27 Απρ 2013

Η αναγκαιότητα δημοψηφίσματος

Η Κύπρος βρίσκεται προ μιας ιστορικής απόφασης, η οποία θα καθορίσει το μέλλον των επόμενων γενεών. Είτε αποφασίζει να πει "ναι" στο μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση με την Τρόικα, είτε "όχι", αναζητώντας άλλες λύσεις.

Ανεξαρτήτως του πιστεύει ο καθένας μας - για όσους τουλάχιστον έχουν ξεκάθαρη άποψη - το θέμα είναι ότι στην πραγματικότητα δεν θα αποφασίσουμε εμείς. Εξ ονόματός μας, θα αποφασίσουν 56 βουλευτές, οι οποίοι ουδέποτε έλαβαν λαϊκή έγκριση για τέτοια απόφαση. Ούτε κατά την προεκλογική περίοδο των Βουλευτικών, ούτε βέβαια των Προεδρικών, τέθηκαν θέματα κουρέματος καταθέσεων, πώλησης χρυσού, ευέλικτων ρυθμίσεων απασχόλησης, ιδιωτικοποίησης οργανισμών. Αρκετά δε από αυτά, απορρίπτονταν μετά βδελυγμίας όποτε αναφέρονταν!

Το μεγαλύτερο πρόβλημα δε, δεν είναι τούτο. Το ζήτημα είναι ότι ο κόσμος δεν τους έχει πλέον εμπιστοσύνη. Ο πολιτικός θίασος που βρίσκεται στα πράγματα σήμερα, είναι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνυπεύθυνος για τα δεινά μας. Αρκετοί εξ αυτών, ενδεχομένως να έχουν πλουτίσει κι απ' αυτά. Ο λόγος που ο κόσμος δεν τους εμπιστεύεται, είναι γιατί γνωρίζει πως ουκ ολίγοι, εκλέγονται με τη βοήθεια των ΜΜΕ, επιχειρηματικών ή άλλων κύκλων και είναι πλήρως εξαρτώμενοι από ντόπιους ή αλλοδαπούς παράγοντες. Δεν είναι τα δικά μας συμφέροντα που εξυπηρετούν. Πολλές φορές μάλιστα, παρατηρούμε ότι δεν έχουν ιδέα από το τι συμβαίνει στην Οικονομία - ή και την ίδια την κοινωνία - και απλά ακολουθούν πιστά την εντολή του κομματικού ταγού. "Ναι" θα πει ο αρχηγός; "Ναι" και το μαντρί. "Όχι" ο ηγέτης; "Όχι" και ο θίασος.

Η απόφαση για το μέλλον της πατρίδας θα πρέπει να προέλθει άμεσα από το λαό, με δημοψήφισμα. Ξέρουμε πολύ καλά, πως εύκολος δρόμος δεν υπάρχει. Είτε παραδοθούμε στην Τρόικα, είτε αναζητήσουμε μια άλλη - ακόμα άγνωστη - λύση, θα υποφέρουμε. Τότε, θα στρεφόμαστε εναντίον εκείνων που πλειοψήφησαν και θα τους καταριόμαστε. Ας αντιληφθούν και οι ίδιοι οι κυβερνώντες και οι βουλευτές λοιπόν, ότι είναι και για δικό τους καλό το δημοψήφισμα. Κάτι τέτοιο είχε καταλάβει και ο Γιώργος Παπαντρέου πριν το δεύτερο μνημόνιο, αλλά οι Τράπεζες και τα ΜΜΕ τον αποκαθήλωσαν σε μερικά εικοσιτετράωρα, μόλις έπαψε να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους: όπως τον ανέβασαν, έτσι τον κατέβασαν.

Τόσο εμείς, όσο και οι πολιτικοί μας, γνωρίζουμε πολύ καλά, πως δεν έχουν το ανάστημα να "πάρουν πάνω τους" τις όποιες οδυνηρές και δύσκολες αποφάσεις. Αντ' αυτού, θα οδηγηθούμε σε νέους κύκλους αντιπαραθέσεων, σε τηλε-κοκορομαχίες, στο διχασμό και την πόλωση. Οι μνημονιακοί από τη μια, οι αντιμνημονιακοί από την άλλη.

Μια απόφαση που θα ληφθεί με μια-δυο ψήφους διαφορά, δεν έχει κανένα μέλλον να τύχει υγιούς εφαρμογής. Είναι καταδικασμένη, όπως καταδικασμένος θα είναι και ο τόπος μας. Αφήστε το λαό να πάρει τις τύχες του στα δικά του χέρια...

16 Απρ 2013

Ευρωζώνη: μια νέα Σοβιετική Ένωση;

Η Ευρωζώνη, καθοδηγούμενη από τη Γερμανία, εφαρμόζει χωρίς δισταγμό την πολιτική της σκληρής και άτεγκτης λιτότητας.

Το χρηματοοικονομικό τσουνάμι που με αφετηρία το 2006 τσακίζει μικρά και μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, επενδυτικά ταμεία, ακόμα και κράτη ολόκληρα, απειλεί ακόμα και τις πιο ισχυρές οικονομίες. Πολύ πιθανόν, η Γερμανία, η Ολλανδία και οι άλλες χώρες του λεγόμενου "σκληρού πυρήνα" του Ευρώ, να προσπαθούν απλά να προστατευτούν οι ίδιες από τη μανία των αγορών, πνίγοντας όμως του εταίρους τους.

Στην προσπάθειά της αυτή να αμυνθεί, η Ευρωζώνη μετατρέπεται σε μια δικτατορία. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), η οποία έχει εκπροσώπους σε κάθε χώρα-μέλος της Ευρωζώνης τις τοπικές Κεντρικές Τράπεζες, ανοιγοκλείνει τη στρόφιγγα της ρευστότητας κατά το δοκούν, ή αλλιώς, τη θηλιά στο λαιμό της πολιτικής ηγεσίας. Έχουμε φτάσει πλέον στο σημείο, η ΕΚΤ να υποβάλλει ποιες θα είναι οι ανάγκες μιας χώρας σε χρήματα και μαζί με την Τρόικα να επιβάλλουν πόσα χρήματα θα εισπράξει το κράτος, από ποιους θα τα λάβει και πως θα τα χρησιμοποιήσει!

Η Ευρωζώνη, έχει με λίγα λόγια μετατραπεί σε μια σύγχρονη Σοβιετική Ένωση (ΕΣΣΔ). Όπως η ΕΣΣΔ αρχικά επί Λένιν ήταν μια καταναλωτική κοινωνία και επί Στάλιν μετατράπηκε σε μια συγκεντρωτική, απολυταρχική, κρατικοποιημένη οικονομία, κάτι αντίστοιχο πάει να γίνει και στην Ευρώπη που μέχρι χθες ήξερε να δανείζεται και να καταναλώνει απερίσκεπτα. Οι ιδιώτες, οι μικρομεσαίες, ακόμα και οι μεγάλες επιχειρήσεις πτωχεύουν, οι πολίτες εξαθλιώνονται, η δημοκρατία πλήττεται βάναυσα, η δικαιοσύνη εξαφανίστηκε, ενώ αντίθετα γιγαντώνονται οι πολυεθνικές, οι οποίες πολλές φορές λειτουργούν ως επέκταση των ισχυρών οικονομικά κρατών, αν δεν τα υποκαθιστούν κιόλας!

Άλλη μια τρομακτική ομοιότητα της τότε Σοβιετικής Ένωσης με την σύγχρονη Ευρώπη, το σύμφωνο μη επιθέσεως που είχε υπογράψει η πρώτη το 1939, με τη ναζιστική Γερμανία. Σήμερα, κάτι αντίστοιχο γίνεται αντίστροφα, με την καγκελάριο της Γερμανίας Μέρκελ να μη χάνει ευκαιρία να επαναβεβαιώνει τις στενές, οικονομικές και άλλες σχέσεις της χώρας της με τη Ρωσία του - θεωρούμενου ως δικτάτορα - Πούτιν! Σημειωτέον, ότι ο όγκος συναλλαγών ανάμεσα στις δυο χώρες το 2012 ξεπέρασε τα €70δις! [1]

Αργά ή γρήγορα, το οικοδόμημα θα καταρρεύσει. Όλοι γνωρίζουμε τις τύχες των χωρών μετά την έξοδό τους από την ΕΣΣΔ και πολύ περισσότερο την κατάληξη των λαών. Η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει ρότα χθες. Δεν είναι αυτή την Ένωση λαών που ονειρευτήκαμε, δεν είναι σ' αυτή τη μέγγενη λαών που κάναμε θυσίες για να ενταχθούμε. Οι πολιτικοί, είναι είτε ελεγχόμενοι είτε ανίκανοι να προβάλουν αντιστάσεις. Οι πολίτες, οφείλουμε να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε κανένα από τα δύο!

1. http://www.tanea.gr/news/world/article/5010558/geyma-ergasias-merkel-poytin-sto-annobero-me-menoy-thn-kypro/