Χριστόφια, Ιδού το Επίτευγμά σου!

Προ μηνός, μετά την ψήφιση της πρώτης δέσμης μέτρων για την οικονομία από τη Βουλή, εκφράζαμε την απορία αν όντως, η παρούσα αντιπολίτευση, θέλει να απαλλάξει τον τόπο από την κυβέρνηση μειοψηφίας του Δημήτρη Χριστόφια.  Αν είχε και έχει τη βούληση να εξαναγκάσει τον Πρόεδρο σε παραίτηση, τότε έχασε μια χρυσή ευκαιρία!  Διότι, όχι μόνο στήριξε το νομοσχέδιο, αλλά το ενίσχυσε κιόλας, βγάζοντας το Προεδρικό από τη δύσκολη - πλην όμως υπεύθυνη - θέση, να τεθεί αντιμέτωπο με τα συνδικάτα των δημοσίων και τις συντεχνίες των ημικρατικών υπαλλήλων.

Φαίνεται, ότι τέτοια πρόθεση εκ μέρους της αντιπολίτευσης δεν υπάρχει.  Δεν είναι διατεθειμένη να συγκρουστεί με το ΑΚΕΛ, σε βαθμό τέτοιο και με ένταση τόση, ώστε να το απομακρύνει από την εξουσία.  Αντίθετα, προτιμά να δρέπει τους καρπούς της αποτυχημένης διακυβέρνησης, αισθανόμενη τα ποσοστά της να αυξάνονται ραγδαία.  Ιδιαίτερα απρόθυμος να το πράξει δε, ο ηγέτης του ΔΗΣΥ, που βλέπει την καρέκλα του προεδρικού μεγάρου να τον πλησιάζει εγγύτερα παρά ποτέ!

Την Πέμπτη, 29 Σεπτεμβρίου, ο Νίκος Αναστασιάδης βρέθηκε στο κρατικό κανάλι σε μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη.  Από τη συζήτηση, δεν θα μπορούσε να λείψει βεβαίως το όραμα για το Κυπριακό.  Όταν προκλήθηκε να πει πού στον κόσμο εφαρμόζεται αυτή η... «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία» που μάταια προσπαθούμε να «πατεντάρουμε» στην Κύπρο, ανέφερε το Βέλγιο.  Ξέχασε, φαίνεται, το «Απαρτχάιντ» της Νοτίου Αφρικής!

Οι δυο όψεις του ιδίου νομίσματος

Το να εξηγήσουμε τις διαφορές του «βελγικού μοντέλου» από τις πραγματικότητες των προσφύγων, εποίκων, εγκλωβισμένων, αγνοουμένων στην Κύπρο ή την εκεί απουσία μιας εχθρικής δύναμης που επιβουλεύεται τα βελγικά εδάφη - ή και φυσικούς πόρους - θα ήταν άσκοπο.  Χρησιμότερη θα ήταν η κατάδειξη του γεγονότος, πως η Βελγική Ομοσπονδία, είναι στα πρόθυρα κατάρρευσης.  Κάτι που και ο ίδιος ο κ. Αναστασιάδης παραδέχτηκε.  Φανταστείτε τι θα γινόταν στην Κύπρο, αν κάθε φορά που είχαμε εκλογές, χρειάζονταν δώδεκα και πλέον μήνες να συγκροτηθεί κυβέρνηση!

Η βελγική πολιτική κρίση, ταλανίζει την χώρα για χρόνια, πολύ πριν την εμφάνιση καν της οικονομικής κρίσης, στην οποία θέλησε εντέχνως να την αποδώσει ο πρόεδρος του Συναγερμού.  Μια σταχυολόγηση του Τύπου άλλωστε αρκεί, για να πειστεί και ο πλέον δύσπιστος.  Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης όμως, δεν έμεινε μέχρι εδώ.  Χρησιμοποίησε το - ανεδαφικό - επιχείρημά του, για να υποβάλει ότι στην Κύπρο, θα πρέπει να δομήσουμε μια ακόμα καλύτερη ομοσπονδία, αποκεντρωμένη, ώστε το ένα κρατίδιο να μην αφαιμάσσει οικονομικά το άλλο.  Κρίμα που στο Βέλγιο δεν έχουν τους δικούς μας πολιτικούς, να τους το εισηγηθούν, μπας και εξέλθουν από την κρίση!

Ο Νίκος Αναστασιάδης λοιπόν, ούτε λίγο ούτε πολύ, προτείνει για λύση στο Κυπριακό μια ομοσπονδία, δύο κοινοτήτων, δύο ζωνών, αποκεντρωμένη, με ισχυρές εξουσίες και αρμοδιότητες στα κρατίδια.  Αν αυτό δεν ονομάζεται συνομοσπονδία, τότε πώς να το αποκαλέσουμε;  Το πρόβλημα, δεν είναι ότι μια τέτοια πρόταση γίνεται από τον όποιο πολιτικό αρχηγό.  Το ζήτημα προκύπτει, επειδή αυτός ο άνθρωπος είναι ο κατά πάσαν πιθανότητα αυριανός Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.  Κι αν εφαρμοστούν όσα λέει, θα είναι κι ο τελευταίος!

Ιδού λοιπόν το επίτευγμα του Δημήτρη Χριστόφια!  Ας τον χαίρεται, αυτόν, που με την ανευθυνότητα, την αναβλητικότητα, την ανικανότητα και την αναλγησία της κυβέρνησής του, προκρίνει ως αυριανό Πρόεδρο της Δημοκρατίας.  Συγχαρητήρια στις «πατριωτικές» δυνάμεις του Συναγερμού για τις θέσεις του ηγέτη τους.  Εύγε και στα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, που αφήνονται να άγονται και να φέρονται ανάμεσα στα δυο μεγάλα στρατόπεδα.  Μπράβο τους, που γκρινιάζουν κάθε φορά που κάποιος μη πολιτικός ή ακόμα κι αυτός ο Αρχιεπίσκοπος, καλώς ή κακώς, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για αναζήτηση πολιτικής διεξόδου.  Και δεν αντιλαμβάνονται ότι τέτοιου είδους κινήσεις, ενθαρρύνονται εξ αιτίας της δικής τους ανεπάρκειας και πολιτικής ανυπαρξίας.  Επιχειρούν να καλύψουν το δικό τους κενό.

Εάν ο κυπριακός Ελληνισμός, μετά τον αρνούμενο να παραιτηθεί Δημήτρη Χριστόφια, των γενναίων υποχωρήσεων και ευέλικτων κινήσεων, κατορθώσει να εκλέξει στην εξουσία την άλλη όψη του ιδίου νομίσματος, είναι καταδικασμένος να μην ορθοποδήσει. Τουλάχιστον, όχι στις δικές μας μέρες. Το θέμα είναι, μετά από αυτές τις διακυβερνήσεις, θα υπάρξουν επόμενες; Ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σε μια έκρηξη... σοφίας προ έτους, το δήλωσε ρητά:  «η Ιστορία θα με δικαιώσει, εάν υπάρχει Κύπρος»! Και δεν φάνηκε να αισιοδοξεί...