17 Οκτ 2010

Το Δίλημμα του Ναυαγού

Συνειδητά, επιλέξαμε να μην ασχοληθούμε με το θέμα που "ταλαιπώρησε" την κοινή γνώμη τις τελευταίες βδομάδες. Αυτό, δεν ήταν άλλο βέβαια από το ναυάγιο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Είναι ο πρώτος ίσως Πρόεδρος που κατορθώνει να μισοπνιγεί σε μια... δεξαμενή, στην οποία αυτοβούλως μπήκε!

Χρυσάφι είχε την ευκαιρία να βάλει στα χέρια του, σε άνθρακα το μετέτρεψε. Και να 'ταν μόνο αυτό; Με τα μαργαριτάρια που άφησε στον... πάτο της Δεξαμενής Σκέψης του "Brookings", έκανε πάμπλουτη την πανηγυρίζουσα τουρκική διπλωματία. Τα περί "ούτω καλούμενων μητέρων πατρίδων - εισβολέων", ήδη έγιναν σημαίες στους τουρκικούς ιστούς. Κι άντε να βρεθεί νέος Σολωμός να σκαρφαλώσει να τις κατεβάσει...

Ο λόγος που δεν μας προβλημάτισε η διχογνωμία - αν δηλαδή οι δηλώσεις οφείλονται στα πτωχά Αγγλικά του Προέδρου ή στις ιδεολογικές παρωπίδες που φορά - δεν είναι βέβαια ότι μας έπεισε η περί διαστρέβλωσης δήλωσή του. Απλούστατα, είμαστε βέβαιοι και για τα δυο: Τόσο για την ανευθυνότητα που διακρίνει δυστυχώς τον Πρόεδρο, με αποτέλεσμα να φλυαρεί ακατάπαυστα, εκτός γραπτού κειμένου, μπροστά σε αποσβολωμένα ακροατήρια, όσο και για τις μικροκομματικές σκοπιμότητες, τις οποίες επιμένει να εξυπηρετεί, αντί να προάγει τα συμφέροντα της Πατρίδας μας...

Η ξύλινη γλώσσα του "Ναυαγού του Brookings", γνωστή. Τα περί "εθνικιστικών κύκλων" που δεν θέλουν λύση, τα έχουμε συνηθίσει. Υποβάλλει μεθοδευμένα στους ξένους, ότι αν δεν βρεθεί λύση όσο αυτός είναι Πρόεδρος, υπάρχει ο κίνδυνος να (επαν)έλθουν στην εξουσία οι "απορριπτικοί" και να χαθούν οι όποιες συγκλίσεις, γνωστές και ως "γενναίες προσφορές". Και μετά λέει, δεν θέλει ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα... Μόνος του βάζει!

Έπειτα, από τη μια εμφανίζεται ως πολέμιος της διχοτόμησης - με το γνωστό "όποιος δεν θέλει Διζωνική, χύνει νερό στο μύλο της διαίρεσης" κι από την άλλη, χρησιμοποιεί ο ίδιος διχοτομική ρητορεία! Πιο πρόσφατο παράδειγμα, οι δηλώσεις περί "τουρκικού τομέα της Λευκωσίας". Ήδη στο μυαλό του την έχει μοιράσει.

Επιπλέον, αυτά που εγγυάται ορθότατα για τη Μόρφου - πως δεν υπάρχει λύση χωρίς την επιστροφή της - τα αποφεύγει για την Κερύνεια. Προφανώς, κι αυτή έχει παραχωρηθεί στους Τούρκους, μαζί με τα 3/4 των ψήφων μας, το 50% της Προεδρίας και τις 50 χιλιάδες των εποίκων.

Στο έσχατο άκομψο ξέσπασμά του, τα έβαλε με τους... "αγνώμονες" κατοίκους του Κάτω Πύργου, οι οποίοι ζητούν το αυτονόητο: Να περνούν ελεύθερα τα προϊόντα τους από τα οδοφράγματα, όπως διέρχονται όχι μόνο τα τουρκοκυπριακά, αλλά και το στρατιωτικό υλικό του αττίλα! Επιτίθεται μετά μανίας ο Ναυαγός ενάντια στο λαό του, τα βάζει με κοσμάκη που δεν έχει τη... μόρφωσή του ή τα Μέσα για ν' ανταπαντήσει, αλλά όταν καλείται ν' αντιμετωπίσει τον Έρογλου, αλλάζει τροπάριο. Αφενός, δεν αντιδρά στα όσα απαράδεκτα ακούει, αφετέρου, κάνει αβίαστα υποχωρήσεις, προκαλώντας κιόλας να τον δοκιμάσουν για περισσότερες!

Είμαστε περίεργοι πάντως, αν ο ίδιος ο Πρόεδρος, αισθάνεται να τον συνδέει κάποιος δεσμός με όλους εμάς. Θεωρεί ότι εξελέγη από τον ίδιο το λαό για να τον υπηρετήσει, ή ότι αποτελεί Θείο Δώρο, για το οποίο - όπως ο ίδιος επεσήμανε - οφείλουμε να πούμε "κι ένα ευχαριστώ" για όσα έχει κάνει για μας;

Κι αν δεν νιώθει ότι είναι κομμάτι αυτού του λαού, αισθάνεται τουλάχιστον να έχει τις ίδιες ρίζες; Έχει γνώση της Ιστορίας αυτού του τόπου; Της ελληνικότητας που κουβαλά; Κι αν ακόμα θεωρεί την Κύπρο ως μη ελληνική, τουλάχιστον ο ίδιος, πιστεύει ότι είναι Έλληνας Κύπριος;

Αλήθεια κύριε Πρόεδρε, αν τελικά καταφέρετε να λύσετε το κυπριακό όπως ονειρεύεστε, στα πλαίσια μιας Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας δύο κρατιδίων, αναλογιστήκατε το δίλημμα στο οποίο θα πρέπει να απαντήσετε; Ποιά εσωτερική ιθαγένεια θα επιλέξετε; Αυτήν των Τούρκων που "τόσο αγαπάτε κι αυτό δεν είναι λόγια", ή των Ελλήνων που έχουν καταντήσει "εθνικιστές", "εχθροί της λύσης" και "αχάριστοι παρά τα όσα κάνατε γι' αυτούς";

19 Ιουλ 2010

Ενότητα στην Πράξη

Διανύουμε τις επετείους των πιο μαύρων ημερών στην σύγχρονη Ιστορία του Κυπριακού Ελληνισμού. Τους πραξικοπήματος και της πρώτης εισβολής του 1974.

Επέτειοι, οι οποίες ήδη άρχισαν να γίνονται αφορμή για κομματικές αντιπαραθέσεις και έριδες, ανάμεσα σ' αυτούς που θέλουν να πολώνουν το κλίμα και βολεύονται να διχάζουν το λαό. Δήθεν καυγάδες εκείνων οι οποίοι διαμοιράζουν τους ημικρατικούς και λυμαίνονται τη δημόσια υπηρεσία εξυπηρετώντας "ημετέρους", κατόπιν υποδείξεων από ηλεκτρονικά... "ραβασάκια", μ' αυτούς που απλά το έκαναν πιο κομψά λίγα χρόνια πριν, ή ετοιμάζονται να το κάνουν στο μέλλον!

Την ίδια στιγμή, για τα "μάτια του κόσμου", ανέξοδες εξαγγελίες αγώνα δικαίωσης από τον... άμβωνα των ιδιωτικών αεροσκαφών και φυσικά, μακρυά από τις αντικατοχικές πορείες στη γραμμή αντιπαράταξης ή τα μνημόσυνα των σύγχρονων ηρωομαρτύρων Ισαάκ και Σολωμού. Διότι εκεί, δεν τους "παίρνει" να εκφωνούν ομιλίες με κεντρικό νόημα αυτό που επιτάσσει η μόδα των τελευταίων χρόνων: την προσπάθεια ενοχοποίησης του κυπριακού Ελληνισμού και την καλλιέργεια υποταγής στις συνειδήσεις...

Το μόνο που σίγουρα δεν θα γίνει, είναι ενδοσκόπηση. Προσπάθεια μελέτης της Ιστορίας, αντί για απλή ανάγνωσή της στις εκδηλώσεις και τα μνημόσυνα. Αναλογισμός των λαθών που μας έφεραν από την αυτοδιάθεση-Ένωση του '59, στη διζωνική ομοσπονδία, τη στάθμιση της ψήφου, την εκ περιτροπής, τους εποίκους, σήμερα.

Θα αντιληφθούμε άραγε, έστω κι αργά, το αδιέξοδο της πολιτικής που ακολουθούμε; Την φαυλότητα της πάλης ανάμεσα στις δυνάμεις του "ναι" - και του τσιμεντώματος του - από τη μια, και τις δυνάμεις του "όχι" από την άλλη; Τους "ενδοτικούς και πατριώτες" ή "ρεαλιστές και απορριπτικούς", ανάλογα με την οπτική του καθενός; Το καταστροφικό του συνεχούς κατακερματισμού του εσωτερικού μετώπου και της εκτόξευσης πυρών εκατέρωθεν;

Τίποτα δεν έχει διδάξει η 15η Ιούλη του 1974; Δεν είναι η πιο επώδυνη απόδειξη, της ανάγκης για ενότητα, για συνεπή αντικατοχικό αγώνα από όλες τις παρατάξεις, τα κόμματα, τις οργανώσεις; Για πόσο θα εξακολουθούν τα μικροπολιτικά συμφέροντα να τίθενται πέραν και πάνω από την εθνική προκοπή; Ας συνετιστούν οι ταγοί των κομμάτων, πριν ο λαός αναγκαστεί να τους αφήσει στο περιθώριο. Να προβληματιστούν από την αδιαφορία του συντριπτικού 40% στις περασμένες ευρωεκλογές. Αδιαφορία που, την κρίσιμη ώρα, θα μετατραπεί σε αγανάκτηση, με συνέπειες απρόβλεπτες και καταστροφικές για εκείνους που σήμερα άρχουν και διαφεντεύουν.

Η μόνη ελπίδα για επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού - διότι περί αυτού πρόκειται πλέον - είναι η πραγματική συστράτευση όλων των δυνάμεων και η σφυρηλάτηση ενός αρραγούς, ενιαίου μετώπου. Ένας είναι ο εχθρός: η τουρκική επεκτατική πολιτική, με εκφραστή της, τις δυνάμεις κατοχής. Έποικοι, σφετεριστές των περιουσιών μας, καταπατητές της γης μας, είναι όλοι γρανάζια του τουρκικού ιμπεριαλισμού και πρέπει να φύγουν.

Με την εξαγγελία ενός υπερκομματικού, αχρωμάτιστου, αντικατοχικού αγώνα, ενός αγώνα δικαίωσης και Επιστροφής στις πατρογονικές μας εστίες, θα αλλάξουμε τη μοίρα αυτού του τόπου. Μπορούμε να χωρέσουμε και θα χωρέσουμε όλοι στο ίδιο χαράκωμα. Μακρυά από κόμματα και φατρίες. Με μόνο στόχο και σκοπό, την απαλλαγή από την κατοχή. Την απελευθέρωση των πατρογονικών μας εστιών και την απόδοση της γης των Ελλήνων, στους νόμιμους κατοίκους της.

Τότε και μόνον τότε θα επέλθει η Ενότητα. Στην πράξη κι όχι στα λόγια! Στον καθημερινό, αδιάλειπτο, ανιδιοτελή αγώνα για θωράκιση του τόπου μας και βαθιά γνώση της Ιστορίας μας. Στην προσπάθεια για ενημέρωση των ξένων και διαφώτιση των εταίρων μας. Στη μάχη για ανατροπή των τετελεσμένων της εισβολής και της συνεχιζόμενης κατοχής. Στις θυσίες που επιβάλλεται να γίνουν, για απελευθέρωση αυτού του τόπου!

Ενότητα κι Αγώνας στην πράξη κι όχι στα λόγια. Ας ξεκινήσουμε από τις φετινές αντικατοχικές εκδηλώσεις.

10 Ιουλ 2010

Γυμνοί, δια χειρός "J Lo"

Η δραστηριοποίηση της ομογένειας στην Αμερική - και όχι μόνο - για το θέμα της συναυλίας της Τζένιφερ Λόπεζ στα κατεχόμενα, έφερε αποτέλεσμα!

Με μια λιτή, αλλά γεμάτη νόημα, ανακοίνωση στην προσωπική της ιστοσελίδα, η καλλιτέχνης δηλώνει πως σε καμιά περίπτωση δεν θα στήριζε εν γνώσει της, ένα καθεστώς που σχετίζεται με την καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Οφείλουμε να δώσουμε συγχαρητήρια στον κάθε ένα, που μέσω μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ψηφοφορίας στο διαδίκτυο, συμμετοχής σε ομάδες κοινωνικής δικτύωσης ή οποιοδήποτε άλλο μέσo είχε στη διάθεσή του, συνέβαλε σε αυτή την προσπάθεια.

Το θέμα, αποκτά μεγάλη σημασία, αν αναλογιστεί κανείς τη δημοσιότητα που έλαβε, πέραν της Ελλάδας και της Κύπρου, στα φύλλα των αμερικάνικων εφημερίδων και στα τηλεοπτικά δίκτυα. Ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία, να δοκιμάσει η ομογένεια τα αντανακλαστικά της, αλλά και να διαφωτιστεί - ανέξοδα - το αμερικανικό κοινό για το Κυπριακό.

Να μάθει ο κόσμος για το βιασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κύπρο. Να καταδικαστεί το καθεστώς του αττίλα, από την ίδια την Τζένιφερ Λόπεζ. Να γνωρίσουν πως οι Τούρκοι ενοικιάζουν τις κλεμμένες περιουσίες των Ελλήνων σε ξένους, προκειμένου να ανεγείρουν ξενοδοχειακές μονάδες. Να γίνει επιτέλους γνωστό, πως αυτές οι τουριστικές εγκαταστάσεις, είναι κτισμένες πάνω απ' το αίμα, που έχυσαν το 1974 οι Έλληνες τούτου του τόπου. Και τη γη αυτή, στερούνται οι νόμιμοι ιδιοκτήτες της, για 36 τώρα χρόνια...

Δυστυχώς όμως, υπάρχει και ένα κακό σε αυτή την ιστορία. Υπάρχει και μια μεγάλη ντροπή. Το μυαλό, αυθόρμητα ταξιδεύει σ' ένα άλλο ξενοδοχείο της Κερύνειας μας, το "Ζέφυρο". Εκεί, όπου προ διετίας, ο τότε κατοχικός ηγέτης, επέλεγε να δεξιωθεί τους καλεσμένους του για το γάμο της θυγατέρας του. Στο σημείο που είδαν για τελευταία φορά τους 49 αγνοουμένους του ηρωικού 256 Τάγματος Πεζικού, τα 30 παλικάρια του 70 Τάγματος Μηχανικού και τους 6 Μηχανοκίνητους Πεζικάριους του 286.

Τι φρικτή ήταν εκείνη η μέρα. Η μέρα που ενέδωσαν, η μέρα που οι πολιτικοί μας ηγέτες αφέθηκαν κι ενέδωσαν... Που έφυγαν οδοιπόροι για τα Σούσα, να μπουν στην αυλή του Αρταξέρξη. Δυο χρόνια μετά, έρχεται μια αμερικανίδα καλλιτέχνης να τους ξεγυμνώσει. Να τους διδάξει ήθος - αν αυτό διδάσκεται πουθενά - κι ανθρωπιά. Ν' αρνηθεί τα εκατομμύρια αυτών που έβαψαν κόκκινη απ' το αίμα τη θάλασσα της Κερύνειας και να δηλώσει πως δεν συναινεί στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του κυπριακού Ελληνισμού. Δικαιώματα, που βιάστηκαν βάναυσα, από την ίδια την ηγεσία, που είναι ταγμένη τάχατες να τα διαφυλάσσει...

Από αυτό το φαινομενικά μικρό κι ασήμαντο περιστατικό, διαφάνηκε η γύμνια των πολιτικών μας κι αναδείχτηκε η δύναμη του λαού! Να μας επιτρέψετε, να διατηρούμε τις εντονότατες επιφυλάξεις μας, για το αδύνατον να προληφθούν ή και να εξουδετερωθούν, οι αλλεπάλληλες κατραπακιές που υπέστη τον τελευταίο καιρό το κράτος μας: Στο Συμβούλιο Ασφαλείας, στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, με την επίσκεψη Μπαν-Κι Μουν στο ψευδο"προεδρικό", με το απ' ευθείας εμπόριο, στο ΕΔΑΔ, στα ψηφίσματα της "UNFICYP" και δεν συμμαζεύεται.

Μέρα με τη μέρα, προσπαθούν κάποιες "αόρατες δυνάμεις", να πείσουν αυτό το λαό να συνθηκολογήσει. Πασκίζουν να αποδείξουν πως ο αγώνας χάθηκε. Πως τα οχυρά πέφτουν το ένα μετά το άλλο. Ότι δεν υπάρχει ελπίδα κι ας σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται. Πως η φλόγα στον κόσμο έσβησε κι όσοι "φωνάζουν" είναι ακραίοι κι επικίνδυνοι. Καλλιεργούν τη διχόνοια εντέχνως στο εσωτερικό μέτωπο και τσιμεντώνουν τις τύψεις κι ενοχές στη συνείδηση του Έλληνα. Τύψεις που θα τον λυγίσουν, ενοχές που θα τον κάνουν να λιποψυχήσει.

Μα δεν είναι πλέον "αόρατες" οι δυνάμεις. Φαίνονται ξεκάθαρα μπροστά μας. Είναι πλέον γυμνές. Γυμνές, δια χειρός "J Lo".

9 Ιουλ 2010

9η Ιουλίου: Μαθήματα Ιστορίας

Εθνική επέτειος σήμερα για τον κυπριακό Ελληνισμό.

Ο Εθνομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός, μαζί με τους Μητροπολίτες Πάφου Χρύσανθο, Κιτίου Μελέτιο και Κυρηνείας Λαυρέντιο, αλλά και πέραν των πεντακοσίων Ελλήνων της Κύπρου, απαγχονίζονται και σφαγιάζονται το βράδυ της 9ης Ιουλίου, από τους αιμοδιψείς Τούρκους κατακτητές.

Κλήρος και λαός, πληρώνουν βαρύ φόρο αίματος, για την αρωγή τους στην Ελληνική Επανάσταση και τις βλέψεις τους για ξεσηκωμό στη μαρτυρική Κύπρο. Δολοφονούνται, διότι είναι Έλληνες!

Εξιστορώντας τα γεγονότα στο ποίημά του "9η Ιουλίου", ο Βασίλης Μιχαηλίδης, παρουσιάζει την αγωνιώδη προσπάθεια του Κιόρ-ογλου να πείσει τον Αρχιεπίσκοπο να εγκαταλείψει την Κύπρο και να γλυτώσει τον εαυτό του απ' τη σφαγή. Η απάντηση που λαμβάνει, αποστομωτική:

"Δεν θέλω, Κκιόρ-ογλου, εγιώ να φύω που την Χώραν,
γιατί αν φύω, το κακόν εν' να γινή περίτου.
Θέλω να μείνω, Κκιόρ-ογλου, τζι' ας πα' να με σκοτώσουν,
ας με σκοτώσουσιν εμέν τζι' οι άλλοι να γλυτώσουν.
Δεν φεύκω, Κκιόρ-ογλου, γιατί, αν φύω, ο φευκός μου
εν' να γενή θανατικόν εις τους Ρωμιούς του τόπου.
Να βάλω την συρτοθηλειάν εις τον λαιμόν του κόσμου;
Παρά το γαίμαν τους πολλούς εν' κάλλιον του Πισκόπου."


Σε μια πρωτοφανή ένδειξη λεβεντιάς και αυταπάρνησης, ο ηγέτης του Κυπριακού Ελληνισμού, θυσιάζεται αυτοπροαιρέτως, προκειμένου να γλυτώσει ο λαός του απ' το θανατικό.

Άραγε, η Ρωμιοσύνη σήμερα, έχει ηγέτες τόσο φωτισμένους να προβλέπουν τα μελλούμενα, αλλά και με ανεπτυγμένο το αίσθημα της αυταπάρνησης, ώστε να προστατεύσουν το λαό τους από τους κινδύνους που ελλοχεύουν;

9η Ιουλίου 2010 και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας μεταμφιέζεται σε κοινοτάρχη. Σέρνει στην συνάντηση με τον εδώ εκπρόσωπο του Αττίλα τα ελληνικά τοπωνύμια της Κερύνειας, της Μόρφου και της Αμμοχώστου και τα διαπραγματεύεται στα πλαίσια του... "περιουσιακού".

Έτσι τιμούμε τις Εθνικές μας Επετείους...



"Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου,
κανένας δεν εβρέθηκεν για να την-ι-ξηλείψη,
κανένας, γιατί σιέπει την που τάψη ο Θεός μου.
Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη!

Σφάξε μας ούλους τζι' ας γενή το γαίμαν μας αυλάτζιν,
κάμε τον κόσμον ματζιελλειόν τζιαι τους Ρωμιούς τραούλλια,
αμμά ξέρε πως ίλαντρον όντας κοπή καβάτζιν
τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια.
Το 'νιν αντάν να τρώ' την γην τρώει την γην θαρκέται,
μα πάντα τζιείνον τρώεται τζιαι τζιείνον καταλυέται.

8 Ιουλ 2010

8η Ιουλίου 1958 - Ανατίναξη Οικήματος "Ανόρθωσις Αμμοχώστου"

Η 8η Ιουλίου 1958, αποτελεί σταθμό στην Ιστορία της Ανορθώσεως. Είναι η ημέρα, κατά την οποία ο Άγγλος δυνάστης αποφάσιζε να απαλλαγεί από την εθνικοαπελευθερωτική δράση του σωματείου της Αμμοχώστου, ανατινάζοντας το οίκημα της οδού Ερμού.

Η δήθεν ανεύρεση όπλων και πυρομαχικών, κατά την διενέργεια έρευνας στο οίκημα, είναι το πρόσχημα για την ανατίναξή του. Πίστευαν οι Εγγλέζοι, ότι ανατινάσσονται οι Ιδέες και καίγονται τα Ιδανικά. Γελάστηκαν όμως, όπως γελάστηκαν καίγοντας τον Γρηγόρη, ανατινάζοντας τον Κυριάκο, στέλλοντας στην αθανασία τόσους γενναίους Αγωνιστές.

«Πλανάσθε, το πνεύμα της Ανορθώσεως δεν πτοάται, δεν καταστρέφεται και η ωραία μας Ανόρθωσις, ως ο Φοίνιξ, αενάως αναγεννάται, δια να συνεχίσει την ιστορικήν και μεγάλην πορεία της», διεκήρυξε ο Πρόεδρος Αναστάσιος Οικονομίδης μετά την ανατίναξη. Όπερ και εγένετο. Ο Φοίνικας δεν κάμφθηκε, αναγεννήθηκε μέσα απ’ τις στάχτες του, για να μεγαλουργήσει και πάλι!

Η ανατίναξη του οικήματος, είναι ίσως η μέγιστη στιγμή στην Ιστορία του Βαρωσιώτικου συλλόγου, ενδεχομένως και του Κυπριακού αθλητισμού. Μια χρυσή σελίδα, καθοδηγητής για νέες γενιές Ανορθωσιατών και όχι μόνο. Μαζί με τους πρώτους «Μαχητές», τους «Μαχητές της Ελευθερίας», η Ανόρθωσις δίδαξε έμπρακτα πως θέλει αρετήν και τόλμην η Λευτεριά!

30 Μαΐ 2010

ΕΔΑΔ: ΕΔώ, ΑΔικία

Νέο χαστούκι για τον κυπριακό Ελληνισμό προέκυψε από την απαράδεκτη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το ΕΔΑΔ, απορρίπτει το δικαίωμα στα παιδιά των προσφύγων, να διεκδικήσουν ενώπιόν του, τα σπίτια και τις περιουσίες των γονιών τους, που επί τριανταπέντε τώρα χρόνια καταπατούνται από τον Τούρκο εισβολέα, τους Τουρκοκύπριους και τους κουβαλητούς εποίκους.

Οι προθέσεις του Στρασβούργου είχαν γίνει προφανείς εδώ και καιρό, με αποκορύφωμα την απόφαση της 5ης Μαρτίου του τρέχοντος. Τότε, το ΕΔΑΔ, εκμεταλλευόμενο τα αλεπάλληλα λάθη και την παντελή έλλειψη πολιτικής εκ μέρους της ηγεσίας μας, παρέπεμπε τον προσφυγικό κόσμο στο βιαστή του - την Τουρκία και τη λεγόμενη "επιτροπή αποζημιώσεων" που έχει συστήσει στα κατεχόμενα - προκειμένου να προσφέρει θεραπεία στο πρόβλημα του εκτοπισμού και της προσφυγοποίησης πέραν των 200'000 Κυπρίων.

Η πολιτικοποίηση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και ο επηρεασμός του από τα διάφορα κέντρα λήψης αποφάσεων, τα οποία θωπεύουν την Άγκυρα, ουδέποτε μας απασχόλησαν. Καμιά προσπάθεια εκ μέρους της δικής μας διπλωματίας, προκειμένου να αποτρέψει τις δυσμενείς εξελίξεις που ζούμε σήμερα. Ποιά προσπάθεια θα μπορούσε να γίνει βέβαια, όταν θέματα όπως η συζήτηση για τον κανονισμό απ' ευθείας εμπορίου, περνούν μέρα μεσημέρι μπροστά στα μάτια διπλωματών, Υπουργείου Εξωτερικών, Ευρωπαίων Επιτρόπων, κι αυτοί υπνώττουν...

Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επιχειρεί να νομιμοποιήσει τα τετελεσμένα της εισβολής - αυτό για το οποίο κατηγορούμε δηλαδή το ΕΔΑΔ - αποδεχόμενος 50 χιλιάδες εποίκους. Συζητά το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα της επιστροφής στις πατρογονικές μας εστίες, εγείροντας θέματα αποζημιώσεων και ανταλλαγών! Θέτει δε, ζήτημα "εκ περιτροπής προεδρίας" και στάθμισης ψήφου, για τη νέα ομόσπονδη Κυπριακή Δημοκρατία που οραματίζεται. Ενδιαφέρον αυτό το τελευταίο, γιατί το ΕΔΑΔ, έχει και επ' αυτού γνώμη...

Συγκεκριμένα, εκδικάζοντας την προσφυγή των Dervo Sejdić και Jakob Finci, κατοίκων Σαράγεβο, εναντίον της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, απορρίπτει ουσιαστικά ως ρατσιστικές, λογικές όμοιες με την εκ περιτροπής εκλογή και τη σταθμισμένη συμμετοχή στα κοινά.

Ο Σέτζιτς, είναι Ρομά (Τσιγγάνος), ενώ ο Φίντσι εβραϊκής καταγωγής. Και στους δυο, το Σύνταγμα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης (απότοκο των Ειρηνευτικών Συνομιλιών του "Ντέιτον"), απαγορεύει να διεκδικήσουν εκλογή στην Προεδρία ή τη Βουλή, καθώς δεν ανήκουν σε μια από τις συνιστώσες εθνοτικές ομάδες (Βόσνιοι, Κροάτες και Σέρβοι) αλλά στους... "άλλους", όπως τους ορίζει το προοίμιο του Βοσνιακού Συντάγματος.

Οι εν λόγω συνταγματικές πρόνοιες, όχι μόνο καταργούν - σύμφωνα πάντα με το Δικαστήριο - το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, αλλά αποτελούν και φυλετικές διακρίσεις! Το ΕΔΑΔ, προχωρά ακόμα ένα βήμα, καλώντας το Κοινοβούλιο να τροποποιήσει τα συγκεκριμένα άρθρα, προκειμένου να συμβαδίζουν με την Ευρωπαϊκή Συνθήκη Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Κατόπιν τούτου, αντιλαμβανόμαστε πόσο αίολα είναι τα επιχειρήματα περί βιωσιμότητας της λύσης, εκείνων που προσπαθούν να διαιρέσουν την Κύπρο σε δυο συνιστώντα κράτη, να τα εξισώσουν στρεβλώνοντας κάθε μαθηματική αρχή και να τα συνενώσουν σ' ένα εκτρωματικό Σύνταγμα που θα προβλέπει χωριστές πλειοψηφίες, εκ περιτροπής εξουσίες και ποσοστώσεις. Τι θα γίνει αν άραγε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο απορρίψει ένα τέτοιο Σύνταγμα; Πώς θα αντιδράσει η Τουρκία; Πόσο άραγε θα λειτουργήσει μια "άπαρχαϊντ" λύση, αναλογιζόμενοι την πικρή πείρα του προηγούμενου δοτού Συντάγματος, ως επίσης και την τουρκική επιβουλή και επεκτατικότητα;

Επιστρέφοντας στην αρχική απόφαση του ΕΔΑΔ, αυτό που ενδεχομένως να έχει χαθεί - αν δεν υπάρξει δραματική μεταστροφή κατά την εκδίκαση των εφέσεων - είναι η ευχέρεια των προσφύγων, να διεκδικούν και να λαμβάνουν μέσω του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αποζημιώσεις για την καταπάτηση των περιουσιών τους. Αυτό σε καμιά όμως περίπτωση, δεν σημαίνει ότι χάθηκαν οι ίδιες οι περιουσίες.

Τα κροκοδείλια δάκρυα των πολιτικών, που δήθεν οδύρονται για τις δυσμενείς εξελίξεις στο Στρασβούργο, δεν πείθουν κανένα. Η επί σειρά ετών απραξία τους, η ατολμία να θέσουν την τέταρτη διακρατική ως συνιστώσα στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων, η αδυναμία να εκμεταλλευτούν τις υποθέσεις Λοϊζίδου, Ξενίδη-Αρέστη, Αποστολίδη, είναι ενδεικτικές τόσο των περιορισμένων δυνατοτήτων, όσο και των προθέσεών τους.

Η πολιτική των κυβερνώντων αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο κυπριακό, γνωστή: Κλίμα ηττοπάθειας και απαισιοδοξίας. Γι' αυτό και ακούσαμε μόνο για την πρώτη απόφαση του ΕΔΑΔ, ενώ η δεύτερη έμεινε στο περιθώριο. Επιπλέον, καλλιέργεια τρόμου για το αύριο, σε συνάρτηση με τη δημιουργία ενοχής για το χθες.

Αισθήματα που λειτουργούν σαν πιστόλι στον κρόταφο, υπό την απειλή του οποίου θέλουν να αναγκάσουν τον Έλληνα της Κύπρου να υπογράψει την τουρκοποίηση. Να ξεπουλήσει την Κερύνεια. Να "αδελφοποιηθεί" με τους εποίκους. Να κουτσουρέψει την ψήφο του κατά ένα τέταρτο. Να καπελωθεί από Τούρκο εκ περιτροπής πρόεδρο. Να διαγράψει Ιστορία και αγώνες χιλιετιών στη μαρτυρική μεγαλόνησο.

Πλανώνται. Ο λαός έχει μνήμη και θυμάται τις μικρασιατικές καταστροφές του 2004. Έχει γνώση και μαθαίνει ότι τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια απορρίπτουν σήμερα τις ρατσιστικές λύσεις τύπου "Ανάν". Έχει κρίση και αντιλαμβάνεται τις μεθοδεύσεις εκείνων που τάχα διαρρηγνύουν ιμάτια για κατραπακιές, τις οποίες ουδέποτε προσπάθησαν να ανακόψουν.

Ευτυχώς, ο λαός έχει και ψήφο. Και δια της ψήφου του, θα απορρίψει εκ νέου κάθε διζωνική λογική, που φέρνει τον τόπο ένα βήμα πριν το νέο '64 και '74, πριν την οριστική διχοτόμηση, διαίρεση και τουρκοποίηση.

18 Μαΐ 2010

Οι Ευθύνες του Προέδρου και η Υπόκλιση στο Λαό

Ανένδοτος εμφανίστηκε για πολλοστή φορά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όσον αφορά στην απόσυρση των "επίμαχων" παραχωρήσεων του, προς το σύντροφο Ταλάτ τότε και τον Έρογλου σήμερα...

Εκ περιτροπής προεδρία, στάθμιση ψήφου και παραμονή 50 χιλιάδων εποίκων, αποτελούν κόκκινο πανί για τη συντριπτική πλειοψηφία του Κυπριακού Ελληνισμού. Και δεν είναι πλέον απλά αίσθηση που ψηλαφείται στην... περιρρέουσα, αλλά ποσοτικοποιείται μέσα από δημοσκοπήσεις και έρευνες. Πιο πρόσφατη, η δημοσκόπηση της "Σύμμετρον" (28-30 Απριλίου) που φανερώνει πως μέχρι και οι φίλοι και ψηφοφόροι του Α.Κ.Ε.Λ., διαφωνούν με την πολιτική και τις διολισθήσεις του Προέδρου!

Ωστόσο, πρωτοφανής είναι η εμμονή του κ. Χριστόφια στην πολιτική των υποχωρήσεων, αγνοώντας επιδειχτικά την λαϊκή βούληση. Ένας λαός, ο οποίος όχι μόνο δεν ερωτήθηκε ποτέ - σε μορφή δημοψηφίσματος - για τα "θέλω" του, αλλά τολμούμε να πούμε ότι ξεγελάστηκε στις τελευταίες προεδρικές εκλογές. Η ψήφος του ουσιαστικά υφαρπάχτηκε, με ψεύτικες, γραπτές δεσμεύσεις και με μια κρυφή ατζέντα που δεν είχε παρουσιαστεί προεκλογικά!

Ο Δημήτρης Χριστόφιας, επιμένει πως "αν αποσύρουμε τις προτάσεις, θα ευνοηθεί η Τουρκία και η Τουρκοκυπριακή πλευρά, η οποία εμφανίζεται ευέλικτη και έτοιμη να συνεχίσει τη διαπραγμάτευση, ενώ θα αποδοθούν ευθύνες σ' εμάς". Αποτελεί άραγε αυτό μια έμμεση αποδοχή ήττας; Φανερώνει το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται ο Πρόεδρος και την έλλειψη σχεδίου δράσης; Πώς προχωρά; "Βλέποντας και κάνοντας";

Αν έχει μετανιώσει για την "εκ περιτροπής", τη στάθμιση της ψήφου και την παραμονή των εποίκων, οφείλει να το παραδεχτεί δημόσια. Αν πράγματι έχει αντιληφθεί και αυτός - όπως η συντριπτική πλειοψηφία των κομμάτων αλλά και του κόσμου - το ολίσθημα στο οποίο περιέπεσε, αλλά τον ανησυχεί το ενδεχόμενο - περαιτέρω - απενοχοποίησης της Τουρκίας, υπάρχει διέξοδος. Μπορούμε να βγούμε από το τέλμα, πριν εισέλθουμε σε μια ατέρμονη διαδικασία διαλόγου με τον Έρογλου. Διαδικασία, η οποία είναι ορατός ο κίνδυνος να οδηγήσει σε αναβάθμιση των κατεχομένων. Οι προτάσεις Χριστόφια, είναι δυνατό να αποσυρθούν, δίχως να "τραυματιστεί" η εθνική μας υπόθεση. Απαιτείται όμως γενναιότητα εκ μέρους του Προέδρου.

Όταν οι θέσεις δεν μπορούν να αποσυρθούν, οφείλουν να αποσύρονται τα πρόσωπα! Εφόσον ο Ταλάτ, για τον οποίο προορίζονταν οι "γενναίες προσφορές", δεν είναι πια απέναντί μας και από τη στιγμή που δεν έχουμε προλάβει να πάρουμε τίποτα πριν ο "σύντροφος" αποχωρήσει από την ηγεσία των Τουρκοκυπρίων, αναγκαιεί να γίνει καινούρια, "καθαρή" αρχή. Ο Έρογλου, πρέπει να βρει μπροστά του νέο διαπραγματευτή, ο οποίος να μην δεσμεύεται από οτιδήποτε έχει δώσει ο Δημήτρης Χριστόφιας.

Δεν μιλούμε για παραίτηση του Προέδρου από το αξίωμά του. Εννοούμε τον ορισμό άλλου διαπραγματευτή για την Ελληνοκυπριακή κοινότητα. Άλλωστε, ο ρόλος του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν είναι να αυτοϋποβιβάζεται σε... κοινοτάρχη για να συνομιλεί με τον εκπρόσωπο των Τουρκοκυπρίων! Ο Πρόεδρος της Κύπρου, θα έπρεπε, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να συζητά την απομάκρυνση του τουρκικού στρατού κατοχής με τον Τούρκο πρωθυπουργό.

Πρόεδρε, το προσφιλές σε σας "δόξα τω λαώ", πρέπει να εφαρμόζεται και στην πράξη. Θα υποκλιθείτε, δηλώνατε πρόσφατα, στην θέληση του λαού, εάν και εφόσον του φέρετε σχέδιο λύσης να εγκρίνει δια της ψήφου του. Τι να την κάνουμε όμως την υπόκλιση τότε, όταν ο λαός θα έχει απορρίψει εκκωφαντικά και πάλιν, άδικες, ρατσιστικές και αντιδημοκρατικές πρόνοιες, βάζοντας ουσιαστικά ταφόπλακα στο Κυπριακό;

Όταν είναι ολοφάνερο πως ο λαός απορρίπτει ακόμα και αυτή τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, έχουν υποχρέωση οι πολιτικοί ταγοί να ακολουθήσουν τη λαϊκή εντολή! Εκτός πια κι αν πρέπει να σκεφτούμε πιο πονηρά. Ότι δηλαδή, διαπιστώνοντας την ολοένα και αυξανόμενη αντίδραση στη Δ.Δ.Ο. (βλέπε διαπιστώσεις ολομέλειας Κ.Ε. Α.Κ.Ε.Λ.), η πολιτική ελίτ που διαφεντεύει εδώ και μισό αιώνα τις τύχες μας, έχει αλλάξει στρατηγική:

Παλαιότερα, ενώ δελέαζε με συνθήματα του τύπου "την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω", την ίδια ώρα, αποφάσιζε ερήμην, πίσω από κλειστές πόρτες και σέρβιρε τελευταία στιγμή τα σχέδια στον ανήμπορο (ή τουλάχιστον έτσι λογάριαζε) να αντιδράσει λαό. Σήμερα, επιχειρεί να ενσπείρει τον πανικό και τον τρόμο με τα χειρότερα (εποίκους, εκ περιτροπής, στάθμιση), ώστε, όταν φέρει την - εκ Τουρκίας εκπορευόμενη - Διζωνική, ξανά σε δημοψήφισμα, αυτή να περάσει πανηγυρικά. Θα είμαστε και ευχαριστημένοι μάλιστα, που κατορθώσαμε να αποτρέψουμε τα χειρότερα...

Το Κυπριακό, βρίσκεται σε μια κρισιμότατη καμπή και ο Πρόεδρος έχει μείνει μόνος, να μην παραδέχεται, όχι απλά τα λάθη του, αλλά και τους κινδύνους που αυτά εγκυμονούν. Του αναγνωρίζουμε τη διάθεση για εξεύρεση λύσης. Του πιστώνουμε την προσπάθεια για οδυνηρούς συμβιβασμούς. Το συγχαίρουμε κιόλας, για την υπομονή να μην είναι αρεστός στη πλειοψηφία, προκειμένου να φτάσει στην επίλυση του προβλήματος.

Χρειάζεται όμως και ο ίδιος ο Δημήτρης Χριστόφιας, να κάνει την αυτοκριτική του. Οι ευθύνες του είναι ήδη βαριές. Σε περίπτωση ναυαγίου, θα είναι συντριπτικές για τον ίδιο, αλλά δυστυχώς και για όλες τις επερχόμενες γενιές Κυπριακού Ελληνισμού. Οφείλει να κάνει ένα βήμα πίσω, πριν είναι αργά. Έχει χρέος να υποκλιθεί στο λαό!

8 Μαΐ 2010

Δεν θα Περάσει η Τρομοκρατία

Εμβρόντητος παρακολουθεί, για άλλη μια φορά ο Κύπριος πολίτης, το νέο σκάνδαλο που έχει ξεσπάσει, σχετικά με τις καταγγελίες του δημοσιογράφου Μακάριου Δρουσιώτη και την αστυνομική επιδρομή στην οικία του δικηγόρου Ξενή Ξενοφώντος, που επακολούθησε.

Για να πάρουμε εν συντομία τα γεγονότα απ' την αρχή, η όλη υπόθεση ξεκίνησε με το ταξίδι του Μακάριου Δρουσιώτη στην Άγκυρα και την εκεί συνάντησή του με τον πρωθυπουργό της κατοχικής δύναμης, Ταγίπ Ερτογάν, την 29η Φεβρουαρίου του τρέχοντος. Ακολούθησε η εξιστόρηση του χρονικού της επίσκεψης στον "Πολίτη" από τον ίδιο το δημοσιογράφο, στις 2, 3 και 4 Μαρτίου, όπου περιλαμβανόταν και συνέντευξη στον "Π" του Τούρκου πρωθυπουργού!

Φυσικό επακόλουθο ήταν, η "Επιτροπή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Κύπρο", μέσω του "blog" που διατηρεί - του γνωστού πλέον "christofias-watch" - να στηλιτεύσει με έντονο τρόπο, τόσο την παρουσία του Κύπριου δημοσιογράφου στην "αυλή" του πολιτικού ηγέτη του Αττίλα, όσο και την προσπάθεια απόδοσης στον τελευταίο κάθε καλής δήθεν πρόθεσης για άμεση λύση του Κυπριακού και σεβασμού των υπογραφών της Τουρκίας. Κάτι για το οποίο βεβαίως ουδέποτε λάβαμε δείγματα γραφής!

Οποιοσδήποτε είχε την παραμικρή επαφή με "blog" στο διαδίκτυο, γνωρίζει πάρα πολύ καλά πως η ίδια η "google", επιτρέπει - εάν έχει ενεργοποιηθεί προηγουμένως από τον διαχειριστή του χώρου - τον ελεύθερο σχολιασμό κάθε δημοσιεύματος. Εδώ άλλωστε έγκειται και η διαφορά μεταξύ της ενημέρωσης από οποιοδήποτε άλλο Μαζικό Μέσο και από το Διαδίκτυο. Η ελευθερία, όχι μόνο στην επιλογή της είδησης και στον χρόνο ανάγνωσής της, αλλά και στον σχολιασμό και την δίχως κανένα όριο κριτική. Το μόνο όριο που υπάρχει, είναι του αυτοπεριορισμού που θέτει ο καθένας μας.

Αυτό λοιπόν, φαίνεται, ότι ενόχλησε και το Μακάριο Δρουσιώτη. Με επιστολή του - ημερομηνίας 4 Μαρτίου 2010 - απευθύνθηκε στο Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, διαμαρτυρόμενος για ανώνυμο σχόλιο - ή ακριβέστερα, σχόλιο που καταχωρήθηκε με ψευδώνυμο - σε κάποιο σημείο κάτω από την εν λόγω ανάρτηση, και πιο συγκεκριμένα στις 5:00μ.μ.. Δεν αναδημοσιεύουμε το σχόλιο, μήπως καταλήξουμε κι εμείς αύριο σε κάποιο κελί!

Μέχρις εδώ όλα καλά. Οποιοσδήποτε θέλει να κυνηγά ανεμόμυλους, αναζητώντας ποιος ξέρει, σημασία, δημοσιότητα, συμπλήρωση εσωτερικών κενών, είναι ελεύθερος να το πράξει. Αυτό που εξοργίζει τον πολίτη, είναι η υποτέλεια των υποτίθεται ανεξάρτητων θεσμών του κράτους, στην εξουσία. Δεν είναι δυνατόν, η Αστυνομία, να μετατρέπεται σε ιδιωτική υπηρεσία ασφάλειας των κυβερνώντων και να δρα προφανώς κατ' εντολή του Προεδρικού. Δεν μπορεί, ενώ εκατοντάδες πολίτες καθημερινά εισπράττουν την αδυναμία ή και αδιαφορία των οργάνων της τάξης για τα μικρά και μεγάλα θέματα που τους απασχολούν, την ίδια στιγμή να επιδεικνύεται τέτοια σπουδή, για ένα σχόλιο στο διαδίκτυο!

Είναι ξεκάθαρο, ότι ο Μακάριος Δρουσιώτης απετέλεσε Δούρειο Ίππο, προκειμένου να αποκαλυφθεί η ταυτότητα των διαχειριστών του ενοχλητικού - για την εξουσία - "christoφias-watch". Το μόνο που έχει ξεμασκαρευτεί όμως στα μάτια του απλού πολίτη, είναι η διαπλοκή του Τύπου, της Αστυνομίας και του Προεδρικού. Η πρόφαση που βρέθηκε για να αρθεί το απόρρητο των επικοινωνιών των διαχειριστών - και ποιος ξέρει ποιου άλλου - της ιστοσελίδας, αλλά και το οικογενειακό άσυλο του Ξενή Ξενοφώντος, μόνο αστεία μπορεί να χαρακτηριστεί. Είναι μια ξεκάθαρη προσπάθεια, αφ' ενός να εντοπιστούν οι "αντιφρονούντες" και αφ' ετέρου, να τρομοκρατηθούν όλοι οι υπόλοιποι. Είναι μια ενέργεια που παραπέμπει σε καθεστώτα ξένα προς τη Δημοκρατία.

Οι μέθοδοι και οι πρακτικές του κυβερνώντος ΑΚΕΛ, δεν είναι άγνωστες. Η "επαγρύπνηση" είναι λέξη εδραιωμένη στην Κυπριακή κοινωνία, είναι μια κατάσταση την οποία έχει ζήσει στο πετσί του ο Κύπριος πολίτης. Εκεί που πιστέψαμε - οι αφελείς - πως την έχουμε αποβάλει από την πολιτική ζωή του τόπου, την βλέπουμε να επανέρχεται με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Να εισβάλλει μέσα στα σπίτια μας, να μπαίνει στους υπολογιστές μας, να λογοκρίνει ακόμα και τη σκέψη μας. Θυμηθείτε ότι η ζωή του Ξενή Ξενοφώντος έχει παραβιαστεί δίχως να υπάρχει απόδειξη ή καν ένδειξη, ότι έχει ο ίδιος αναρτήσει το άρθρο που επικρίνει το Μακάριο Δρουσιώτη. Αναλογιστείτε ότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να τον συνδέει με το επίμαχο σχόλιο. Και όμως, φαίνεται ότι ο Ξενής αποτελούσε "ενόχληση" και έπρεπε να διαπομπευτεί.

Η όλη υπόθεση, τολμούμε να σκεφτούμε, δεν μπορεί να είναι άσχετη με ένα γεγονός που συνέβη προ ημερών, λίγες ώρες πριν από αθλητική αναμέτρηση. Και πάλιν πρωταγωνίστρια η Αστυνομία, που ανέκρινε και - καθ' ομολογία του ιδίου - εκφόβισε ξένο, φιλοξενούμενο στο νησί μας, διαιτητή, λίγες μόλις ώρες πριν από πολύ σημαντικό - για την ομάδα του Προέδρου της Δημοκρατίας - ποδοσφαιρικό αγώνα. Ανάκριση, η οποία πραγματοποιήθηκε κατόπιν καταγγελίας πολίτη, Δούρειου Ίππου και πάλιν, ότι είδε τον διαιτητή να συζητά με... αναρμόδιο πρόσωπο.

Λες και ο πολίτης ξέρει και μπορεί να κρίνει, ποια πρόσωπα είναι αρμόδια και ποια αναρμόδια! Φυσικά, στην υπόθεση εκείνη, υπάρχουν άλλα, πολύ πιο βασανιστικά ερωτήματα. Πώς βρέθηκε ο πολίτης στο ξενοδοχείο που διέμενε ο διαιτητής; Τυχαία; Πώς αναγνώρισε εξ όψεως ένα διαιτητή που ήρθε στην πατρίδα μας μόλις δυο φορές, για μερικές ώρες; Από πού ήξερε από το το βράδυ της προηγουμένης - οπόταν έγινε η καταγγελία - ότι ο συγκεκριμένος διαιτητής θα διαιτήτευε το παιχνίδι; Εφόσον είναι πάγια τακτική της Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, η γνωστοποίηση των ονομάτων των διαιτητών, καθώς και το ποιο παιχνίδι θα διαιτητεύσει ποιος, να πραγματοποιείται μερικά μόλις λεπτά πριν το εναρκτήριο λάκτισμα.

Είναι και σε αυτή την περίπτωση πρόδηλη η διαπλοκή αθλητικών παραγόντων με τις υπηρεσίες διαφύλαξης και επιβολής του Νόμου. Είναι εμφανέστατη η παρουσία επαγρυπνούντων, στην καλύτερη περίπτωση πολιτών, οι οποίοι καταργούν κάθε έννοια ιδιωτικότητας. Παρακολουθούν πρόσωπα, καταγράφουν κινήσεις, δίνουν αναφορές, προσφέρουν πληροφόρηση, καταδίδουν!

Τελικά, μήπως το υπερβολικό - κατά την άποψή μας εκείνη την εποχή - όνομα "Επιτροπή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Κύπρο", δεν είναι και τόσο... εκτός πραγματικότητας. Έχουμε αλήθεια δημοκρατία στην Κύπρο ή βιώνουμε από τους ίδιους τους φορείς της εξουσίας μικρά, καθημερινά πραξικοπήματα; Όταν καταστρατηγούνται οι έννοιες της ιδιωτικότητας, του οικογενειακού ασύλου, του απορρήτου των επικοινωνιών, όταν υπάρχουν παρεμβάσεις στην κοινωνική και αθλητική ζωή του τόπου, τι άλλο πρέπει να γίνει για να ανησυχήσουμε; Πότε επιτέλους θα αντιδράσουμε και θα διεκδικήσουμε την αποκατάσταση της δημοκρατίας, από μια κυβέρνηση που μετατρέπεται σε καθεστώς;

Αλλά τι ρωτάμε; Εδώ και 36 τόσα χρόνια, ζούμε σε ένα κράτος που συνομιλεί για να λύσει το μείζον πολιτικό του πρόβλημα, δίχως να έχει ποτέ ρωτήσει το λαό ποια άποψη έχει για τη μορφή λύσης. Χωρίς να έχει διεξαγάγει ένα κοινωνικό, δημόσιο διάλογο, ώστε να κάνει τον κόσμο κοινωνό των εξελίξεων στο Κυπριακό. Αρνούμενο να προβεί σε δημοψήφισμα για να λάβει λαϊκή εντολή ως προς την κατεύθυνση των συνομιλιών. Εσχάτως, παραχωρώντας στον εχθρό, στον κατακτητή, υπερπρονόμια αντιδημοκρατικής σταθμισμένης ψήφου, ρατσιστικής εκ περιτροπής προεδρίας, παραμονής πενήντα χιλιάδων εποίκων, χωρίς καμιά νομιμοποίηση από τον Κύπριο πολίτη! Αγνοώντας και επιδειχτικά περιθωριοποιώντας οποιαδήποτε αντίθετη γνώμη, χαρακτηρίζοντάς την από αιρετική μέχρι εθνικιστική...

Κατόπιν όλων αυτών, αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς, πως και γιατί ιδιωτικότητα, οικογενειακό άσυλο, προσωπική ζωή, ελευθερία της σκέψης, του λόγου και των επικοινωνιών, είναι ψιλά γράμματα για τους κυβερνώντες. Εμείς όμως δεν θα καταθέσουμε τα όπλα. Καμιά μορφή καταστολής δεν πρόκειται να μας κάμει να υποκύψουμε. Η πνευματική τρομοκρατία, δεν θα περάσει!

6 Μαρ 2010

5η Μαρτίου: Καμπάνα Ενάντια στο Ραγιαδισμό!

Η απόφαση της 5ης Μαρτίου του ΕΔΑΔ, μόνο κεραυνός εν αιθρία δεν ήταν για την πολιτική ηγεσία στην Κύπρο. Ακόμα κι αν ο λαός βρισκόταν - ως συνήθως - στο σκοτάδι, η ηγεσία του τόπου γνώριζε και φοβόταν την έκβαση της υπόθεσης. Πλην όμως, δεν έκανε οτιδήποτε για να την αποτρέψει.

Εκείνο που θα πρέπει να μας προβληματίσει, περισσότερο και από την ίδια την απόφαση ίσως, είναι το γεγονός πως το ΕΔΑΔ, "πάτησε" πάνω στο σχέδιο "ΑΝΑΝ" και τις συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις στο περιουσιακό. Πορεύτηκε δηλαδή, στο δικό μας δρόμο, κατρακύλησε στις δικές μας διολισθήσεις, χρησιμοποίησε τις διαχρονικές μας υποχωρήσεις...

Πρώτη - δυστυχώς - είναι η Ελληνοκυπριακή πλευρά που μπήκε σε διαδικασία διαπραγμάτευσης των περιουσιών μας. Εμείς βάλαμε τα σπίτια μας στο "αλά ούνα, αλά τρες", αποδεχόμενοι ότι το 1/3 των προσφύγων δεν θα επιστρέψει στις εστίες του, αλλά θα αποζημιωθεί. Εμείς πρώτοι, δεχτήκαμε ότι οι λεγόμενες "κοινωφελείς" υπηρεσίες, που παράνομα οικοδομήθηκαν στα κατεχόμενα, δεν θα επηρεαστούν από τη λύση. Είναι η πλευρά μας, η οποία μίλησε για την παραμονή 50 χιλιάδων εποίκων, οι οποίοι μοιραία, κάπου θα πρέπει να διαμείνουν. Προφανώς, όχι σε σπίτια που οικοδόμησαν οι πατέρες ή οι παππούδες τους...

Υπάρχει όμως και προσωπική ευθύνη. Συμπολίτες μας είναι αυτοί που κατέφευγαν στη λεγόμενη - όχι πια; - επιτροπή αποζημιώσεων. Αλίμονο σε όποιο τολμούσε να χαρακτηρίσει τη στάση τους προδοτική! Το "περί χρημάτων των αγώνα ποιούμεθα" έχει εμπεδωθεί στην κοινωνία μας. Η επισήμανσή του όμως, ενοχλεί!

Ο αντικατοχικός αγώνας, μετατράπηκε από μας, σε περί χρημάτων αγώνα. Να αρπάξουμε ότι μπορούμε. Να "σώσουμε" - αν είναι σωτηρία η εκ περιτροπής προεδρία και η στάθμιση ψήφου - οτιδήποτε αν σώζεται. Περίπατο πήγαν οι αρχές της ισοπολιτείας, της ισονομίας, ακόμα και οι πιο βασικές αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Και ήρθε η τιμωρία μας. Τιμωρία γιατί πετάξαμε στον κάλαθο των αχρήστων την Τιτίνα, τη Ξενίδη-Αρέστη, τον Αποστολίδη, τους αδελφούς Φωκά, τις διακρατικές. Γιατί εξακολουθούμε να πηγαίνουμε στις συνομιλίες, γυμνοί από αυτά τα θανατηφόρα για την Τουρκία όπλα. Διότι επιμένουμε να συζητούμε με τους Τουρκοκύπριους αντί τους Τούρκους, τους πραγματικά υπεύθυνους για το έγκλημα της εισβολής και της κατοχής. Επειδή δώσαμε επανειλημμένα συγχωροχάρτι στην Τουρκία, για να καπαρτίζει στον προθάλαμο της Ε.Ε. όταν, τότε, το ΕΔΑΔ την καταδίκαζε και την έθετε προ των ευθυνών της.

Την ώρα που οι Αρμένιοι, μετά από μακροχρόνιο αγώνα, κερδίζουν - ως φαίνεται - την αναγνώριση της γενοκτονίας τους, την στιγμή που το δικαίωμα κληρονομιάς των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως αναγνωρίζεται, ο δρόμος των Ελλήνων της Κύπρου προς το ΕΔΑΔ φράσσεται... Θα αναρωτηθεί άραγε η πολιτική μας ηγεσία "γιατί";

Η απάντηση είναι μάλλον "όχι". Αντ' αυτού, κάποιοι στην Κύπρο, ενδόμυχα, πανηγυρίζουν για την απόφαση. Όχι μόνο Τούρκοι και Τουρκοκύπριοι αλλά και Ελληνοκύπριοι, δυστυχώς. Τα σχέδια τους για ξεπούλημα της Κύπρου, διευκολύνονται αφάνταστα σήμερα. Ο φόβος και ο πανικός που ενσπείρει μια τέτοια απόφαση, κάνουν το λαό ακόμα πιο ευάλωτο. Ηγεσίας απούσης, ακόμα πιο δεκτικό και υποχωρητικό...

Όμως, η απόφαση δεν αποτελεί την καταστροφή που κάποιοι θέλουν να παρουσιάζουν. Μπορεί να κάνει τον δρόμο προς το ΕΔΑΔ αδιέξοδο για τον προσφυγικό κόσμο, αλλά δεν αναιρεί την πραγματικότητα. Δεν αλλοιώνει τα γεγονότα. Την εισβολή, την κατοχή, την καταπάτηση των ανθρωπίνων μας δικαιωμάτων. Δεν ανατρέπει την Ιστορική απόφαση της 28ης Απριλίου του 2009, του ιδίου Δικαστηρίου. Όταν αναγνώριζε την Κυπριακή Δημοκρατία σαν τη μόνη νόμιμη αρχή του νησιού. Όταν έκανε δεκτά τα έγγραφα μόνο του Κτηματολογίου της Δημοκρατίας. Όταν ξεκαθάριζε πως η πάροδος οποιουδήποτε χρονικού διαστήματος, δεν δημιουργεί τετελεσμένα. Όταν έκανε σαφέστατη αναφορά στη διαίρεση της Κύπρου, συνεπεία της τουρκικής εισβολής και της συνεχιζόμενης κατοχής.

Η απόφαση της 5ης Μαρτίου, πρέπει να μας αφυπνίσει. Να λειτουργήσει σαν καμπάνα για την δική μας πλευρά. Τέρμα στον ενδοτισμό και την υποχωρητικότητα. Καιρός να εξοπλίσουμε τη φαρέτρα μας με όλα τα βέλη που κατά καιρούς μας έδωσε ο ΟΗΕ, το Συμβούλιο της Ευρώπης αλλά και το ΕΔΑΔ. Είναι η ώρα να θέσουμε την Τουρκία προ των ευθυνών της. Να εκμεταλλευτούμε την Ευρωπαϊκή της προοπτική και να σταματήσουμε να σφυρίζουμε αδιάφορα μπροστά στα εγκλήματα και την ασυνέπειά της.

Ο διεθνής παράγοντας και τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια σταμάτησαν να εμφανίζονται "βασιλικότεροι του βασιλέως". Θα μας βοηθήσουν, μόνο όταν σταματήσουμε να έρπουμε σε τραπέζια στημένων συνομιλιών. Θα μας ενισχύσουν, μόνο αφού αποσύρουμε τις απαράδεκτες υποχωρήσεις μας, που προσβάλλουν και αμαυρώνουν τα χιλιάδες χρόνια ένδοξης Ιστορίας του Κυπριακού Ελληνισμού.

12 Ιαν 2010

Ασύμμετρη Απειλή

Συγκλονισμό και θλίψη προκάλεσε ανά το παγκύπριο η είδηση της στυγερής δολοφονίας του Άντη Χατζηκωστή. Του Διευθύνοντως Συμβούλου του εκδοτικού οργανισμού "Δίας", της ναυαρχίδας δηλαδή του "ΟΧΙ" στο διχοτομικό σχέδιο "Ανάν".

Το ειδεχθές φονικό, έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά εγκληματικών πράξεων και άλλων συμβάντων του τελευταίου διαστήματος, τα οποία έχουν αφήσει άναυδο τον Κυπριακό Ελληνισμό. Ανεξαρτήτως κινήτρων, αισθήματα ανασφάλειας και αβεβαιότητας κυριαρχούν ανάμεσα στο λαό. Η μη διαλεύκανση των περιστατικών αυτών, καθώς και τα σενάρια που δίνουν και παίρνουν είτε στον τύπο, είτε υπό μορφή ψιθύρων, συντηρούν ένα νοσηρό κλίμα στη κοινωνία μας.

Ως εκ τούτου, η εξιχνίαση της υπόθεσης ανεξαρτήτως πολιτικού ή άλλου κόστους, είναι εκ των ων ουκ άνευ. Δυστυχώς όμως, το παρελθόν δεν μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε. Αναζητούνται ακόμα οι δολοφόνοι του εκ των αρχιτεκτόνων της διεθνοποίησης του κουρδικού αγώνα, Θεόφιλου Γεωργιάδη. Εκτελέστηκε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, Μάρτη του 1994, στις 10 το βράδυ, έξω από το σπίτι του...

Σε ατυχήματα αποδόθηκαν μια σειρά αεροπορικών τραγωδιών που στέρησαν ανάμεσα σε άλλους τη ζωή από τον Ευάγγελο Φλωράκη, το Γιάννο Κρανιδιώτη, τους "τρεις" των Ιμίων... Κάποια ενδεχομένως να ήταν όντως ατυχήματα, σίγουρα όμως ορισμένα δεν ήταν.

Μόδα έχουν καταντήσει τα περιστατικά κλοπής ή και καύσης Ελληνικών σημαιών όπως και η ανίερη πράξη της σύλησης τάφων. Μερικά μπορεί να ήταν απλά πράξεις νεαρών ιερόσυλων, όχι όμως όλα. Αποκορύφωμα η κλοπή της σορού του Τάσσου Παπαδόπουλου, με τις έρευνες να βρίσκονται σε βαθύ σκοτάδι.

Οι δολοφόνοι του Αντρέα Χατζηκωστή, ενδεχομένως να στόχευαν σε ένα καίριο πλήγμα για το ηθικό του δοκιμαζόμενου Ελληνισμού. Ίσως βέβαια και όχι. Σημασία έχει, εμείς να μην επιτρέψουμε ούτε στο φόβο, ούτε στην οργή να πρυτανεύσουν.

Είναι φανερό, πως αντιμετωπίζουμε μια ασύμμετρη απειλή. Δεν μπορούμε ούτε να δούμε, ούτε να αντιμετωπίσουμε πρόσωπο με πρόσωπο τον εχθρό. Αν όμως ο σκοπός του είναι η δημιουργία κλίματος έντασης, καχυποψίας, φιλονικίας και αποσταθεροποίησης, δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.

Ενδέχεται να ακολουθήσουν και χειρότερα. Αν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες κρύβονται πράγματι πίσω από την ακολουθία αυτή των γεγονότων, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για τα πάντα. Ακόμα και για προβοκάτσια στις ελεύθερες ή και τις κατεχόμενες περιοχές. Οφείλουμε να δώσουμε σθεναρά τη μάχη για ενότητα στο εσωτερικό μέτωπο, να κωφεύσουμε στην ανεύθυνη σεναριολογία και να απορρίψουμε τις μεθοδεύσεις της τουρκικής πλευράς. Το κλίμα πανικού που επιχειρεί να υποτάξει συνειδήσεις και να κάμψει φρονήματα, ας γυρίσει μπούμεραγκ σε αυτούς που το καλλιεργούν.

Η ασύμμετρη απειλή, απαιτεί ψυχραιμία και αρραγή πανεθνική στρατηγική αντιμετώπισης των εκβιασμών, των απειλών και της τρομοκρατίας.

Αιωνία η μνήμη του Άντη, συλλυπητήρια στην οικογένεια, τους οικείους και τους συνεργάτες του.