Ώρα Ευθύνης

Πλήθος συμπολιτών μας, νιώθουν αυτές τις μέρες καταρρακωμένο το πατριωτικό τους αίσθημα από τα γεγονότα της 11ης του Ιούλη και εξευτελισμένοι εθνικά από τις ύβρεις και ειρωνείες του Τούρκου πρωθυπουργού. Η αλήθεια είναι όμως, ότι η αξιοπρέπειά μας ως λαού, έχει διασωθεί. Έχουν φροντίσει για τούτο, με τη θυσία τους, οι Αυξεντιωμένοι της Ναυτικής Βάσης στο Μαρί!

Ο Πλοίαρχος Ανδρέας Ιωαννίδης και ο υποπλοίαρχος Λάμπρος Λάμπρου, αφού έμαθαν στους ναύτες τους πως να πολεμούν, τους έδειξαν και πως να πεθαίνουν. Κατέκτησαν με τα υπόλοιπα 11 παλικάρια που έγιναν ολοκαύτωμα, μια θέση στο πάνθεο της Ελληνικής Ιστορίας. Φάνηκαν άξιοι απόγονοι ενός εθνάρχη! Του επισκόπου της 9ης Ιουλίου 1821. Όταν ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός, αποκρινόμενος στον Κιόρογλου, ο οποίος τον καλούσε να εγκαταλείψει την Λευκωσία για να γλυτώσει το μακελειό, είπε: «Παρά το γιαίμαν τους πολλούς, εν κάλλιον του Πισκόπου».

Κάτι που μας φέρνει στον σημερινό ηγέτη – κακή του μοίρα – του Κυπριακού Ελληνισμού. Την Αυτού Εξοχότητα, που ακόμα και σήμερα αρνείται το ρήμα «απολογούμαι», θεωρώντας την απολογία… δεδομένη. Μια απολογία την οποία χρωστούμε όλοι εμείς στις οικογένειες των θυμάτων. Ζητούμε συγγνώμη, διότι η επί σειρά ετών ανοχή μας, σκότωσε τους δικούς σας ανθρώπους.

Δεν εξοργίζει όμως, μόνο η αναλγησία του Προέδρου της Δημοκρατίας. Μας θλίβει και η επιμονή της μη ανάληψης ευθυνών. Ο ΥΠΕΞ, έστω και αργά, δήλωσε πως λόγοι ηθικής επιβάλλουν την παραίτησή του. Να υποθέσουμε πως ο Δημήτρης Χριστόφιας, έχει διαφορετική ηθική από το Μάρκο Κυπριανού;

Τα όσα λάθη έγιναν μέχρι το τραγικό πρωινό της Δευτέρας, μπορούν και να αποδοθούν σε οποιονδήποτε άλλο πολιτικό, υπηρεσιακό ή στρατιωτικό, πλην του Προέδρου. Ούτως ή άλλως, ο Πρόεδρος ούτε είδε, ούτε άκουσε, ούτε ήξερε… Τα όσα ακολούθησαν όμως; Η εκδήλωση της 19ης Ιουλίου στο Προεδρικό; Τη στιγμή που όλοι τον καλούσαν να την αναβάλει, ο ίδιος επέμενε. Επιδεικνύοντας δυσανάλογο πείσμα, από τις καθεχρονικές ακυρώσεις του «Νικηφόρου», προκειμένου να μη δυσαρεστήσει την Τουρκία. Και εκφώνησε τελικά την ομιλία «ενότητας». Μια ομιλία, κατά την οποία πρόλαβε να απαντήσει στους πολιτικούς του αντιπάλους που τον κατηγορούν για απομόνωση, να ταυτίσει όσους διαμαρτυρόμαστε με την ΕΟΚΑ Β΄ και το Πραξικόπημα, να επιτεθεί στον Αρχιεπίσκοπο και την Εκκλησία, να χαρακτηρίσει όποιον εναντιώνεται στην ομοσπονδία ως διχοτομικό. Ταυτόχρονα, δεν πρόλαβε να ψελλίσει τις λέξεις «εισβολή», «κατοχή» και «εποικισμός», πάνω από μια φορά.

Πώς να το κάμει άλλωστε, όταν έχει το θράσος να εξαρτά την ηλεκτροδότηση του κράτους μας, από τον κατοχικό στρατό. Δεν είχε όμως το θάρρος να διαπραγματευτεί ο ίδιος κάτι τέτοιο, παρά μόνο κρύφτηκε πίσω από ιδιώτες. Αυτό δεν είναι τίποτα λιγότερο, από δειλία. Μα καλά κύριε Χριστόφια, δεν αισχύνεστε να κάνετε εκδηλώσεις καταδίκης της 20ης του Ιούλη, να ουρλιάζουν οι σειρήνες ανήμερα της επετείου της εισβολής και το ρεύμα να προέρχεται από τον κατακτητή;

Αυτός ο Πρόεδρος – όπως αρέσκεται να αναφέρεται στον εαυτό του – πέραν από το πένθος στο οποίο βύθισε το νησί μας, έχει διαλύσει τις υποδομές του Ναυτικού, της ενέργειας και έχει ανατινάξει την ήδη γονατισμένη – από τον ίδιο – οικονομία. Τώρα, θα ζητήσει από τους πολίτες θυσίες. Από τον Δημόσιο Υπάλληλο του οποίου σκότωσε το παιδί ή το συνάδερφο και αισθάνεται και ο ίδιος ανασφαλής, από τον ξενοδοχειάρχη στον οποίο θα στείλει προσαυξημένο το λογαριασμό του ηλεκτρικού, από τον επιχειρηματία που ανάγκασε να προμηθευτεί γεννήτρια και να πληρώνει πανάκριβα τα καύσιμα, ώστε να μπορέσει να εργαστεί. Με τι μούτρα άραγε, θα τα ζητήσει και ποιός δεν θα τον στείλει στο… Μαρί να δει τ’ αποκαΐδια της πολιτικής του;

Οφείλει ο Δημήτρης Χριστόφια να «θυσιαστεί» – ας το θέσουμε έτσι – για το καλό της Κύπρου, αν μη τι άλλο. Δεν ξέρουμε αν οι όποιοι επόμενοι θα είναι υπεύθυνοι και ευσυνείδητοι, αλλά τουλάχιστον, δεν θα έχουν βεβαρυμμένο μητρώο. Θα διαθέτουν την έξωθεν καλή μαρτυρία και την ηθική νομιμοποίηση, να ζητήσουν από το λαό να προβεί σε θυσίες. Εν πάση περιπτώσει, χειρότεροι, αποκλείεται να είναι!

Κακά τα ψέματα όμως, ο Πρόεδρος είναι γερά γαντζωμένος στην καρέκλα της εξουσίας. Έχουν χρέος συνεπώς τα κόμματα, να σταματήσουν το κρυφτούλι. Αφού δεν παραιτείται, να τον παραιτήσουν! Να αρνηθούν, μέχρι της παραίτησής του, οποιαδήποτε συνεργασία. Να προαναγγείλουν την καταψήφιση κάθε κυβερνητικής πρότασης νόμου. Να ξεκαθαρίσουν πως δεν θα καταστούν συνένοχοι στην καταστροφή της Κύπρου. Δεν τίθεται θέμα διχόνοιας. Είμαστε όλοι ενωμένοι, ταγμένοι, απέναντι σε όσους ζημιώνουν τον τόπο. Από οποιαδήποτε παράταξη κι αν προέρχονται. Είναι η ώρα της ευθύνης: Απομακρύνετέ τον από την εξουσία, αλλιώς θα φύγετε μαζί του!