30 Μαΐ 2010

ΕΔΑΔ: ΕΔώ, ΑΔικία

Νέο χαστούκι για τον κυπριακό Ελληνισμό προέκυψε από την απαράδεκτη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το ΕΔΑΔ, απορρίπτει το δικαίωμα στα παιδιά των προσφύγων, να διεκδικήσουν ενώπιόν του, τα σπίτια και τις περιουσίες των γονιών τους, που επί τριανταπέντε τώρα χρόνια καταπατούνται από τον Τούρκο εισβολέα, τους Τουρκοκύπριους και τους κουβαλητούς εποίκους.

Οι προθέσεις του Στρασβούργου είχαν γίνει προφανείς εδώ και καιρό, με αποκορύφωμα την απόφαση της 5ης Μαρτίου του τρέχοντος. Τότε, το ΕΔΑΔ, εκμεταλλευόμενο τα αλεπάλληλα λάθη και την παντελή έλλειψη πολιτικής εκ μέρους της ηγεσίας μας, παρέπεμπε τον προσφυγικό κόσμο στο βιαστή του - την Τουρκία και τη λεγόμενη "επιτροπή αποζημιώσεων" που έχει συστήσει στα κατεχόμενα - προκειμένου να προσφέρει θεραπεία στο πρόβλημα του εκτοπισμού και της προσφυγοποίησης πέραν των 200'000 Κυπρίων.

Η πολιτικοποίηση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και ο επηρεασμός του από τα διάφορα κέντρα λήψης αποφάσεων, τα οποία θωπεύουν την Άγκυρα, ουδέποτε μας απασχόλησαν. Καμιά προσπάθεια εκ μέρους της δικής μας διπλωματίας, προκειμένου να αποτρέψει τις δυσμενείς εξελίξεις που ζούμε σήμερα. Ποιά προσπάθεια θα μπορούσε να γίνει βέβαια, όταν θέματα όπως η συζήτηση για τον κανονισμό απ' ευθείας εμπορίου, περνούν μέρα μεσημέρι μπροστά στα μάτια διπλωματών, Υπουργείου Εξωτερικών, Ευρωπαίων Επιτρόπων, κι αυτοί υπνώττουν...

Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επιχειρεί να νομιμοποιήσει τα τετελεσμένα της εισβολής - αυτό για το οποίο κατηγορούμε δηλαδή το ΕΔΑΔ - αποδεχόμενος 50 χιλιάδες εποίκους. Συζητά το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα της επιστροφής στις πατρογονικές μας εστίες, εγείροντας θέματα αποζημιώσεων και ανταλλαγών! Θέτει δε, ζήτημα "εκ περιτροπής προεδρίας" και στάθμισης ψήφου, για τη νέα ομόσπονδη Κυπριακή Δημοκρατία που οραματίζεται. Ενδιαφέρον αυτό το τελευταίο, γιατί το ΕΔΑΔ, έχει και επ' αυτού γνώμη...

Συγκεκριμένα, εκδικάζοντας την προσφυγή των Dervo Sejdić και Jakob Finci, κατοίκων Σαράγεβο, εναντίον της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, απορρίπτει ουσιαστικά ως ρατσιστικές, λογικές όμοιες με την εκ περιτροπής εκλογή και τη σταθμισμένη συμμετοχή στα κοινά.

Ο Σέτζιτς, είναι Ρομά (Τσιγγάνος), ενώ ο Φίντσι εβραϊκής καταγωγής. Και στους δυο, το Σύνταγμα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης (απότοκο των Ειρηνευτικών Συνομιλιών του "Ντέιτον"), απαγορεύει να διεκδικήσουν εκλογή στην Προεδρία ή τη Βουλή, καθώς δεν ανήκουν σε μια από τις συνιστώσες εθνοτικές ομάδες (Βόσνιοι, Κροάτες και Σέρβοι) αλλά στους... "άλλους", όπως τους ορίζει το προοίμιο του Βοσνιακού Συντάγματος.

Οι εν λόγω συνταγματικές πρόνοιες, όχι μόνο καταργούν - σύμφωνα πάντα με το Δικαστήριο - το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, αλλά αποτελούν και φυλετικές διακρίσεις! Το ΕΔΑΔ, προχωρά ακόμα ένα βήμα, καλώντας το Κοινοβούλιο να τροποποιήσει τα συγκεκριμένα άρθρα, προκειμένου να συμβαδίζουν με την Ευρωπαϊκή Συνθήκη Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Κατόπιν τούτου, αντιλαμβανόμαστε πόσο αίολα είναι τα επιχειρήματα περί βιωσιμότητας της λύσης, εκείνων που προσπαθούν να διαιρέσουν την Κύπρο σε δυο συνιστώντα κράτη, να τα εξισώσουν στρεβλώνοντας κάθε μαθηματική αρχή και να τα συνενώσουν σ' ένα εκτρωματικό Σύνταγμα που θα προβλέπει χωριστές πλειοψηφίες, εκ περιτροπής εξουσίες και ποσοστώσεις. Τι θα γίνει αν άραγε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο απορρίψει ένα τέτοιο Σύνταγμα; Πώς θα αντιδράσει η Τουρκία; Πόσο άραγε θα λειτουργήσει μια "άπαρχαϊντ" λύση, αναλογιζόμενοι την πικρή πείρα του προηγούμενου δοτού Συντάγματος, ως επίσης και την τουρκική επιβουλή και επεκτατικότητα;

Επιστρέφοντας στην αρχική απόφαση του ΕΔΑΔ, αυτό που ενδεχομένως να έχει χαθεί - αν δεν υπάρξει δραματική μεταστροφή κατά την εκδίκαση των εφέσεων - είναι η ευχέρεια των προσφύγων, να διεκδικούν και να λαμβάνουν μέσω του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αποζημιώσεις για την καταπάτηση των περιουσιών τους. Αυτό σε καμιά όμως περίπτωση, δεν σημαίνει ότι χάθηκαν οι ίδιες οι περιουσίες.

Τα κροκοδείλια δάκρυα των πολιτικών, που δήθεν οδύρονται για τις δυσμενείς εξελίξεις στο Στρασβούργο, δεν πείθουν κανένα. Η επί σειρά ετών απραξία τους, η ατολμία να θέσουν την τέταρτη διακρατική ως συνιστώσα στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων, η αδυναμία να εκμεταλλευτούν τις υποθέσεις Λοϊζίδου, Ξενίδη-Αρέστη, Αποστολίδη, είναι ενδεικτικές τόσο των περιορισμένων δυνατοτήτων, όσο και των προθέσεών τους.

Η πολιτική των κυβερνώντων αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο κυπριακό, γνωστή: Κλίμα ηττοπάθειας και απαισιοδοξίας. Γι' αυτό και ακούσαμε μόνο για την πρώτη απόφαση του ΕΔΑΔ, ενώ η δεύτερη έμεινε στο περιθώριο. Επιπλέον, καλλιέργεια τρόμου για το αύριο, σε συνάρτηση με τη δημιουργία ενοχής για το χθες.

Αισθήματα που λειτουργούν σαν πιστόλι στον κρόταφο, υπό την απειλή του οποίου θέλουν να αναγκάσουν τον Έλληνα της Κύπρου να υπογράψει την τουρκοποίηση. Να ξεπουλήσει την Κερύνεια. Να "αδελφοποιηθεί" με τους εποίκους. Να κουτσουρέψει την ψήφο του κατά ένα τέταρτο. Να καπελωθεί από Τούρκο εκ περιτροπής πρόεδρο. Να διαγράψει Ιστορία και αγώνες χιλιετιών στη μαρτυρική μεγαλόνησο.

Πλανώνται. Ο λαός έχει μνήμη και θυμάται τις μικρασιατικές καταστροφές του 2004. Έχει γνώση και μαθαίνει ότι τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια απορρίπτουν σήμερα τις ρατσιστικές λύσεις τύπου "Ανάν". Έχει κρίση και αντιλαμβάνεται τις μεθοδεύσεις εκείνων που τάχα διαρρηγνύουν ιμάτια για κατραπακιές, τις οποίες ουδέποτε προσπάθησαν να ανακόψουν.

Ευτυχώς, ο λαός έχει και ψήφο. Και δια της ψήφου του, θα απορρίψει εκ νέου κάθε διζωνική λογική, που φέρνει τον τόπο ένα βήμα πριν το νέο '64 και '74, πριν την οριστική διχοτόμηση, διαίρεση και τουρκοποίηση.

18 Μαΐ 2010

Οι Ευθύνες του Προέδρου και η Υπόκλιση στο Λαό

Ανένδοτος εμφανίστηκε για πολλοστή φορά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όσον αφορά στην απόσυρση των "επίμαχων" παραχωρήσεων του, προς το σύντροφο Ταλάτ τότε και τον Έρογλου σήμερα...

Εκ περιτροπής προεδρία, στάθμιση ψήφου και παραμονή 50 χιλιάδων εποίκων, αποτελούν κόκκινο πανί για τη συντριπτική πλειοψηφία του Κυπριακού Ελληνισμού. Και δεν είναι πλέον απλά αίσθηση που ψηλαφείται στην... περιρρέουσα, αλλά ποσοτικοποιείται μέσα από δημοσκοπήσεις και έρευνες. Πιο πρόσφατη, η δημοσκόπηση της "Σύμμετρον" (28-30 Απριλίου) που φανερώνει πως μέχρι και οι φίλοι και ψηφοφόροι του Α.Κ.Ε.Λ., διαφωνούν με την πολιτική και τις διολισθήσεις του Προέδρου!

Ωστόσο, πρωτοφανής είναι η εμμονή του κ. Χριστόφια στην πολιτική των υποχωρήσεων, αγνοώντας επιδειχτικά την λαϊκή βούληση. Ένας λαός, ο οποίος όχι μόνο δεν ερωτήθηκε ποτέ - σε μορφή δημοψηφίσματος - για τα "θέλω" του, αλλά τολμούμε να πούμε ότι ξεγελάστηκε στις τελευταίες προεδρικές εκλογές. Η ψήφος του ουσιαστικά υφαρπάχτηκε, με ψεύτικες, γραπτές δεσμεύσεις και με μια κρυφή ατζέντα που δεν είχε παρουσιαστεί προεκλογικά!

Ο Δημήτρης Χριστόφιας, επιμένει πως "αν αποσύρουμε τις προτάσεις, θα ευνοηθεί η Τουρκία και η Τουρκοκυπριακή πλευρά, η οποία εμφανίζεται ευέλικτη και έτοιμη να συνεχίσει τη διαπραγμάτευση, ενώ θα αποδοθούν ευθύνες σ' εμάς". Αποτελεί άραγε αυτό μια έμμεση αποδοχή ήττας; Φανερώνει το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται ο Πρόεδρος και την έλλειψη σχεδίου δράσης; Πώς προχωρά; "Βλέποντας και κάνοντας";

Αν έχει μετανιώσει για την "εκ περιτροπής", τη στάθμιση της ψήφου και την παραμονή των εποίκων, οφείλει να το παραδεχτεί δημόσια. Αν πράγματι έχει αντιληφθεί και αυτός - όπως η συντριπτική πλειοψηφία των κομμάτων αλλά και του κόσμου - το ολίσθημα στο οποίο περιέπεσε, αλλά τον ανησυχεί το ενδεχόμενο - περαιτέρω - απενοχοποίησης της Τουρκίας, υπάρχει διέξοδος. Μπορούμε να βγούμε από το τέλμα, πριν εισέλθουμε σε μια ατέρμονη διαδικασία διαλόγου με τον Έρογλου. Διαδικασία, η οποία είναι ορατός ο κίνδυνος να οδηγήσει σε αναβάθμιση των κατεχομένων. Οι προτάσεις Χριστόφια, είναι δυνατό να αποσυρθούν, δίχως να "τραυματιστεί" η εθνική μας υπόθεση. Απαιτείται όμως γενναιότητα εκ μέρους του Προέδρου.

Όταν οι θέσεις δεν μπορούν να αποσυρθούν, οφείλουν να αποσύρονται τα πρόσωπα! Εφόσον ο Ταλάτ, για τον οποίο προορίζονταν οι "γενναίες προσφορές", δεν είναι πια απέναντί μας και από τη στιγμή που δεν έχουμε προλάβει να πάρουμε τίποτα πριν ο "σύντροφος" αποχωρήσει από την ηγεσία των Τουρκοκυπρίων, αναγκαιεί να γίνει καινούρια, "καθαρή" αρχή. Ο Έρογλου, πρέπει να βρει μπροστά του νέο διαπραγματευτή, ο οποίος να μην δεσμεύεται από οτιδήποτε έχει δώσει ο Δημήτρης Χριστόφιας.

Δεν μιλούμε για παραίτηση του Προέδρου από το αξίωμά του. Εννοούμε τον ορισμό άλλου διαπραγματευτή για την Ελληνοκυπριακή κοινότητα. Άλλωστε, ο ρόλος του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν είναι να αυτοϋποβιβάζεται σε... κοινοτάρχη για να συνομιλεί με τον εκπρόσωπο των Τουρκοκυπρίων! Ο Πρόεδρος της Κύπρου, θα έπρεπε, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να συζητά την απομάκρυνση του τουρκικού στρατού κατοχής με τον Τούρκο πρωθυπουργό.

Πρόεδρε, το προσφιλές σε σας "δόξα τω λαώ", πρέπει να εφαρμόζεται και στην πράξη. Θα υποκλιθείτε, δηλώνατε πρόσφατα, στην θέληση του λαού, εάν και εφόσον του φέρετε σχέδιο λύσης να εγκρίνει δια της ψήφου του. Τι να την κάνουμε όμως την υπόκλιση τότε, όταν ο λαός θα έχει απορρίψει εκκωφαντικά και πάλιν, άδικες, ρατσιστικές και αντιδημοκρατικές πρόνοιες, βάζοντας ουσιαστικά ταφόπλακα στο Κυπριακό;

Όταν είναι ολοφάνερο πως ο λαός απορρίπτει ακόμα και αυτή τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, έχουν υποχρέωση οι πολιτικοί ταγοί να ακολουθήσουν τη λαϊκή εντολή! Εκτός πια κι αν πρέπει να σκεφτούμε πιο πονηρά. Ότι δηλαδή, διαπιστώνοντας την ολοένα και αυξανόμενη αντίδραση στη Δ.Δ.Ο. (βλέπε διαπιστώσεις ολομέλειας Κ.Ε. Α.Κ.Ε.Λ.), η πολιτική ελίτ που διαφεντεύει εδώ και μισό αιώνα τις τύχες μας, έχει αλλάξει στρατηγική:

Παλαιότερα, ενώ δελέαζε με συνθήματα του τύπου "την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω", την ίδια ώρα, αποφάσιζε ερήμην, πίσω από κλειστές πόρτες και σέρβιρε τελευταία στιγμή τα σχέδια στον ανήμπορο (ή τουλάχιστον έτσι λογάριαζε) να αντιδράσει λαό. Σήμερα, επιχειρεί να ενσπείρει τον πανικό και τον τρόμο με τα χειρότερα (εποίκους, εκ περιτροπής, στάθμιση), ώστε, όταν φέρει την - εκ Τουρκίας εκπορευόμενη - Διζωνική, ξανά σε δημοψήφισμα, αυτή να περάσει πανηγυρικά. Θα είμαστε και ευχαριστημένοι μάλιστα, που κατορθώσαμε να αποτρέψουμε τα χειρότερα...

Το Κυπριακό, βρίσκεται σε μια κρισιμότατη καμπή και ο Πρόεδρος έχει μείνει μόνος, να μην παραδέχεται, όχι απλά τα λάθη του, αλλά και τους κινδύνους που αυτά εγκυμονούν. Του αναγνωρίζουμε τη διάθεση για εξεύρεση λύσης. Του πιστώνουμε την προσπάθεια για οδυνηρούς συμβιβασμούς. Το συγχαίρουμε κιόλας, για την υπομονή να μην είναι αρεστός στη πλειοψηφία, προκειμένου να φτάσει στην επίλυση του προβλήματος.

Χρειάζεται όμως και ο ίδιος ο Δημήτρης Χριστόφιας, να κάνει την αυτοκριτική του. Οι ευθύνες του είναι ήδη βαριές. Σε περίπτωση ναυαγίου, θα είναι συντριπτικές για τον ίδιο, αλλά δυστυχώς και για όλες τις επερχόμενες γενιές Κυπριακού Ελληνισμού. Οφείλει να κάνει ένα βήμα πίσω, πριν είναι αργά. Έχει χρέος να υποκλιθεί στο λαό!

8 Μαΐ 2010

Δεν θα Περάσει η Τρομοκρατία

Εμβρόντητος παρακολουθεί, για άλλη μια φορά ο Κύπριος πολίτης, το νέο σκάνδαλο που έχει ξεσπάσει, σχετικά με τις καταγγελίες του δημοσιογράφου Μακάριου Δρουσιώτη και την αστυνομική επιδρομή στην οικία του δικηγόρου Ξενή Ξενοφώντος, που επακολούθησε.

Για να πάρουμε εν συντομία τα γεγονότα απ' την αρχή, η όλη υπόθεση ξεκίνησε με το ταξίδι του Μακάριου Δρουσιώτη στην Άγκυρα και την εκεί συνάντησή του με τον πρωθυπουργό της κατοχικής δύναμης, Ταγίπ Ερτογάν, την 29η Φεβρουαρίου του τρέχοντος. Ακολούθησε η εξιστόρηση του χρονικού της επίσκεψης στον "Πολίτη" από τον ίδιο το δημοσιογράφο, στις 2, 3 και 4 Μαρτίου, όπου περιλαμβανόταν και συνέντευξη στον "Π" του Τούρκου πρωθυπουργού!

Φυσικό επακόλουθο ήταν, η "Επιτροπή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Κύπρο", μέσω του "blog" που διατηρεί - του γνωστού πλέον "christofias-watch" - να στηλιτεύσει με έντονο τρόπο, τόσο την παρουσία του Κύπριου δημοσιογράφου στην "αυλή" του πολιτικού ηγέτη του Αττίλα, όσο και την προσπάθεια απόδοσης στον τελευταίο κάθε καλής δήθεν πρόθεσης για άμεση λύση του Κυπριακού και σεβασμού των υπογραφών της Τουρκίας. Κάτι για το οποίο βεβαίως ουδέποτε λάβαμε δείγματα γραφής!

Οποιοσδήποτε είχε την παραμικρή επαφή με "blog" στο διαδίκτυο, γνωρίζει πάρα πολύ καλά πως η ίδια η "google", επιτρέπει - εάν έχει ενεργοποιηθεί προηγουμένως από τον διαχειριστή του χώρου - τον ελεύθερο σχολιασμό κάθε δημοσιεύματος. Εδώ άλλωστε έγκειται και η διαφορά μεταξύ της ενημέρωσης από οποιοδήποτε άλλο Μαζικό Μέσο και από το Διαδίκτυο. Η ελευθερία, όχι μόνο στην επιλογή της είδησης και στον χρόνο ανάγνωσής της, αλλά και στον σχολιασμό και την δίχως κανένα όριο κριτική. Το μόνο όριο που υπάρχει, είναι του αυτοπεριορισμού που θέτει ο καθένας μας.

Αυτό λοιπόν, φαίνεται, ότι ενόχλησε και το Μακάριο Δρουσιώτη. Με επιστολή του - ημερομηνίας 4 Μαρτίου 2010 - απευθύνθηκε στο Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, διαμαρτυρόμενος για ανώνυμο σχόλιο - ή ακριβέστερα, σχόλιο που καταχωρήθηκε με ψευδώνυμο - σε κάποιο σημείο κάτω από την εν λόγω ανάρτηση, και πιο συγκεκριμένα στις 5:00μ.μ.. Δεν αναδημοσιεύουμε το σχόλιο, μήπως καταλήξουμε κι εμείς αύριο σε κάποιο κελί!

Μέχρις εδώ όλα καλά. Οποιοσδήποτε θέλει να κυνηγά ανεμόμυλους, αναζητώντας ποιος ξέρει, σημασία, δημοσιότητα, συμπλήρωση εσωτερικών κενών, είναι ελεύθερος να το πράξει. Αυτό που εξοργίζει τον πολίτη, είναι η υποτέλεια των υποτίθεται ανεξάρτητων θεσμών του κράτους, στην εξουσία. Δεν είναι δυνατόν, η Αστυνομία, να μετατρέπεται σε ιδιωτική υπηρεσία ασφάλειας των κυβερνώντων και να δρα προφανώς κατ' εντολή του Προεδρικού. Δεν μπορεί, ενώ εκατοντάδες πολίτες καθημερινά εισπράττουν την αδυναμία ή και αδιαφορία των οργάνων της τάξης για τα μικρά και μεγάλα θέματα που τους απασχολούν, την ίδια στιγμή να επιδεικνύεται τέτοια σπουδή, για ένα σχόλιο στο διαδίκτυο!

Είναι ξεκάθαρο, ότι ο Μακάριος Δρουσιώτης απετέλεσε Δούρειο Ίππο, προκειμένου να αποκαλυφθεί η ταυτότητα των διαχειριστών του ενοχλητικού - για την εξουσία - "christoφias-watch". Το μόνο που έχει ξεμασκαρευτεί όμως στα μάτια του απλού πολίτη, είναι η διαπλοκή του Τύπου, της Αστυνομίας και του Προεδρικού. Η πρόφαση που βρέθηκε για να αρθεί το απόρρητο των επικοινωνιών των διαχειριστών - και ποιος ξέρει ποιου άλλου - της ιστοσελίδας, αλλά και το οικογενειακό άσυλο του Ξενή Ξενοφώντος, μόνο αστεία μπορεί να χαρακτηριστεί. Είναι μια ξεκάθαρη προσπάθεια, αφ' ενός να εντοπιστούν οι "αντιφρονούντες" και αφ' ετέρου, να τρομοκρατηθούν όλοι οι υπόλοιποι. Είναι μια ενέργεια που παραπέμπει σε καθεστώτα ξένα προς τη Δημοκρατία.

Οι μέθοδοι και οι πρακτικές του κυβερνώντος ΑΚΕΛ, δεν είναι άγνωστες. Η "επαγρύπνηση" είναι λέξη εδραιωμένη στην Κυπριακή κοινωνία, είναι μια κατάσταση την οποία έχει ζήσει στο πετσί του ο Κύπριος πολίτης. Εκεί που πιστέψαμε - οι αφελείς - πως την έχουμε αποβάλει από την πολιτική ζωή του τόπου, την βλέπουμε να επανέρχεται με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Να εισβάλλει μέσα στα σπίτια μας, να μπαίνει στους υπολογιστές μας, να λογοκρίνει ακόμα και τη σκέψη μας. Θυμηθείτε ότι η ζωή του Ξενή Ξενοφώντος έχει παραβιαστεί δίχως να υπάρχει απόδειξη ή καν ένδειξη, ότι έχει ο ίδιος αναρτήσει το άρθρο που επικρίνει το Μακάριο Δρουσιώτη. Αναλογιστείτε ότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να τον συνδέει με το επίμαχο σχόλιο. Και όμως, φαίνεται ότι ο Ξενής αποτελούσε "ενόχληση" και έπρεπε να διαπομπευτεί.

Η όλη υπόθεση, τολμούμε να σκεφτούμε, δεν μπορεί να είναι άσχετη με ένα γεγονός που συνέβη προ ημερών, λίγες ώρες πριν από αθλητική αναμέτρηση. Και πάλιν πρωταγωνίστρια η Αστυνομία, που ανέκρινε και - καθ' ομολογία του ιδίου - εκφόβισε ξένο, φιλοξενούμενο στο νησί μας, διαιτητή, λίγες μόλις ώρες πριν από πολύ σημαντικό - για την ομάδα του Προέδρου της Δημοκρατίας - ποδοσφαιρικό αγώνα. Ανάκριση, η οποία πραγματοποιήθηκε κατόπιν καταγγελίας πολίτη, Δούρειου Ίππου και πάλιν, ότι είδε τον διαιτητή να συζητά με... αναρμόδιο πρόσωπο.

Λες και ο πολίτης ξέρει και μπορεί να κρίνει, ποια πρόσωπα είναι αρμόδια και ποια αναρμόδια! Φυσικά, στην υπόθεση εκείνη, υπάρχουν άλλα, πολύ πιο βασανιστικά ερωτήματα. Πώς βρέθηκε ο πολίτης στο ξενοδοχείο που διέμενε ο διαιτητής; Τυχαία; Πώς αναγνώρισε εξ όψεως ένα διαιτητή που ήρθε στην πατρίδα μας μόλις δυο φορές, για μερικές ώρες; Από πού ήξερε από το το βράδυ της προηγουμένης - οπόταν έγινε η καταγγελία - ότι ο συγκεκριμένος διαιτητής θα διαιτήτευε το παιχνίδι; Εφόσον είναι πάγια τακτική της Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, η γνωστοποίηση των ονομάτων των διαιτητών, καθώς και το ποιο παιχνίδι θα διαιτητεύσει ποιος, να πραγματοποιείται μερικά μόλις λεπτά πριν το εναρκτήριο λάκτισμα.

Είναι και σε αυτή την περίπτωση πρόδηλη η διαπλοκή αθλητικών παραγόντων με τις υπηρεσίες διαφύλαξης και επιβολής του Νόμου. Είναι εμφανέστατη η παρουσία επαγρυπνούντων, στην καλύτερη περίπτωση πολιτών, οι οποίοι καταργούν κάθε έννοια ιδιωτικότητας. Παρακολουθούν πρόσωπα, καταγράφουν κινήσεις, δίνουν αναφορές, προσφέρουν πληροφόρηση, καταδίδουν!

Τελικά, μήπως το υπερβολικό - κατά την άποψή μας εκείνη την εποχή - όνομα "Επιτροπή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Κύπρο", δεν είναι και τόσο... εκτός πραγματικότητας. Έχουμε αλήθεια δημοκρατία στην Κύπρο ή βιώνουμε από τους ίδιους τους φορείς της εξουσίας μικρά, καθημερινά πραξικοπήματα; Όταν καταστρατηγούνται οι έννοιες της ιδιωτικότητας, του οικογενειακού ασύλου, του απορρήτου των επικοινωνιών, όταν υπάρχουν παρεμβάσεις στην κοινωνική και αθλητική ζωή του τόπου, τι άλλο πρέπει να γίνει για να ανησυχήσουμε; Πότε επιτέλους θα αντιδράσουμε και θα διεκδικήσουμε την αποκατάσταση της δημοκρατίας, από μια κυβέρνηση που μετατρέπεται σε καθεστώς;

Αλλά τι ρωτάμε; Εδώ και 36 τόσα χρόνια, ζούμε σε ένα κράτος που συνομιλεί για να λύσει το μείζον πολιτικό του πρόβλημα, δίχως να έχει ποτέ ρωτήσει το λαό ποια άποψη έχει για τη μορφή λύσης. Χωρίς να έχει διεξαγάγει ένα κοινωνικό, δημόσιο διάλογο, ώστε να κάνει τον κόσμο κοινωνό των εξελίξεων στο Κυπριακό. Αρνούμενο να προβεί σε δημοψήφισμα για να λάβει λαϊκή εντολή ως προς την κατεύθυνση των συνομιλιών. Εσχάτως, παραχωρώντας στον εχθρό, στον κατακτητή, υπερπρονόμια αντιδημοκρατικής σταθμισμένης ψήφου, ρατσιστικής εκ περιτροπής προεδρίας, παραμονής πενήντα χιλιάδων εποίκων, χωρίς καμιά νομιμοποίηση από τον Κύπριο πολίτη! Αγνοώντας και επιδειχτικά περιθωριοποιώντας οποιαδήποτε αντίθετη γνώμη, χαρακτηρίζοντάς την από αιρετική μέχρι εθνικιστική...

Κατόπιν όλων αυτών, αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς, πως και γιατί ιδιωτικότητα, οικογενειακό άσυλο, προσωπική ζωή, ελευθερία της σκέψης, του λόγου και των επικοινωνιών, είναι ψιλά γράμματα για τους κυβερνώντες. Εμείς όμως δεν θα καταθέσουμε τα όπλα. Καμιά μορφή καταστολής δεν πρόκειται να μας κάμει να υποκύψουμε. Η πνευματική τρομοκρατία, δεν θα περάσει!