Παραίτηση η Μόνη Λύση

Το αίσθημα της ασφάλειας, είναι ίσως το πιο σημαντικό ζητούμενο από οποιαδήποτε κυβέρνηση σε ένα τόπο που, μόλις 37 χρόνια πριν, έζησε την εισβολή και παραμένει από τότε κατεχόμενος. Ασφάλεια που εμπνέει η Εθνική Φρουρά, σταθερότητα στην οικονομία, προστασία στον πολίτη για τον ίδιο και την οικογένειά του στην καθημερινότητα. Οι πυλώνες ενός κράτους.

Μπορεί όλα αυτά να δονούνταν από καιρού εις καιρόν, μα ποτέ από το 1974 και μετά, δεν σείστηκαν όλα ταυτόχρονα. Και να, που σ' ένα πρωινό, το μαύρο ξημέρωμα της 11ης του Ιούλη, τα θεμέλια της Κυπριακής Δημοκρατίας έγιναν θρύψαλα...

Έντρομοι, διαπιστώσαμε ξαφνικά την απίστευτη ανευθυνότητα κάποιων, να αφήσουν 98 πυριτιδαποθήκες εκτεθειμένες δίπλα στο μεγαλύτερο ηλεκτροπαραγωγό σταθμό της χώρας! Το αν είχαν πλήρη επίγνωση των κινδύνων δεν το γνωρίζουμε. Και δεν ξέρουμε κατά πόσο είναι πιο καθησυχαστικό να γνώριζαν και να αμελούσαν, ή να ύπνωτταν απλά όπως... δικαιολογούνται. Το βέβαιο είναι πως, επανειλημμένα, έγιναν δέκτες των κραυγών αγωνίας του ήρωα Διοικητή του Ναυτικού, πλοιάρχου Αντρέα Ιωαννίδη.

Ανακαλύψαμε πανικόβλητοι, ότι ο εχθρός, είχε την ευχέρεια να ανάψει μια σπίθα δίπλα από ένα εμπορευματοκιβώτιο και να μας αφήσει δίχως Πολεμικό Ναυτικό, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, με ανεπαρκείς ποσότητες νερού, άνευ επικοινωνιών. Να διαλύσει τις υποδομές μιας Ευρωπαϊκής χώρας σε δευτερόλεπτα! Όχι γιατί θα ήταν τόσο ικανός, ούτε γιατί βρέθηκαν πεμπτοφαλαγγίτες στις τάξεις μας. Μήτε γιατί βοηθήθηκε από κάποια θεομηνία, μια φυσική καταστροφή. Μα γιατί είμαστε εμείς ανάλγητοι και ασυνείδητοι.

Την ίδια στιγμή, το αίσθημα ανασφάλειας του πολίτη εντείνεται. Λίγες ώρες μετά την τραγωδία, η πολιτεία μας εγγυάται την ασφάλεια του αέρα από χημικές ή ραδιενεργές ουσίες. Πληροφόρηση που όπως προκύπτει την επομένη, βασιζόταν σε πηγές του Υπουργείου Άμυνας. Των "ειδημόνων" που βύθισαν στο πένθος ολόκληρο τον Ελληνισμό. Οι πραγματικές μετρήσεις, δεν θα γίνουν παρά μια μέρα μετά. Ο Θεός έβαλε το χέρι Του και δεν είχαμε μια νέα Φουκοσίμα στο Βασιλικό.

Φρίξαμε ακούγοντας την καταμέτρηση των χαμένων δισεκατομμυρίων τη στιγμή που ακόμα δεν ξέραμε ποιοι και πόσοι συνάνθρωποί μας αγνοούνται στα ερείπια. Ακόμα και τώρα, καμιά μα καμιά αξία δεν έχουν μπροστά στις μαυροφορεμένες οικογένειες. Ο Κύπριος όμως ξέρει πως, αν δύσκολα μπορούσε να γλυτώσει την επιτήρηση προ της 11ης του Ιούλη, τώρα είναι καταδικασμένος. Και φοβάται καθώς, αν αυτά τα "ατυχήματα" συμβαίνουν σε καιρό απλής περισυλλογής, η κατάσταση θα είναι απείρως χειρότερη στις μέρες που θα έρθουν. Οι δε πιέσεις που θα ασκηθούν για "κλείσιμο" του Κυπριακού σε μια χρεοκοπημένη χώρα, θα είναι άνευ προηγουμένου!

Αυτή η πολιτεία, πώς εγγυάται την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδας; Την ασφάλεια των υπηκόων; Πώς θα αξιώσει εισφορές και θυσίες από τους μικρούς και μεσαίους; Με ποιά λογική θα επιβάλει επιπλέον φορολογίες σε επιχειρήσεις και βιοτεχνίες, από τις οποίες σήμερα στερεί ηλεκτρικό ρεύμα και κλιματισμό; Αυτός ο Πρόεδρος, πώς θα μας κοιτάξει στα μάτια και θα ζητήσει να τον πιστώσουμε πάλι για τους χειρισμούς στο Κυπριακό, την οικονομία, την Παιδεία, το μεταναστευτικό και όπου αλλού τα έχει θαλασσώσει; Αφού ξέρουμε πως αυτός τα ανατίναξε όλα στον αέρα. Εξ αιτίας του θρηνούμε ικανούς αξιωματικούς, γενναίους οπλίτες, θαρραλέους πυροσβέστες. Η πλημέλειά του καταβαράθρωσε την οικονομία, αφού προηγουμένως την είχε γονατίσει. Γιατί να επωμιστεί ο λαός το βάρος της ανικανότητάς του;

Μα πάνω απ' όλα, πως θα δει στα μάτια αυτές τις οικογένειες; Τις χαροκαμένες μάνες, τις συζύγους, τα παιδιά... Πως θα τους κοιτάξετε όλοι οι ανευθυνοϋπεύθυνοι οι οποίοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, συντηρείτε αυτό το σάπιο σύστημα του βολέματος και της ατιμωρησίας;

Εκείνοι οι οποίοι αύριο θα καλέσουν το λαό σε θυσίες, θα πρέπει να έχουν χέρια καθαρά. Δεν μπορείς να είσαι φονιάς και να ζητάς απ' την οικογένεια του θύματος να συνδράμει. Κι έχετε δολοφονήσει - πέραν απ' τους ήρωες αυτής της τραγωδίας - τα εναπομείναντα αισθήματα ασφάλειας, εθνικής αξιοπρέπειας και περηφάνιας του Κυπριακού Ελληνισμού.

Σήμερα, τα χέρια του κόσμου είναι "οπλισμένα" με λουλούδια και αναμμένα κεράκια, στη μνήμη αυτών που έφυγαν τόσο νωρίς. Δείξτε ευθιξία και πατριωτισμό. Φύγετε τώρα, πριν οπλιστούν με πέτρες!