Από το Βυζάντιο στη Γαλανόλευκη

Ευχάριστα ξάφνιασε η απόφαση των διοικούντων τη Μεγάλη Κυρία, να επαναφέρουν στα εκατοντάχρονά της, τα χρώματα που πρωτοφόρεσε ο ιστορικός Σύλλογος: το κίτρινο και το μαύρο! Χρώματα, τα οποία παραπέμπουν στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και ως τέτοια είχαν υιοθετηθεί από τους Αμμοχωστιανούς, όταν συνέστησαν το Σωματείο.

Η Ανόρθωσις, πριν καν ιδρυθεί, ηχούσε ως σύνθημα στα χείλη όλων των Ελλήνων. «Ανόρθωσις του Ελληνισμού» ήταν το πρόσταγμα του Ελευθέριου Βενιζέλου. Ελληνισμού, αναπόσπαστο μέρος του οποίου αποτελούσε και εξακολουθεί να αποτελεί η Κύπρος.

Το Σωματείο, υπό τον χαρακτήρα Αναγνωστηρίου, αναλαμβάνει την ηθική ανάπλαση και ελληνική μόρφωση των μελών του, ως μαρτυρεί και η ιδρυτική διακήρυξή του. Η εθνικοχριστιανική αυτή διαπαιδαγώγηση των νέων, έμελλε να αποτελέσει τροχοπέδη στον αφελληνισμό της Κύπρου, όπως εντέχνως μεθοδευόταν από τον Άγγλο αποικιοκράτη.

Το Σεπτέμβριο του 1934, η Ανόρθωσις συμμετέχει στο πρώτο Παγκύπριο Πρωτάθλημα. Θέλοντας να προβάλει την ελληνικότητα του τόπου, αποφασίζει να αντικαταστήσει τα χρώματά της, με την ένδοξη Γαλανόλευκη. Την από τον Ιανουάριο του 1822, σημαία του Ελληνισμού…

Ο συμβολισμός της συγκεκριμένης ενέργειας, τεράστιος! Αποδίδει με τον καλύτερο τρόπο, την εξέλιξη από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία στο σύγχρονο Ελληνικό κόσμο, η οποία ανώμαλα διεκόπη λόγω της Τουρκοκρατίας. Η Ανόρθωσις, δίχως υπερβολή, αποτελεί ζωντανή απόδειξη της Ελληνικότητας του Βυζαντίου!

Δυστυχώς, όσο αυτονόητο κι αν θεωρείται από την πλειοψηφία, διάφοροι ξένοι αλλά – δυστυχώς – και Έλληνες, υποστηρίζουν ότι η Βυζαντινή Αυτοκρατορία δεν ήταν ελληνική. Πως έτυχε να ακμάσει σε ένα χώρο κατ’ εξοχήν ελληνικό. Ότι συνέπεσε να ομιλείται επίσημα και ανεπίσημα η ελληνική γλώσσα, αντικαθιστώντας «δια το πρόχειρον της ερμηνείας» τη λατινική. Αγνοούν την ελληνική παιδεία, τον πολιτισμό, τις κλασσικές σπουδές, τα ήθη και έθιμα που «φωνάζουν» Ελλάδα, ακόμα και τα στοιχεία δημοκρατίας στην εκλογή του Αυτοκράτορα…

Το Βυζάντιο, ήταν ο χώρος όπου έγινε το πάντρεμα του ελληνικού πολιτισμού με το χριστιανικό ήθος. Αυτά τάχθηκε και η Ανόρθωσις να υπηρετεί από την ίδρυσή της. Το ’φερε η μοίρα, να ταξιδεύσει τα ιδανικά της, μέχρι τις αλύτρωτες πατρίδες, σε χώματα Βυζαντινά, για να γράψει το έπος της Τραπεζούντας. Του Αναγεννησιακού κέντρου – όπως το χαρακτηρίζει ο Καργάκος – που προαναγγέλλει μεν την Αναγέννηση, μα ελέω τουρκικής λαίλαπας, δεν προλαβαίνει να την προσφέρει στο παγκόσμιο. Τη μεταλαμπαδεύουν όμως στην Ευρώπη ο Χρυσολωράς, ο Τραπεζούντιος, ο Πλήθων-Γεμιστός, ο Γαζής, ο Αργυρόπουλος, ο Χαλκοκονδύλης και τόσοι άλλοι Βυζαντινοί…

Μοιάζουν πολύ η Τραπεζούντα με την Αμμόχωστο. Σε Ιστορία και σε πολιτισμό. Συνδέονται άρρηκτα πλέον, με το Ανορθωσιάτικο πέρασμα. Όταν η ποντιακή πόλη είδε το Φοίνικα να θριαμβεύει στα δοξασμένα εδάφη της, έστειλε μήνυμα υπομονής στην Αμμόχωστο. Σύντομα, θα χαράξει η μέρα που η Ανόρθωσις περήφανα θα εισέλθει στην πόλη της. Ως Ελευθερωτής, ως Κυρία. Η Μεγάλη Κυρία, στο θρόνο της, ξανά!

Μέχρι τότε, η πόλη του Ευαγόρα θα στέκει βουβή, αρνούμενη ν’ ανταλλάξει λέξη με τον κατακτητή. Η Βασιλεύουσα, σαν το Μαρμαρωμένο Βασιλιά, θα αναμένει την Αναστάσιμη μέρα. Εν τω μεταξύ, καμαρώνει με συγκίνηση το άξιο τέκνο της, που αισίως κλείνει εκατό χρόνια ζωής. Αντλεί δύναμη από το φτερούγισμα του Φοίνικα και σφίγγει τα δόντια. Θυμάται τις κακουχίες που πέρασε το παιδί της κι όμως άντεξε. Όχι απλά επιβίωσε, μα θριάμβευσε κιόλας!

Τώρα, ετοιμάζεται να τη δει ξανά στα κιτρινόμαυρα. Τα φαντάσματα της Βυζαντινής εποχής θα ξυπνήσουν και πάλι, όπως τον Αύγουστο του 2005. Τα ελληνικά πνεύματα θα περάσουν απ’ το «Αντώνης Παπαδόπουλος» να χαιρετίσουν το Γρηγόρη Αυξεντίου και τον Κυριάκο Μάτση, που είναι επίτιμοι καλεσμένοι στη σεμνή τελετή. Εμείς όλοι, θα υποκλιθούμε στο μεγαλείο τους.

Η Ανόρθωσις, ένα αιώνα μετά, επιστρέφει στις πνευματικές ρίζες της. Ο Ανορθωσιάτης, μαθαίνει και τιμά την Ιστορία του. Και η υπόσχεση, ανανεώνεται: συνάντηση, στη Βασιλεύουσα…

Δημοσιεύεται στη "Γαλανόλευκη Θύρα" του Σαββάτου, 22-01-2011