Η κατάρα του Ιούλη μας χτύπησε και πάλι. Ή μάλλον, η κατάρα της ανευθυνότητας και του ωχαδελφισμού που μας δέρνουν, η ανοργανωσιά, η ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε το κάθε τι.
Δώδεκα οικογένειες, θρηνούν τους δικούς τους ανθρώπους. Μαζί, όλη η Κύπρος, το Πανελλήνιο, συγκλονισμένοι παρακολουθούμε να ξεδιπλώνεται μπροστά μας μια αρχαία τραγωδία. Στην 9η επέτειο του θανάτου του Αντιστράτηγου Ευάγγελου Φλωράκη, η Ναυτική Βάση που φέρει το όνομά του, τινάζεται στον αέρα. Τα ερωτήματα που βασανίζουν το μυαλό του καθενός από μας, πολλά και αδυσώπητα...
Πόσες ακόμα ζωές θα πληρώσουν τα λεωφορεία δίχως φρένα, τα κακοσυντηρημένα ελικόπτερα, τις ακατάλληλες αεροπορικές εταιρίες, τα εκτεθειμένα πυρομαχικά; Πόσες μανάδες θα κλαιν ακούγοντάς σας κύριοι "αρμόδιοι" να μετράτε τις απώλειες σε ευρώ, να μοιράζετε τις ευθύνες ίσα στη μέση, για να μην πληρώσει κανείς;
Ποιός θα απαντήσει πώς και γιατί, επί τρία χρόνια, μια μικρή σπίθα φωτιάς ήταν ικανή να τερματίσει ανθρώπινες ζωές, να ανατινάξει μια ναυτική βάση, το μεγαλύτερο ηλεκτροπαραγωγό σταθμό της χώρας, να στερήσει ρεύμα, νερό και τηλέφωνο από τεράστιο ποσοστό του πληθυσμού; Ποιός στρατιωτικός νους αγνοούσε τις συνεχείς εκκλήσεις του Διοικητή του Ναυτικού, του ήρωα της Βάσης, πλοιάρχου Αντρέα Ιωαννίδη και άφηνε ολόκληρη την Κύπρο εκτεθειμένη στις ορέξεις των Τούρκων; Οι οποίοι θα μπορούσαν μέσα σε λίγες ώρες, με μια και μόνο δολιοφθορά, να ανατινάξουν τα θεμέλια της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Τελικά, τα ανατινάξαμε μόνοι μας. Τα κροκοδείλια δάκρυα δεν θ' απαλύνουν τον πόνο απ' τις ψυχές των ανθρώπων που έμειναν πίσω. Από τις οικογένειες που στερήθηκαν πατέρα, σύζυγο, παιδί. Στείλαμε στο θάνατο τα παλικάρια της Βάσης, μόνιμους και κληρωτούς, τους πυροσβέστες της ΕΜΑΚ, ενώ θέσαμε σε κίνδυνο εκατοντάδες περαστικών και κατοίκων της περιοχής που ένιωθαν ασφαλείς, ευρισκόμενοι κοντά σε μια Ναυτική Βάση...
Κάποιοι επιτέλους να πληρώσουν. Να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη για τα λάθη, τις παραλείψεις, την ανικανότητά τους. Να δοθεί το παράδειγμα στους επόμενους που θα αναλάβουν θώκους και καρέκλες. Γιατί δεν θα υπάρχουν πάντα ήρωες να θυσιάζουν εαυτούς, αποτρέποντας τα πολύ χειρότερα που ενδεχομένως να είχαμε...
Αιωνία η μνήμη στα θύματα της μαύρης 11ης του Ιούλη. Δόξα και Τιμή στους Ήρωες του Καθήκοντος αυτής της τραγωδίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου