Ποδοσφαιρική η σημερινή μας ανάρτηση, έτσι για να αλλάξουμε και λίγο κλίμα...
Δύσκολη ήταν η βδομάδα που πέρασε για ένα δικό μας άνθρωπο, τον Στρατηγό της Ανόρθωσης και του Κυπριακού Ποδοσφαίρου, τον Τιμούρ Κετσπάγια.
Ο απολογισμός των πέντε νικηφόρων και ενός ισόπαλου αγώνα, σε σύνολο έξι επίσημων παιχνιδιών, φάνηκε ασπίδα μικρή, για να προστατεύσει τον Τιμούρ από την τρικυμία που έπιασε στο λιμάνι. Τι κι αν πέρσι, πριν κάνει την Ευρώπη να παραμιλά, έριξε μια περιποιημένη τριάρα στον Ολυμπιακό, φέτος δεν φάνηκε να το θυμάται κανείς. Ακόμα κι όταν, μη έχοντας στη φαρέτρα του τον αίλουρο Λέτο, τον αειθαλή Τζόρτζεβιτζ, το μάγο Μπελούτσι, το γκολτζή Κοβάσεβιτς, με τον Γκαλέτι τραυματία και τον περίφημο Ντιόγκο – που ήταν τάχα η αιτία της περσινής συντριβής – εκτός φόρμας, κατάφερε να μπει… περπατητός στους ομίλους με τέσσερα στα τέσσερα! Ούτε καν η νίκη μετά από 22 χρόνια στον Κάμπο δεν έκανε αίσθηση τους οπαδούς του «θρύλου».
Το σχέδιο ήταν προμελετημένο: Κετσπάγια μέχρι η ομάδα να μπει ομίλους και μετά… αλλαγή προπονητή. Βέβαια, δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη κάτι τέτοιο. Εδώ έδιωξαν το Μπάγιεβιτς γιατί λέει δεν μπορούσε να «παίξει» έξω απ’ τη «γειτονιά» του. Το ότι ήταν ΑΕΚτζης δεν έπαιξε ρόλο… μπα… Έφυγε ο Λεμονής, το «δικό τους παιδί» που έφτασε μεν μέχρι τους κορυφαίους «16» γείτονες, αλλά ήταν… «τσούκου – τσούκου – γκολ». Ακόμα κι αυτός ο – αν είναι ποτέ δυνατόν – τρισμέγιστος(!!!) Βαλβέρδε, έφυγε μετά από «νταμπλ» γιατί… ζητούσε πολλά! Όχι πως διακρίναμε την αδυναμία του σε «νοκ-άουτ» αγώνες... Βλέπε ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ, Σεντ Ετιέν, ακόμα και απ’ τον Αστέρα στο παρά κάτι γλύτωσε ο… Ισπανός!
Ο Τιμούρ, δεν πληρούσε από την αρχή τις… προδιαγραφές. Πρώτ’ απ’ όλα, καθόταν σε μερικά στομάχια άσχημα το γεγονός πως όντας ΑΕΚτζής, ουδέποτε έχασε από τον Ολυμπιακό. Έπειτα, σαν ΑΝΟΡΘΩΣΙΑΤΗΣ, δεν έσκυψε το κεφάλι στις πιέσεις του περσινού καλοκαιριού, δεν μάσησε στις απειλές, κι έριξε τον ακριβοπληρωμένο θίασο του Κόκκαλη στο καναβάτσο. Συν αυτώ, δεν είχε και κανένα πλούσιο παλμαρές που να συνοδεύεται από κάποιο τεράστιο Ισπανικό όνομα, το οποίο να προκαλεί δέος στις αθλη(τικ)ές εφημερίδες και τις κατινίστικες ραδιοφωνικές εκπομπές… Οι αποκλεισμοί της Τραπεζούντας, της Κλουζ, της Ραπίντ, του ίδιου του Ολυμπιακού, τα τεράστια αποτελέσματα με Παναθηναϊκό, Βέρντερ, Ίντερ, δεν προκαλούν αίσθηση. Άλλωστε, οι Ελλαδικές ομάδες αυτούς τους αντιπάλους τους… έχουν για πλάκα!
Το βράδυ της Τετάρτης, όσο κι αν κάποιοι επιχείρησαν να παρουσιάσουν κοσμογονικές
αλλαγές στου Ρέντη, είδαμε την ομάδα του Τιμούρ! Μια ομάδα πειθαρχημένη, με εξαιρετική φυσική κατάσταση που έτρεχε για 90΄, με τις γραμμές κοντά, διαρκή κίνηση χωρίς την μπάλα και αλληλοκάλυψη για σεμινάριο. Μια ομάδα που έπαιξε χωρίς Ντάρμπισιρ, δίχως Γκαλέτι και τον Ντομί να φεύγει από το ζέσταμα! Ένα σύνολο στον αυτόματο πιλότο που πήγε περίφημα και κτύπησε την κατάλληλη στιγμή κλέβοντας το τρίποντο από την διόλου ευκαταφρόνητη πρωταθλήτρια Ολλανδίας… Βέβαια, δεν είχε θέαμα… «Εις αύριον όμως τα σπουδαία», έλεγαν κάποιοι το βράδυ της Τετάρτης...
Να όμως που ήρθε και το βράδυ της Πέμπτης... Ο εφιάλτης ξεκίνησε με τον «ευρωπαίο» Παναθηναϊκό. Μια ομάδα που έχει ξοδέψει του κόσμου τα εκατομμύρια – ναι ξεπέρασε και την Ομόνοια! – έχοντας ως στόχο, το πρωτάθλημα όποτε χάνει στην Ευρώπη και την Ευρώπη όποτε χάνει στο πρωτάθλημα! Με μια άμυνα παιδική χαρά και ένα τερματοφύλακα που στην εν Ελλάδι καριέρα του δεν μετρά ούτε μια εντυπωσιακή απόκρουση, ίσως πρέπει να αισθάνεται και τυχερός που το σκορ έμεινε στο «3». Θα μπορούσε άλλωστε να έβαζε κι άλλο αυτογκόλ και να ανέβαζε το δείχτη! Κρίμα που ο… «σπεσιαλίστας» του είδους ήταν εκτός 11άδας!
Αυτό που ενοχλεί τον φίλαθλο, δεν είναι τόσο η ανεπάρκεια του ανεκδιήγητου Τεν Κάτε – που παίζει μόνο με δημιουργικά χαφ στο κέντρο μπας και χάσουμε το θέαμα, του αντιπάλου – αλλά η αδυναμία να καλυφθούν δυο – τρεις εξόφθαλμες τρύπες εδώ και δυο χρόνια. Την στιγμή μάλιστα που έχουν διατεθεί εκατομμύρια επί εκατομμυρίων… Φανταστείτε δηλαδή να είχε τέτοιο χρήμα η περσινή ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ. Ναι, ναι, ξέρω, θα το… εξαφανίζαμε σε χρόνο ρεκόρ!
Πάμε και στο άλλο ανέκδοτο. Στα δικά μας χάλια, της ΑΕΚ. Την εκτός έδρας εμφάνιση με τη Βασλούι και την αεράμυνα στα στημένα την κατάπιαμε. Τις μεταγραφές της τελευταίας στιγμής, τις συνηθίσαμε. Το ότι δεν πρόκειται να παίρναμε κάτι καλό κόντρα στην Έβερτον εκτός, το ξέραμε. Το να παίζω όμως γνωρίζοντας ότι κάθε φορά που παραχωρώ κόρνερ, βρίσκομαι αυτόματα στη σέντρα, δεν το χωνεύω! Ούτε σχολική ομάδα δεν αμύνεται έτσι στα στημένα. Για να μην αναφερθώ στα δείγματα απειθαρχίας που για πολλοστή φορά έκαναν την εμφάνισή τους μέσα στο γήπεδο. Χάσαμε και το μέτρημα πια, μια με τους καυγάδες και μια με τις αδικαιολόγητες και κουτές κάρτες. Φαντάζομαι να μην ήταν «τσάρος» ο Ντούσκο δηλαδή… μποξ θα παίζανε;
Αν κάποιος που ασχολείται με το Ελλαδικό ποδόσφαιρο αναλογιστεί την επιτυχία των δυο Κυπριακών ομάδων πέρσι και φέτος, δεν είναι τόσο τραγικό. Ούτε αν συγκρίνει τους προϋπολογισμούς θα βάλει τα κλάματα. Αν κάτσει όμως να διαβάσει λίγο τα ρόστερ των Κυπριακών συλλόγων… Τον Κατσαβάκη το γιο του Μάκη, τον «κουτσό» Σκοπελίτη, τον «Αλβανό» Αριάν Μπεκιάι, το γερο-Φρούσο, τον «μεθύστακα» Δέλλα, το «παλιόπαιδο» Πάολο-Κόστα, τον «άμπαλο» Πουρσαϊτίδη, τον «άχρηστο» Κόντη, το «παλτό» Χιώτη, τον Χαραλαμπίδη που «δεν κάνει», τον «μικρομεσαίο» Αλεξάνδρου, το «λίγο» Χατζί, τον «αποτυχημένο» Γιοβάνοβιτς… Τώρα προσθέστε και τον… «μη θεαματικό» Κετσπάγια!!!
Μια Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της, γιατί προτιμά να σπαταλά εκατομμύρια για να φέρει παιχταράδες που θέλουν να διασκεδάσουν στην παραλιακή και προπονηταράδες που ενδιαφέρονται να κολλήσουν ένσημα πριν βγουν στη σύνταξη…
Η Ελλάς που αρέσκεται να έχει ένα πρωτάθλημα που οι τρεις πρώτοι κερδίζουν όλους τους υπόλοιπους για να είναι ευτυχείς, και ο Ολυμπιακός παίρνει τον τίτλο για να είναι ευτυχέστερος.
Όχι πως η Κύπρος πάει πίσω δηλαδή. Η Κύπρος που προτιμά να δώσει 4 εκατομμύρια σε 4 χρόνια για να φέρει το Μακρίδη, παρά να δώσει 2 εκατομμύρια, να πάρει 20 επίλεκτους ποδοσφαιριστές ηλικίας 12-16 και σε 5 χρόνια να βγάλει 5 «Μακρίδηδες»…
Καθόλου απίθανο όμως, να φτάσει η Κύπρος στο σημείο να βγάζει περισσότερες ομάδες απ’ την Ελλάδα στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα. Μην αναρωτηθείτε αδέρφια «γιατί». Εμείς κάνουμε «παιχνίδι»… με τα δικά σας «σκάρτα»!
ΥΓ: Η στήλη, εύχεται στον μεγάλο Τιμούρ Κετσπάγια κάθε επιτυχία στη συνέχεια της καριέρας του. Θα συνεχίσουμε να είμαστε ευγνώμονες που μας άνοιξε τα μάτια στο ποδόσφαιρο, που μας χάρισε τόσες πρωτόγνωρες και ανεπανάληπτες στιγμές χαράς και εθνικής υπερηφάνειας.
Για το μέλλον του δεν ανησυχούμε:
«Όσο έχει ψυχή… δεν θα τον κερδίσουν»
Δημοσιεύεται στην «Γαλανόλευκη Θύρα» του Σαββάτου 19-09-2009
Δύσκολη ήταν η βδομάδα που πέρασε για ένα δικό μας άνθρωπο, τον Στρατηγό της Ανόρθωσης και του Κυπριακού Ποδοσφαίρου, τον Τιμούρ Κετσπάγια.
Ο απολογισμός των πέντε νικηφόρων και ενός ισόπαλου αγώνα, σε σύνολο έξι επίσημων παιχνιδιών, φάνηκε ασπίδα μικρή, για να προστατεύσει τον Τιμούρ από την τρικυμία που έπιασε στο λιμάνι. Τι κι αν πέρσι, πριν κάνει την Ευρώπη να παραμιλά, έριξε μια περιποιημένη τριάρα στον Ολυμπιακό, φέτος δεν φάνηκε να το θυμάται κανείς. Ακόμα κι όταν, μη έχοντας στη φαρέτρα του τον αίλουρο Λέτο, τον αειθαλή Τζόρτζεβιτζ, το μάγο Μπελούτσι, το γκολτζή Κοβάσεβιτς, με τον Γκαλέτι τραυματία και τον περίφημο Ντιόγκο – που ήταν τάχα η αιτία της περσινής συντριβής – εκτός φόρμας, κατάφερε να μπει… περπατητός στους ομίλους με τέσσερα στα τέσσερα! Ούτε καν η νίκη μετά από 22 χρόνια στον Κάμπο δεν έκανε αίσθηση τους οπαδούς του «θρύλου».
Το σχέδιο ήταν προμελετημένο: Κετσπάγια μέχρι η ομάδα να μπει ομίλους και μετά… αλλαγή προπονητή. Βέβαια, δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη κάτι τέτοιο. Εδώ έδιωξαν το Μπάγιεβιτς γιατί λέει δεν μπορούσε να «παίξει» έξω απ’ τη «γειτονιά» του. Το ότι ήταν ΑΕΚτζης δεν έπαιξε ρόλο… μπα… Έφυγε ο Λεμονής, το «δικό τους παιδί» που έφτασε μεν μέχρι τους κορυφαίους «16» γείτονες, αλλά ήταν… «τσούκου – τσούκου – γκολ». Ακόμα κι αυτός ο – αν είναι ποτέ δυνατόν – τρισμέγιστος(!!!) Βαλβέρδε, έφυγε μετά από «νταμπλ» γιατί… ζητούσε πολλά! Όχι πως διακρίναμε την αδυναμία του σε «νοκ-άουτ» αγώνες... Βλέπε ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ, Σεντ Ετιέν, ακόμα και απ’ τον Αστέρα στο παρά κάτι γλύτωσε ο… Ισπανός!
Ο Τιμούρ, δεν πληρούσε από την αρχή τις… προδιαγραφές. Πρώτ’ απ’ όλα, καθόταν σε μερικά στομάχια άσχημα το γεγονός πως όντας ΑΕΚτζής, ουδέποτε έχασε από τον Ολυμπιακό. Έπειτα, σαν ΑΝΟΡΘΩΣΙΑΤΗΣ, δεν έσκυψε το κεφάλι στις πιέσεις του περσινού καλοκαιριού, δεν μάσησε στις απειλές, κι έριξε τον ακριβοπληρωμένο θίασο του Κόκκαλη στο καναβάτσο. Συν αυτώ, δεν είχε και κανένα πλούσιο παλμαρές που να συνοδεύεται από κάποιο τεράστιο Ισπανικό όνομα, το οποίο να προκαλεί δέος στις αθλη(τικ)ές εφημερίδες και τις κατινίστικες ραδιοφωνικές εκπομπές… Οι αποκλεισμοί της Τραπεζούντας, της Κλουζ, της Ραπίντ, του ίδιου του Ολυμπιακού, τα τεράστια αποτελέσματα με Παναθηναϊκό, Βέρντερ, Ίντερ, δεν προκαλούν αίσθηση. Άλλωστε, οι Ελλαδικές ομάδες αυτούς τους αντιπάλους τους… έχουν για πλάκα!Το βράδυ της Τετάρτης, όσο κι αν κάποιοι επιχείρησαν να παρουσιάσουν κοσμογονικές
αλλαγές στου Ρέντη, είδαμε την ομάδα του Τιμούρ! Μια ομάδα πειθαρχημένη, με εξαιρετική φυσική κατάσταση που έτρεχε για 90΄, με τις γραμμές κοντά, διαρκή κίνηση χωρίς την μπάλα και αλληλοκάλυψη για σεμινάριο. Μια ομάδα που έπαιξε χωρίς Ντάρμπισιρ, δίχως Γκαλέτι και τον Ντομί να φεύγει από το ζέσταμα! Ένα σύνολο στον αυτόματο πιλότο που πήγε περίφημα και κτύπησε την κατάλληλη στιγμή κλέβοντας το τρίποντο από την διόλου ευκαταφρόνητη πρωταθλήτρια Ολλανδίας… Βέβαια, δεν είχε θέαμα… «Εις αύριον όμως τα σπουδαία», έλεγαν κάποιοι το βράδυ της Τετάρτης...Να όμως που ήρθε και το βράδυ της Πέμπτης... Ο εφιάλτης ξεκίνησε με τον «ευρωπαίο» Παναθηναϊκό. Μια ομάδα που έχει ξοδέψει του κόσμου τα εκατομμύρια – ναι ξεπέρασε και την Ομόνοια! – έχοντας ως στόχο, το πρωτάθλημα όποτε χάνει στην Ευρώπη και την Ευρώπη όποτε χάνει στο πρωτάθλημα! Με μια άμυνα παιδική χαρά και ένα τερματοφύλακα που στην εν Ελλάδι καριέρα του δεν μετρά ούτε μια εντυπωσιακή απόκρουση, ίσως πρέπει να αισθάνεται και τυχερός που το σκορ έμεινε στο «3». Θα μπορούσε άλλωστε να έβαζε κι άλλο αυτογκόλ και να ανέβαζε το δείχτη! Κρίμα που ο… «σπεσιαλίστας» του είδους ήταν εκτός 11άδας!
Αυτό που ενοχλεί τον φίλαθλο, δεν είναι τόσο η ανεπάρκεια του ανεκδιήγητου Τεν Κάτε – που παίζει μόνο με δημιουργικά χαφ στο κέντρο μπας και χάσουμε το θέαμα, του αντιπάλου – αλλά η αδυναμία να καλυφθούν δυο – τρεις εξόφθαλμες τρύπες εδώ και δυο χρόνια. Την στιγμή μάλιστα που έχουν διατεθεί εκατομμύρια επί εκατομμυρίων… Φανταστείτε δηλαδή να είχε τέτοιο χρήμα η περσινή ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ. Ναι, ναι, ξέρω, θα το… εξαφανίζαμε σε χρόνο ρεκόρ!
Πάμε και στο άλλο ανέκδοτο. Στα δικά μας χάλια, της ΑΕΚ. Την εκτός έδρας εμφάνιση με τη Βασλούι και την αεράμυνα στα στημένα την κατάπιαμε. Τις μεταγραφές της τελευταίας στιγμής, τις συνηθίσαμε. Το ότι δεν πρόκειται να παίρναμε κάτι καλό κόντρα στην Έβερτον εκτός, το ξέραμε. Το να παίζω όμως γνωρίζοντας ότι κάθε φορά που παραχωρώ κόρνερ, βρίσκομαι αυτόματα στη σέντρα, δεν το χωνεύω! Ούτε σχολική ομάδα δεν αμύνεται έτσι στα στημένα. Για να μην αναφερθώ στα δείγματα απειθαρχίας που για πολλοστή φορά έκαναν την εμφάνισή τους μέσα στο γήπεδο. Χάσαμε και το μέτρημα πια, μια με τους καυγάδες και μια με τις αδικαιολόγητες και κουτές κάρτες. Φαντάζομαι να μην ήταν «τσάρος» ο Ντούσκο δηλαδή… μποξ θα παίζανε;
Αν κάποιος που ασχολείται με το Ελλαδικό ποδόσφαιρο αναλογιστεί την επιτυχία των δυο Κυπριακών ομάδων πέρσι και φέτος, δεν είναι τόσο τραγικό. Ούτε αν συγκρίνει τους προϋπολογισμούς θα βάλει τα κλάματα. Αν κάτσει όμως να διαβάσει λίγο τα ρόστερ των Κυπριακών συλλόγων… Τον Κατσαβάκη το γιο του Μάκη, τον «κουτσό» Σκοπελίτη, τον «Αλβανό» Αριάν Μπεκιάι, το γερο-Φρούσο, τον «μεθύστακα» Δέλλα, το «παλιόπαιδο» Πάολο-Κόστα, τον «άμπαλο» Πουρσαϊτίδη, τον «άχρηστο» Κόντη, το «παλτό» Χιώτη, τον Χαραλαμπίδη που «δεν κάνει», τον «μικρομεσαίο» Αλεξάνδρου, το «λίγο» Χατζί, τον «αποτυχημένο» Γιοβάνοβιτς… Τώρα προσθέστε και τον… «μη θεαματικό» Κετσπάγια!!!
Μια Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της, γιατί προτιμά να σπαταλά εκατομμύρια για να φέρει παιχταράδες που θέλουν να διασκεδάσουν στην παραλιακή και προπονηταράδες που ενδιαφέρονται να κολλήσουν ένσημα πριν βγουν στη σύνταξη…
Η Ελλάς που αρέσκεται να έχει ένα πρωτάθλημα που οι τρεις πρώτοι κερδίζουν όλους τους υπόλοιπους για να είναι ευτυχείς, και ο Ολυμπιακός παίρνει τον τίτλο για να είναι ευτυχέστερος.
Όχι πως η Κύπρος πάει πίσω δηλαδή. Η Κύπρος που προτιμά να δώσει 4 εκατομμύρια σε 4 χρόνια για να φέρει το Μακρίδη, παρά να δώσει 2 εκατομμύρια, να πάρει 20 επίλεκτους ποδοσφαιριστές ηλικίας 12-16 και σε 5 χρόνια να βγάλει 5 «Μακρίδηδες»…Καθόλου απίθανο όμως, να φτάσει η Κύπρος στο σημείο να βγάζει περισσότερες ομάδες απ’ την Ελλάδα στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα. Μην αναρωτηθείτε αδέρφια «γιατί». Εμείς κάνουμε «παιχνίδι»… με τα δικά σας «σκάρτα»!
ΥΓ: Η στήλη, εύχεται στον μεγάλο Τιμούρ Κετσπάγια κάθε επιτυχία στη συνέχεια της καριέρας του. Θα συνεχίσουμε να είμαστε ευγνώμονες που μας άνοιξε τα μάτια στο ποδόσφαιρο, που μας χάρισε τόσες πρωτόγνωρες και ανεπανάληπτες στιγμές χαράς και εθνικής υπερηφάνειας.
Για το μέλλον του δεν ανησυχούμε:
«Όσο έχει ψυχή… δεν θα τον κερδίσουν»
Δημοσιεύεται στην «Γαλανόλευκη Θύρα» του Σαββάτου 19-09-2009
19 σχόλια:
ΠΟΣΟ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΟΣ ΕΙΣΑΙ!!!!
ΣΗΜΕΡΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΥΡΩΜΠΣΚΕΤ. ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΠΟ ΚΟΜΠΛΕΞ....
Συμφωνώ! Για να υπερασπίζεται τον ατάλαντο Κετσμπάγια κομπλεξικός θα είναι!
Αφού ο Κετσπάγια είναι ατάλαντος τι να λέμε για εκείνους που έφαγαν τριάρες απ' αυτόν; =p
Όσο για τον πρώτο ανώνυμο... κανένα σχόλιο. Στην Κύπρο αδερφέ υπάρχουν πολύ περισσότερο ΕΛΛΗΝΕΣ από μερικούς σαν και του λόγου σου.
Η βασική διαφορά του κυπριακού πρωταθλήματος με το ελληνικό είναι ότι υπάρχουν οι τρεις δυνατές ομάδες (Ανο-Αποελ-Ομόνοια.+ 2/3 πιο αδύνατες Απόλλωνας,Αελ,Αποπ) και κάθε χρόνο δεν θεωρείτε ο τίτλος «κοτσιανιασμένος» οπότε και υπάρχει ανταγωνισμός ενώ στην Ελλάδα υπάρχουν μεν οι δυνατές ομάδες χωρίς όμως να φαίνεται ότι υπάρχει ανταγωνισμός (για μια 10ετία ο πρωταθλητής είναι ο ίδιος).
Αυτό οδηγεί τελικά στην επιτυχία δεν είναι το χρήμα αλλά η πειθαρχία-το ποδοσφαιρικό θράσος- η θέληση και η πίστη/πάθος των ποδοσφαιριστών όπως επίσης και η ενότητα/ εμπιστοσύνη/ στήριξη μεταξύ των τριών «συστατικών της ΟΜΑΔΑΣ (ποδοσφαιριστών/προπονητών)-ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ – ΚΟΣΜΟΥ.
Τέλος θα σταθώ στην τελευταία πρόταση.
«Όσο έχει ψυχή..δεν θα τον κερδίσουν»
Δυστυχώς ήταν η αιτία για να χάσουμε από το Κυπριακό πρωτάθλημα ένα σπουδαίο προπονητή ένα στρατηγό που με τα χίλια δυο προβλήματα που αντιμετώπιζε η Ανόρθωση όταν ανάλαβε την οδήγησε ένα βήμα πριν τους 16, γιατί για να απομακρυνθεί από την αγάπη του του πήραν και την ψυχή.
ΠΠόσο ηλίθιος μπορεί να είσαι ο πρώτος που σχολιάζεις? Ναι ρε θα είναι απόψε με την τουρκία.Ξέρεις ρε βλάκα πόσους νεκρούς έχουν οι αδερφοί στην Κύπρο από τους τούρκους?Ξερεις ότι το χωριό του φίλου και συναδέρφου αλιγάτωρ είναι κατεχόμενο?
Εδώ μας καταντησαν να περιμενουμε να κερδίσουμε στο μπάσκετ την τουρκία για να ανεβεί η περηφάνεια μας.Διοτι πολιτικά και στρατιωτικά είμαστε χέστηδες.Αυτοί που μας καταντησαν ειναι που πούλησαν τη μισή Κύπρο για να χουμε εμείσ σήμερα δημοκρατία των 300
Κανε μια βολτα στο ιστολογιο να δεις πόση Ελληνικότητα εχει
Μη μασάτε αδέρφια!!Μην ακούτε τους απόγονους του στόλου.Είδαμε πως σας υποδέχτηκαν πέρσι.Μέγα λάθος του Κετσμπάγια να πάει στο λαό του κώλου.Το κατάλαβε νωρίς.Για μας είστε αδέρφια, Έλληνες και το δείξαμε και πέρσι στο ΟΑΚΑ
Αντι για HELLAS13 γράψε καλύτερα HELLAS 1-3 για να σου θυμίζει τα χθεσινά.χα χα χα χαχαχαχαχαχαχα!!!!!!
Μιλαει και η ΘΛ7-0.
http://www.youtube.com/watch?v=zVHyvTAdl78
χαχαχαχαχα
Τελικα αλλος ηταν με τους τουρκους χθες
Και όμως ήμουν με τον βάζελο....και ο αθλητισμός μετράει...όταν είμαστε ισάριθμοι απέναντι οι απολίτιστοι θα έχουν σκυμμένο κεφάλι...76-74!!!!
Έτσι είναι, όταν παίζει ΕΛΛΗΝΙΚΗ ομάδα, είμαστε μαζί της! Προπάντων η Εθνική. 74-76 και τάβλα τα Τουρκάκια!!!
Μπράβο φίλε Αλιγάτορα! Όπως πάντα, spot on! Όλα τα τουρκάκια απόψε τάβλα, μπράβο Ελλαδάρα! Μπράβο στα παιδιά αυτά που συμβολίζουν όλα τα καλά αυτής της χώρας, αυτού του έθνους!
Πάντως όλως τυχαίως με το που έφυγε ο κετσμπάγιας μόνο νίκες μετράμε...πόσα ρουφήξαμε 5 σπό εργοτέλη;;;;;;;Αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι αν ο Κετσμπάγιας είναι εθνικό προιόν της κύπρου γιατί σε βλέπω κολλημένο και το έχεις πάρει πατριωτικά πολύ λες και με την απόλυση του φαλακρού θίχτηκε η κύπρος......
Όντως, μέσα σε ένα βράδυ ο Μπάντοβιτς κατάφερε να αλλάξει το αγωνιστικό προφίλ του ολυμπιακού, να διδάξει τακτική, να βελτιώσει τη φυσική κατάσταση, να τον μετατρέψει σε ομαδάρα... μπράβο του!
Άμα σου αρέσει η κοροϊδία του "θείου" και του κάθε παράγοντα που καταστρέφει το Ελληνικό ποδόσφαιρο το οποίο όλοι παρακολουθούμε και πονάμε, δικαίωμα σου. Εμένα δεν μου αρέσει και γι' αυτό κάνω τις διαπιστώσεις που κάνω. Αν είναι για σένα "εμμονές", μπορείς να διαβάζεις τους αντικειμενικούς Χελάκηδες και Σαμπράκους...
Τα αποτελέσματα μιλάνε από μόνα τους πιστεύω....αν είναι έργο κετσμπάγια γιατί φάνηκαν με την απομάκρυνση του και μόνο;;;;πολύ περίεργο....
Δεν ακούω ούτε τον "θείο", ούτε χελάκγδες παρά την προσωπική μου κρίση που λέει ότι ο κετσμπάγιας είναι τελείως ανεπαρκής για προπονητής! Οι λόγοι πολλοί και θα πάρει ώρα....
Τ ελληνικό ποδόσφαιρο να πάρει κάτι από την οργάνωση του ελληνικού μπάσκετ που αποτελεί πρότυπο οργάνωσης και συνέχειας!
Με λίγα λόγια, μας λες ότι η φυσική κατάσταση μιας ομάδας που έπαιξε με Καβάλα, Αλκμάαρ, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ σε 10 μέρες με σχεδόν απόλυτη επιτυχία είναι έργο των τεχνικών που ήρθαν τώρα; Διότι κατηγορούσαν κάποιοι για κακή προετοιμασία τον Τιμούρ, αλλά την κατάπιαν τη γλώσσα τους τώρα.
Το συνεχές πρεσάρισμα, το κλείσιμο διαδρόμων, η αλληλοκάλυψη, η αποτελεσματικότητα στην επίθεση από παίχτες που έρχονται από πίσω, είναι κι αυτά έργο Μπάντοβιτς, Νινιάδη και Ζίκο; Δουλεύτηκαν μέσα σ' ένα βράδυ;
Όπως νιώθει ο καθένας...
Ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να παίξει και ελκυστικό ποδόσφαιρο (όπως έκανε ψες η ΑΕΚ) αλλά ο Κόκκαλης δεν "έβρισκε" ένα Νέμεθ για την επίθεση, ή ένα αντίστοιχο Γκερέιρο για την αριστερή του πλευρά, με τα 20 μύρια που πήρε απ' τον Κετσπάγια...
Με το τελευταίο σχόλιο για την καλαθόσφαιρα συμφωνώ απόλυτα. Η διαφορά εκεί, είναι στην νοοτροπία. Αθλιότητες και αθλιογραφίες του τύπου "φτάνει με την άμυνα του Γιαννάκη", "παίζει μπάσκετ περασμένων 10ετιών", "οι εμφανίσεις αδικούν την ποιότητα των παιχτών" ή "το παίρνουν οι παίχτες μόνοι τους" που ακούγονταν όταν ο Γιαννάκης ήταν στην Εθνική, δεν λαμβάνονταν ποτέ υπόψιν ως σοβαρές απόψεις...
Και πάλι φαίνεται να μην συμφωνούμε για τους προπονητές. Θεωρώ τον γιαννάκη έναν μετριότατο προπονητή που απλά κοούτσαρε μια μεγάλη γενιά παιχτών...Είχε κατα νού ενα μόνι σύστημα ανάπτυξης και αν αυτό δεν έβγαινε(τελικός οαγκοσμίου στη Σαιτάμα)...καληνύχτα!
Θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή έχουμε τη τύχη πραγματικά να έχουμε ένα μεγάλο προπονητή τον Καζλάουσκας. Είμαι αισιόδοξος ότι μεττάλια θα ξαναέρθουν από τα παιδιά και τον Κάζλα...αυτό που με φοβίζει είναι ο περίγυρος γιαννάκη(δημοσιογράφοι,σχετικοί και άσχετοι κτλ) που θέλει να πλήξει τον Κάζλα και τα παιδιά της εθνικής!
Όποιος είχε μάτια χτες έβλεπε:η ομάδα έχει τραγική φυσική κατάσταση! Στον αγύριστο να πάει ο παλιοκαράφλας.............
Πρέπει να μην έχεις ξαναδεί παιχνίδι αγγλικής ομάδας... Τουλάχιστον τρεις ταχύτητες πάνω απ' τις δικές μας.
Πες μας όμως και πόσες φορές έπαιξες στην Αγγλία ως τώρα; Εννέα; Και πόσες ήττες-συντριβές έχεις; Εννέα; (έξω τα φιλικά!!!)
Πες μας και πόσα παιχνίδια έπαιξε η ομάδα σου τις τελευταίες 20 μέρες; 6; Με δυο ντέρμπι εκτός έδρας και 2 ευρωπαϊκά; Αν είχε πρόβλημα στη φυσική κατάσταση με το φορείο θα τους φέρνατε Ελλάδα.
Το πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι η γύμνια από το κέντρο και μπροστά. Όχι μόνο σε εναλλακτικές, αλλά και καθαρά σε λύσεις 11αδάτες. Γι' αυτό, ψάξτε αλλού το πρόβλημα...
Αυτή τη φορά η ομάδα δεν ήταν άσχημα στημένη αλλά πέρα από τη ταχύτητα της Αρσεναλ οι παίχτες δεν μπορούσαν να πάρουν τα πόδια τους! Δεν υπάρχει φυσική κατάσταση:όλοι το βλέπουν και το λένε.....
Δημοσίευση σχολίου