Όταν ο κόσμος ενός ανθρώπου καταρρέει - όπως καταρρέουν τα όνειρα των νέων που καλούνται να αποτελέσουν το αυριανό σύνολο των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας - τότε ο άνθρωπος αυτός δικαιούται της συμπάθειας των υπολοίπων; Εάν γι' αυτή την κατάρρευση ευθύνεται ο ίδιος, τότε αξίζει όσης συμπάθειας και ένας μεθυσμένος οδηγός, του οποίου η ζωή καταστρέφεται μετά από ένα θανατηφόρο δυστύχημα το οποίο προκαλεί!
Ο Δημήτρης Χριστόφιας, έχει προσγειωθεί στην πραγματικότητα ανώμαλα. Γαλουχήθηκε στο κόμμα του, προκειμένου να ανέλθει κάποτε στο ύπατο αξίωμα της Κυπριακής Πολιτείας και να "διασώσει" το λαό. Άκουγε διαρκώς ότι ήταν ο καλύτερος, ο πιο ικανός, ενώ κάθε φωνή αντίθετη στις απόψεις του, αποτελούσε είτε προϊόν φθόνου και σκοπιμότητας, είτε προερχόταν από... αδαείς, που δεν διέθεταν τη σοφία του.
Από της εκλογής του στην Προεδρία της Δημοκρατίας, δέχεται το ένα μετά το άλλο τα ραπίσματα φίλων και εχθρών. Έμαθε με το δύσκολο τρόπο, πως η "κοινωνική πολιτική" δεν εμπεδώνεται με εκσφενδονισμό επιδομάτων αδιακρίτως. Αντίθετα, εξαγριώνεται ο λαός, όταν λήπτες βοηθημάτων τυγχάνουν άτομα που απολαμβάνουν παχυλές συντάξεις, ή αιτητές ασύλου που ουδεμία σχέση έχουν με πραγματικούς πολιτικούς πρόσφυγες, διωκόμενους από αντιδημοκρατικά καθεστώτα. Πόσο μάλλον, όταν είναι πρώτου βαθμού συγγενείς και ευνοούμενοι δικτατόρων!
Διαπίστωσε ο Πρόεδρος, ότι το κεφάλαιο, που τόσο πολύ διατείνεται ότι μισεί, είναι η κινητήριος δύναμη της Οικονομίας. Δίχως ρευστό, η οικονομία από πλεονάσματα που παρέλαβε, παρουσιάζει ελλείμματα και τα δώρα που καταχειροκροτούμενος έδινε σε όμορφες, γιορτινές εκδηλώσεις, αποτελούν πια αναμνήσεις του παρελθόντως.
Αντιλήφθηκε, ότι οι "φίλοι" του, ηγέτες άλλων χωρών, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από στυγνοί δικτάτορες. Άνθρωποι που καταπίεζαν τους λαούς τους και δεν δίστασαν να αιματοκυλήσουν δρόμους και πλατείες, προκειμένου να ανακόψουν το αναπόφευκτο: τις επαναστάσεις! Ενα-ένα τους βλέπει να αποχωρούν και να οδηγούνται μάλιστα ενώπιον δικαστηρίων, όπου θα λογοδοτήσουν για τα αιμοσταγή εγκλήματα που διέταξαν ή διέπραξαν.
Ανακάλυψε, ότι οι "σύντροφοι", δεν είναι και τόσο κομμουνιστές τελικά. Συγκέντρωναν τον πλούτο και τη χλιδή για τον εαυτό και τους γύρω τους, ενώ καταδίκαζαν το λαό να πεινά και να εξαθλιώνεται. Μάλλον γι' αυτό κι ο ίδιος επέλεξε τον καπιταλιστικό τρόπο ζωής, με τις λιμουζίνες, τα ιδιωτικά αεροσκάφη, τα επιδόματα εξωτερικού και τους διορισμούς φίλων και στενών συγγενών σε καλοπληρωμένες θέσεις κλειδιά.
Κάποιοι "σύντροφοι" δε, του έκοψαν και τις "συντροφικότητες", αφού δεν αναγνωρίζουν ιδεολογικές συγγένειες! Συγγένειες, τις οποίες ο εξοχότατος Πρόεδρος ευελπιστούσε να χρησιμοποιήσει ώστε να λύσει το Κυπριακό. Επειδή ίσως, επικαλούμενος τη συντροφικότητα στο ΑΚΕΛ, κάμπτει τις προσωπικές φιλοδοξίες ορισμένων προκειμένου να ανεβοκατεβάσει αξιωματούχους και να επιλέξει ηγέτες, πλανήθηκε, ότι και η Τουρκία λειτουργεί κατ' αυτό τον τρόπο!
Μια Τουρκία η οποία, όχι μόνο εισέπραξε τις γενναίες του προσφορές, αλλ' ούτε ευχαριστώ δεν του είπε. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έκανε την αποδοχή τους, να μοιάζει με... υποχώρηση της τουρκικής πλευράς έναντι ημών!
Τέλος, ο Δημήτρης Χριστόφιας έκανε την τελευταία και οδυνηρότερη διαπίστωση. Συνειδητοποίησε, πως οι... άξιοι που επέλεξε να τον περιστοιχίσουν κατά την πενταετή του θητεία, δεν πέρασαν στο ελάχιστο τον πήχη. Φάνηκαν ανεπαρκείς και επικίνδυνοι και με σειρά λαθών και παραλείψεων, δεν κατάφεραν να τον αποτρέψουν από του να ανατινάξει την πατρίδα μας. Η αδυναμία τους ήταν τόση, ώστε η προσωπικότητα ενός Προέδρου που υπέστη τόσες αλεπάλληλες σφαλιάρες, να τους προκαλεί δέος. Να μην τολμούν ως εκ τούτου, να του υποδείξουν τις εξόφθαλμες γκάφες του ή να τον καταγγείλουν και να τον εγκαταλείψουν εγκαίρως, προκειμένου να διασώσουν τον τόπο. Η τραγωδία του, συνίσταται στο ότι τη Δημοκρατία και το Κράτος, διέσωσαν άνθρωποι τους οποίους ούτε ζωγραφιστούς δεν ήθελε να βλέπει. Αυτοί ήταν οι άνθρωποι του καθήκοντος, που έγιναν θυσία για τη δική του και δική μας αξιοπρέπεια, την 11η του Ιούλη.
Τώρα, οι πέραν του ΑΚΕΛ συνοδοιπόροι, πήδηξαν στο πίσω κάθισμα του ανεξέλεγκτου οχήματος. Πλην όμως, αυτό πρόλαβε να σπείρει το θανατικό και τον όλεθρο. Ο συνοδηγός Κάρογιαν, γνώριζε για τις ψευδείς παραστάσεις με τις οποίες ο οδηγός εξακολουθούσε να κατέχει την άδεια. Φρόντισε όμως να τον καλύψει επανειλημμένα και να τον κρατήσει στο τιμόνι.
Όσο για τους επιβάτες των πίσω θέσεων; Αν δεν παρέμβουν άμεσα, με τρόπο δημοκρατικό, ώστε να εξαναγκάσουν τον οδηγό να σταθμεύσει το όχημα και να κατέβει, για να αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός ποιος θα αναλάβει τιμονιέρης, θα είναι συνένοχοι. Αυτός ο Πρόεδρος, έχει παραβιάσει κάθε διάταξη του κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Επιβάλλεται να κριθεί από το Νόμο και το λαό. Αν δεν τον οδηγήσει ενώπιόν τους η αντιπολίτευση, θα λογοδοτήσει κι αυτή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου