' αυτό...

Αναμένουμε με τρόμο τις επόμενες αποκαλύψεις του "WikiLeaks" για το Κυπριακό. Ευχόμαστε και ελπίζουμε να μην δούμε τον αριθμό "50 000", και την λέξη "έποικοι", γραμμένες κολλητά, σε κάποιο χαρτί με σφραγίδα της αμερικάνικης πρεσβείας. Να μην διαβάσουμε κάποιο επιστολόχαρτο που μιλά για την "χαλαρή ομοσπονδία" που εσχάτως ανακάλυψε ο Νίκος Αναστασιάδης. Να μη μάθουμε για σχέδια με εκ περιτροπής προεδρίες. Να μην αναγνώσουμε σενάρια που θέλουν το ΑΚΕΛ εις αεί πρώτο κόμμα σε περίπτωση χωριστών πλειοψηφιών με σταθμισμένη ψήφο... Α, συγγνώμη, αυτό το τελευταίο το διαβάσαμε ήδη!

Σήμερα, έχουμε κάθε δικαίωμα να είμαστε ανήσυχοι. Φοβόμαστε για την επόμενη εντολή του Λευκού Οίκου και της "Ντάουνινγκ Στριτ", που θα τρέξει να εκτελέσει ο Δημήτρης Χριστόφιας. Την Τουρκία την έβαλε με το ένα πόδι στην Ευρώπη. Τα θέματα που αφορούν στις βάσεις, τα έχει παραπέμψει στις Ελληνικές καλένδες (και στα εγγόνια των εγγονιών μας). Κάνει το δύσκολο στο "Συνεταιρισμό για την Ειρήνη", για προφανείς λόγους εσωτερικής κατανάλωσης και περιμένουμε το επόμενο κτύπημα. Το επόμενο τσιμέντωμα. Το πραγματικό τσιμέντωμα. Ο λαός όμως, θα έχει κι αυτή τη φορά απάντηση!

30/01/1911 «Και Εγένετο Φως»

«Αναγνωστήριον Ανόρθωσις», «Μουσικός, Φιλολογικός, και Φιλανθρωπικός Σύλλογος Ανόρθωσις», «Ανόρθωσις Αμμοχώστου». Μια εκατοντάχρονη διαδρομή στην Ιστορία του Κυπριακού Ελληνισμού, με αφετηρία το 1911.

Σύμβολο ο μυθικός Φοίνικας και χαρακτηριστικό γνώρισμα η συνεχής αναγέννηση μέσα από τις στάχτες. Η Ανόρθωσις, εκατό χρόνια μετά, εξακολουθεί να γράφει σελίδες χρυσές, Ιστορίας ένδοξης. Ένας αιώνας προσφοράς στον τόπο και τον άνθρωπο. Δημιουργίας και αλληλεγγύης, με όπλα την πίστη στο Θεό και την αφοσίωση στην πατρίδα…

Ο Σύλλογος αντιστέκεται στον Άγγλο κατακτητή, η Ανόρθωσις δεν κάμπτει το φρόνημα και αποζητά Λευτεριά και Ένωση. Το «Αναγνωστήριον» της Αμμοχώστου, αλληλέγγυο στο δοκιμαζόμενο, αδελφό, μητροπολιτικό Ελληνισμό, κοντά στον προσφυγοποιημένο Πόντο, απαλύνει όπως μπορεί τις πληγές της Μικρασίας. Ο μυθικός Φοίνικας, παρών στον αντιφασιστικό αγώνα, προσφέρει τα τέκνα του στον πόλεμο κόντρα στις δυνάμεις του άξονα. Η νεολαία της Αμμοχώστου, πρωτεργάτης και σημαιοφόρος του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, εξαργυρώνει με αίμα και θυσίες την ανιδιοτελή προσφορά της.

Καίγεται η Ανόρθωσις; Ανατινάζεται το οίκημά της; Μένει «νεκρή», όσο και ο Φοίνικας. Μεταμορφώνεται στη «Μεγάλη Κυρία», που θα παλέψει ως νέος Διγενής στα «Μαρμαρένια Αλώνια». Μόνο που αυτή θα κερδίσει τον Χάροντα και θα αναγεννηθεί!

Προσφυγοπούλα η «Κόρη της Αμμοχώστου»; Ζει τον πόλεμο, τον κατατρεγμό, την φτώχεια, μαζί με τα άξια τέκνα της; Να τη, σαν τη Ρωμιοσύνη, «πετιέται από ’ξαρχής, αντρειεύει και θεριεύει», «μια Κυρία έρχεται απ’ το χθες», ανεβαίνει πάλι στο θρόνο της. Ένας θρόνος, ο οποίος δεν βρίσκεται πουθενά αλλού, απ’ τις καρδιές, απ’ τις λαχταρούσες για Λευτεριά ψυχές, των απανταχού Αμμοχωστιανών…

Η Ανόρθωσις γράφει Ιστορία και η Ιστορία υποκλίνεται στην Ανόρθωση! Αυτό το Σωματείο, η πάλλουσα ετούτη καρδιά της Αμμοχώστου, δεν ανήκει σε κανένα. Μα ταυτόχρονα, τη δικαιούνται όλοι. Είναι το κληροδότημα της Ιστορίας, στο σύγχρονο Κυπριακό Ελληνισμό. Αποτελεί το μυστικό υπερόπλο των Ρωμιών, που έμειναν όρθιοι να φυλάν τις Θερμοπύλες, στο Νοτιοανατολικότερο ελεύθερο άκρο του Ελληνισμού. Τι κι αν η μάνα Αμμόχωστος είναι σκλαβωμένη; Ο κατακτητής δεν τολμά να μπει στην πόλη. Σκιάζεται απ’ τα φαντάσματα. Τον κυνηγούν οι Ερινύες, γιατί τόλμησε ν’ αποκόψει τη μάνα απ’ το παιδί. Που στέρησε απ’ την Αμμόχωστο, την Ανόρθωσή της…

Η Ιστορία μας σεβάστηκε και μας σέβεται. Σήμερα, ο σύγχρονος Ανορθωσιάτης, ο αγνός, αγωνιστής «Μαχητής», οφείλει με τη σειρά του να αναγνωρίσει το βάρος της παρακαταθήκης που φέρει. Ο Κυπριακός Ελληνισμός δεν απειλείται απλά, αλλά διώκεται από τον Τούρκο εισβολέα, όπως οι πρόγονοί μας απ’ τον Άγγλο δυνάστη. Κάθε διαθέσιμο μέσο και οποιαδήποτε τακτική είναι εφικτή, θα χρησιμοποιηθούν προκειμένου να απαξιωθεί ο λαός, να αμβλυνθεί η αγωνιστικότητά του, να καμφθεί το φρόνημα και εν τέλει να αφελληνισθεί ολοκληρωτικά η νήσος…

Χρέος μας, η μνήμη και απόδοση τιμής. Σε κάθε ευκαιρία, αναπολούμε και νοσταλγούμε τις πατρογονικές μας εστίες, έστω κι αν οι συγκυρίες μας έταξαν να γεννηθούμε στην προσφυγιά. Τι κι αν δεν περπατήσαμε ποτέ τα χώματα της Αμμοχώστου; Τι κι αν δεν νιώσαμε την καυτή ανάσα της καλοκαιριάτικης θαλάσσιας αύρας; Μπορεί να μην αναρριχηθήκαμε στον Πενταδάκτυλο, ούτε να μετρήσαμε σπιθαμή προς σπιθαμή τους δρόμους του Βαρωσιού, σαν έκαναν - παιδιά τότε - οι γονείς και οι παππούδες μας. Περνούν όμως όλα αυτά από μπροστά μας, κάθε που βλέπουμε την ομάδα μας αγωνιζόμενη στους στίβους και τα γήπεδα της ελεύθερης Κύπρου. Γινόμαστε κοινωνοί του Βαρωσιώτικου πνεύματος, όταν με συγκίνηση αντικρίζουμε το «Famagusta», στους δέκτες των Ευρωπαϊκών τηλεοράσεων.

Η ψυχή είναι ελεύθερη – και όντας Ελληνική – τα βράδια, δεν ησυχάζει. Τριγυρνά στα σοκάκια της περίκλειστης πόλης και ψάχνει τα φαντάσματα των προγόνων να τους αποδώσει τιμές. Και κάθε ξημέρωμα, φέρνει σε μας δύναμη. Δύναμη που πήρε απ’ τα πνεύματα που συνάντησε. Απ’ τους γνωστούς και φίλους που βρήκε να σεργιανίζουν στη Σαλαμίνα, στην Έγκωμη...

Πίστη, υπομονή, επιμονή και αγώνας! Αγώνας καθημερινός και αδιάλειπτος, όπου κι αν βρεθούμε, με όποιους κι αν είμαστε. Και στην άκρη του μυαλού μας, στο βάθος της καρδιάς μας, ριζωμένη στη ψυχή μας, η βεβαιότητα! Η σιγουριά, πως θα δούμε και πάλι τη Μεγάλη Κυρία να καλπάζει στο ΓΣΕ, μες το όμορφο Βαρώσι μας. Με τις ευχές των παπάδων που θα λειτουργούν ελεύθερα τις εκκλησίες και τα μοναστήρια μας. Υπό το άγρυπνο βλέμμα των ρεσπέρηδων, που θα καλλιεργούν τη δική μας γη, την ποτισμένη με το αίμα ηρώων.

Είμαστε απόλυτοι γι’ αυτό τώρα πια. Έχοντας διδαχτεί για τόσα εθνικά έπη αυτής της ομάδας, έχοντας βιώσει παλιά και σύγχρονα αγωνιστικά θαύματα, διερωτόμαστε φυσιολογικά: Γιατί όχι ακόμα ένα; Την «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ»!

Δημοσιεύεται στη «Γαλανόλευκη Θύρα»

Από το Βυζάντιο στη Γαλανόλευκη

Ευχάριστα ξάφνιασε η απόφαση των διοικούντων τη Μεγάλη Κυρία, να επαναφέρουν στα εκατοντάχρονά της, τα χρώματα που πρωτοφόρεσε ο ιστορικός Σύλλογος: το κίτρινο και το μαύρο! Χρώματα, τα οποία παραπέμπουν στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και ως τέτοια είχαν υιοθετηθεί από τους Αμμοχωστιανούς, όταν συνέστησαν το Σωματείο.

Η Ανόρθωσις, πριν καν ιδρυθεί, ηχούσε ως σύνθημα στα χείλη όλων των Ελλήνων. «Ανόρθωσις του Ελληνισμού» ήταν το πρόσταγμα του Ελευθέριου Βενιζέλου. Ελληνισμού, αναπόσπαστο μέρος του οποίου αποτελούσε και εξακολουθεί να αποτελεί η Κύπρος.

Το Σωματείο, υπό τον χαρακτήρα Αναγνωστηρίου, αναλαμβάνει την ηθική ανάπλαση και ελληνική μόρφωση των μελών του, ως μαρτυρεί και η ιδρυτική διακήρυξή του. Η εθνικοχριστιανική αυτή διαπαιδαγώγηση των νέων, έμελλε να αποτελέσει τροχοπέδη στον αφελληνισμό της Κύπρου, όπως εντέχνως μεθοδευόταν από τον Άγγλο αποικιοκράτη.

Το Σεπτέμβριο του 1934, η Ανόρθωσις συμμετέχει στο πρώτο Παγκύπριο Πρωτάθλημα. Θέλοντας να προβάλει την ελληνικότητα του τόπου, αποφασίζει να αντικαταστήσει τα χρώματά της, με την ένδοξη Γαλανόλευκη. Την από τον Ιανουάριο του 1822, σημαία του Ελληνισμού…

Ο συμβολισμός της συγκεκριμένης ενέργειας, τεράστιος! Αποδίδει με τον καλύτερο τρόπο, την εξέλιξη από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία στο σύγχρονο Ελληνικό κόσμο, η οποία ανώμαλα διεκόπη λόγω της Τουρκοκρατίας. Η Ανόρθωσις, δίχως υπερβολή, αποτελεί ζωντανή απόδειξη της Ελληνικότητας του Βυζαντίου!

Δυστυχώς, όσο αυτονόητο κι αν θεωρείται από την πλειοψηφία, διάφοροι ξένοι αλλά – δυστυχώς – και Έλληνες, υποστηρίζουν ότι η Βυζαντινή Αυτοκρατορία δεν ήταν ελληνική. Πως έτυχε να ακμάσει σε ένα χώρο κατ’ εξοχήν ελληνικό. Ότι συνέπεσε να ομιλείται επίσημα και ανεπίσημα η ελληνική γλώσσα, αντικαθιστώντας «δια το πρόχειρον της ερμηνείας» τη λατινική. Αγνοούν την ελληνική παιδεία, τον πολιτισμό, τις κλασσικές σπουδές, τα ήθη και έθιμα που «φωνάζουν» Ελλάδα, ακόμα και τα στοιχεία δημοκρατίας στην εκλογή του Αυτοκράτορα…

Το Βυζάντιο, ήταν ο χώρος όπου έγινε το πάντρεμα του ελληνικού πολιτισμού με το χριστιανικό ήθος. Αυτά τάχθηκε και η Ανόρθωσις να υπηρετεί από την ίδρυσή της. Το ’φερε η μοίρα, να ταξιδεύσει τα ιδανικά της, μέχρι τις αλύτρωτες πατρίδες, σε χώματα Βυζαντινά, για να γράψει το έπος της Τραπεζούντας. Του Αναγεννησιακού κέντρου – όπως το χαρακτηρίζει ο Καργάκος – που προαναγγέλλει μεν την Αναγέννηση, μα ελέω τουρκικής λαίλαπας, δεν προλαβαίνει να την προσφέρει στο παγκόσμιο. Τη μεταλαμπαδεύουν όμως στην Ευρώπη ο Χρυσολωράς, ο Τραπεζούντιος, ο Πλήθων-Γεμιστός, ο Γαζής, ο Αργυρόπουλος, ο Χαλκοκονδύλης και τόσοι άλλοι Βυζαντινοί…

Μοιάζουν πολύ η Τραπεζούντα με την Αμμόχωστο. Σε Ιστορία και σε πολιτισμό. Συνδέονται άρρηκτα πλέον, με το Ανορθωσιάτικο πέρασμα. Όταν η ποντιακή πόλη είδε το Φοίνικα να θριαμβεύει στα δοξασμένα εδάφη της, έστειλε μήνυμα υπομονής στην Αμμόχωστο. Σύντομα, θα χαράξει η μέρα που η Ανόρθωσις περήφανα θα εισέλθει στην πόλη της. Ως Ελευθερωτής, ως Κυρία. Η Μεγάλη Κυρία, στο θρόνο της, ξανά!

Μέχρι τότε, η πόλη του Ευαγόρα θα στέκει βουβή, αρνούμενη ν’ ανταλλάξει λέξη με τον κατακτητή. Η Βασιλεύουσα, σαν το Μαρμαρωμένο Βασιλιά, θα αναμένει την Αναστάσιμη μέρα. Εν τω μεταξύ, καμαρώνει με συγκίνηση το άξιο τέκνο της, που αισίως κλείνει εκατό χρόνια ζωής. Αντλεί δύναμη από το φτερούγισμα του Φοίνικα και σφίγγει τα δόντια. Θυμάται τις κακουχίες που πέρασε το παιδί της κι όμως άντεξε. Όχι απλά επιβίωσε, μα θριάμβευσε κιόλας!

Τώρα, ετοιμάζεται να τη δει ξανά στα κιτρινόμαυρα. Τα φαντάσματα της Βυζαντινής εποχής θα ξυπνήσουν και πάλι, όπως τον Αύγουστο του 2005. Τα ελληνικά πνεύματα θα περάσουν απ’ το «Αντώνης Παπαδόπουλος» να χαιρετίσουν το Γρηγόρη Αυξεντίου και τον Κυριάκο Μάτση, που είναι επίτιμοι καλεσμένοι στη σεμνή τελετή. Εμείς όλοι, θα υποκλιθούμε στο μεγαλείο τους.

Η Ανόρθωσις, ένα αιώνα μετά, επιστρέφει στις πνευματικές ρίζες της. Ο Ανορθωσιάτης, μαθαίνει και τιμά την Ιστορία του. Και η υπόσχεση, ανανεώνεται: συνάντηση, στη Βασιλεύουσα…

Δημοσιεύεται στη "Γαλανόλευκη Θύρα" του Σαββάτου, 22-01-2011