27 Απρ 2013

Η αναγκαιότητα δημοψηφίσματος

Η Κύπρος βρίσκεται προ μιας ιστορικής απόφασης, η οποία θα καθορίσει το μέλλον των επόμενων γενεών. Είτε αποφασίζει να πει "ναι" στο μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση με την Τρόικα, είτε "όχι", αναζητώντας άλλες λύσεις.

Ανεξαρτήτως του πιστεύει ο καθένας μας - για όσους τουλάχιστον έχουν ξεκάθαρη άποψη - το θέμα είναι ότι στην πραγματικότητα δεν θα αποφασίσουμε εμείς. Εξ ονόματός μας, θα αποφασίσουν 56 βουλευτές, οι οποίοι ουδέποτε έλαβαν λαϊκή έγκριση για τέτοια απόφαση. Ούτε κατά την προεκλογική περίοδο των Βουλευτικών, ούτε βέβαια των Προεδρικών, τέθηκαν θέματα κουρέματος καταθέσεων, πώλησης χρυσού, ευέλικτων ρυθμίσεων απασχόλησης, ιδιωτικοποίησης οργανισμών. Αρκετά δε από αυτά, απορρίπτονταν μετά βδελυγμίας όποτε αναφέρονταν!

Το μεγαλύτερο πρόβλημα δε, δεν είναι τούτο. Το ζήτημα είναι ότι ο κόσμος δεν τους έχει πλέον εμπιστοσύνη. Ο πολιτικός θίασος που βρίσκεται στα πράγματα σήμερα, είναι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνυπεύθυνος για τα δεινά μας. Αρκετοί εξ αυτών, ενδεχομένως να έχουν πλουτίσει κι απ' αυτά. Ο λόγος που ο κόσμος δεν τους εμπιστεύεται, είναι γιατί γνωρίζει πως ουκ ολίγοι, εκλέγονται με τη βοήθεια των ΜΜΕ, επιχειρηματικών ή άλλων κύκλων και είναι πλήρως εξαρτώμενοι από ντόπιους ή αλλοδαπούς παράγοντες. Δεν είναι τα δικά μας συμφέροντα που εξυπηρετούν. Πολλές φορές μάλιστα, παρατηρούμε ότι δεν έχουν ιδέα από το τι συμβαίνει στην Οικονομία - ή και την ίδια την κοινωνία - και απλά ακολουθούν πιστά την εντολή του κομματικού ταγού. "Ναι" θα πει ο αρχηγός; "Ναι" και το μαντρί. "Όχι" ο ηγέτης; "Όχι" και ο θίασος.

Η απόφαση για το μέλλον της πατρίδας θα πρέπει να προέλθει άμεσα από το λαό, με δημοψήφισμα. Ξέρουμε πολύ καλά, πως εύκολος δρόμος δεν υπάρχει. Είτε παραδοθούμε στην Τρόικα, είτε αναζητήσουμε μια άλλη - ακόμα άγνωστη - λύση, θα υποφέρουμε. Τότε, θα στρεφόμαστε εναντίον εκείνων που πλειοψήφησαν και θα τους καταριόμαστε. Ας αντιληφθούν και οι ίδιοι οι κυβερνώντες και οι βουλευτές λοιπόν, ότι είναι και για δικό τους καλό το δημοψήφισμα. Κάτι τέτοιο είχε καταλάβει και ο Γιώργος Παπαντρέου πριν το δεύτερο μνημόνιο, αλλά οι Τράπεζες και τα ΜΜΕ τον αποκαθήλωσαν σε μερικά εικοσιτετράωρα, μόλις έπαψε να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους: όπως τον ανέβασαν, έτσι τον κατέβασαν.

Τόσο εμείς, όσο και οι πολιτικοί μας, γνωρίζουμε πολύ καλά, πως δεν έχουν το ανάστημα να "πάρουν πάνω τους" τις όποιες οδυνηρές και δύσκολες αποφάσεις. Αντ' αυτού, θα οδηγηθούμε σε νέους κύκλους αντιπαραθέσεων, σε τηλε-κοκορομαχίες, στο διχασμό και την πόλωση. Οι μνημονιακοί από τη μια, οι αντιμνημονιακοί από την άλλη.

Μια απόφαση που θα ληφθεί με μια-δυο ψήφους διαφορά, δεν έχει κανένα μέλλον να τύχει υγιούς εφαρμογής. Είναι καταδικασμένη, όπως καταδικασμένος θα είναι και ο τόπος μας. Αφήστε το λαό να πάρει τις τύχες του στα δικά του χέρια...

Δεν υπάρχουν σχόλια: