Λύση σε ένα πρόβλημα δεκατιών, που βασάνιζε και ταλαιπωρούσε τους κατοίκους του ακριτικού Πύργου Τηλλυρίας, αναμένεται να δοθεί μέσα στους επόμενους μήνες. Μετά από αρκετή κωλυσιεργία κι αφού μας άφηναν να καταλάβουμε ότι ένα περίπου αυτό θα γινόταν ταυτόχρονα με το άνοιγμα της οδού Λήδρας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας και ο... πολιτικός εκπρόσωπος του κατοχικού στρατού Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, "τα βρήκαν" για το οδόφραγμα του Λιμνίτη.
Η διάνοιξη του συγκεκριμένου οδοφράγματος, είναι ίσως η μοναδική που έχει, πράγματι, ανθρωπιστικό χαρακτήρα. Οι ανθρώπινες ζωές που ο Πύργος θρήνησε αναμένοντας το ασθενοφόρο να φτάσει, θα ήταν ίσως λιγότερες αν αυτό μπορούσε να περάσει μέσα από τις τουρκοκρατούμενες περιοχές. Φυσικά, αυτό δεν απενοχοποιεί τη συντεταγμένη Πολιτεία, η οποία όφειλε να φτιάξει τις απαραίτητες υποδομές, προσφέροντας στον Πυργώτη τίποτα λιγότερο από κάθε άλλο υπήκοο της Δημοκρατίας.
Πέραν του Πύργου, υπάρχει η προοπτική να βοηθηθούν και οι κάτοικοι της Πόλεως Χρυσοχούς για τη μετάβασή τους στην πρωτεύουσα Λευκωσία, ακόμα και οι Τουρκοκύπριοι που σύμφωνα με δηλώσεις του ο Ταλάτ επιθυμεί να μεταφέρει στα Κόκκινα (http://www.athina984.gr/node/52564). Δεν ξεχνούμε βέβαια πως απ' εκεί οι Τούρκοι εισήγαγαν παράνομα οπλισμό για να δολοφονεί Έλληνες η ΤΜΤ, και απ' εκεί ξεκίνησε η πρώτη απόβαση κατά την εισβολή...
Εκείνο το οποίο προκαλεί προβληματισμό, είναι τα ανταλλάγματα που έχουν δοθεί και αυτά που θα δοθούν εμμέσως. Μεταξύ άλλων, ο νυν Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού, μεμφόταν τον Ταλάτ πως υπαναχώρησε από τις δεσμεύσεις του και δεν άνοιξε ο Λιμνίτης ταυτόχρονα με τη Λήδρας, όπως είχε συμφωνηθεί(http://us.alitheiaportal.com/alitheia/politika/pleres-sugkhuse-gia-to-limnite.html). Αυτή η στάση του Ταλάτ - και κατ' επέκταση της Τουρκίας - ουδέποτε καταγγέλθηκε στα Ηνωμένα Έθνη ή την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως εκ τούτου, η οδός Λήδρας άνοιξε και οι Τουρκοκύπριοι αλλά και έποικοι καταστηματάρχες κατακλύστηκαν με "ευρώ" που γενναιόδωρα άφηναν και αφήνουν οι Ελληνοκύπριοι επισκέπτες στις κατεχόμενες κοντινές περιοχές.
Τελικά, για να συγκατανεύσει ο αττίλας στο άνοιγμα του Λιμνίτη, αφού δεν κατάφερε να κερδίσει την μεταφορά καυσίμων για τον κατοχικό στρατό στα Κόκκινα, κατόρθωσε να πάρει δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα. Ηλεκτροδότηση, που βέβαια δεν πρόκειται να κάνει... διάκριση μεταξύ ενός υποστατικού κάποιου Τουρκοκύπριου και της τουρκικής σκοπιάς!
Ας μην κρυβόμαστε όμως, το μεγαλύτερο αντάλλαγμα είναι άλλο. Η Τουρκία, αυτή τη στιγμή, εμφανίζεται ως η διαλλακτική συνιστώσα του προβλήματος. Κάνει μια ασήμαντη για την ίδια υποχώρηση, η οποία με δική μας υπαιτιότητα μεγαλοποιείται. Ο δρόμος δεν πρόκειται να ανοίξει άμεσα, αφού θα τρεναριστεί μέχρι να πλησιάσει ο Δεκέμβριος. Τότε, και με εξασφαλισμένο το "κάψιμο" της αρνησικυρίας από τον Πρόεδρο Χριστόφια ενώπιον Καραμανλή, θα πανηγυρίσει μιαν άλλη διάνοιξη, εκείνη του δρόμου προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ούτε αεροδρόμια θα χρειαστεί να ανοίξει, ούτε λιμάνια, ούτε να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία!
Για άλλη μια φορά μας πιάνουν αδιάβαστους. Τους τελευταίους μήνες, σε μια πρωτοφανή προσπάθεια να αποδείξουμε σε εαυτούς και αλλήλους πως... μπορούμε να τα βρούμε με τους συντρόφους της άλλη πλευράς, "Λιμνιτοποιήσαμε" το Κυπριακό. Αν αποστασιοποιηθεί κάποιος από τα γεγονότα, ανακαλύπτει με τρόμο πως χρειάστηκε πραγματικά τιτάνια προσπάθεια για να πέσουμε σε αυτή την παγίδα. Απαλλάξαμε - ως είθισται - την Τουρκία από κάθε ευθύνη, αφού ο "Λιμνίτης" έγινε θέμα Χριστόφια-Ταλάτ. Ηλεκτροδοτήσαμε δωρεάν τις τουρκικές κατοχικές δυνάμεις. Δώσαμε στα αδέρφια του Πύργου απλά το αυτονόητο που δεν αξιωθήκαμε τόσα χρόνια και ζητήσαμε και... "ευχαριστώ". Χάσαμε οποιοδήποτε αντάλλαγμα θα μπορούσαμε να παίρναμε από το άνοιγμα της Λήδρας.
Πάθαμε για πρώτη φορά την γκάφα με τη "Λήδρας". Τότε, που πολλοί ξένοι πίστεψαν πως "έπεσε το τοίχος", "λύθηκε το πρόβλημα". Χρειάστηκε αγώνας για να αντιληφθούν πως η Λήδρας ήταν μια παρανυχίδα. Και πάλιν, δεν τους εξηγήθηκε πως οι μόνοι που έβγαιναν ωφελημένοι ήταν ουσιαστικά οι Τουρκοκύπριοι, οι έποικοι και τα... οικονομικά του ψευδοκράτους. Τώρα, πάλι τα ίδια; Το δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού!
Προς τι λοιπόν οι πανηγυρισμοί; Επέστρεψε μήπως κανένας πρόσφυγας πίσω στο σπίτι του; Απεγκλωβίστηκε κάποιος εγκλωβισμένος; Απεχώρησε έστω ένας Τούρκος στρατιώτης ή έποικος; Σημειώθηκε κάποια πρόοδος στο θέμα των αγνοουμένων; Όχι, απλά, παράλληλα με τον δρόμο που οδηγεί από τον Πύργο στο Λιμνίτη, ασφαλτοστρώσαμε και τη πορεία της Τουρκίας στην Ε.Ε.. Τσιμεντώσαμε άλλο ένα "ΝΑΙ"!
Η διάνοιξη του συγκεκριμένου οδοφράγματος, είναι ίσως η μοναδική που έχει, πράγματι, ανθρωπιστικό χαρακτήρα. Οι ανθρώπινες ζωές που ο Πύργος θρήνησε αναμένοντας το ασθενοφόρο να φτάσει, θα ήταν ίσως λιγότερες αν αυτό μπορούσε να περάσει μέσα από τις τουρκοκρατούμενες περιοχές. Φυσικά, αυτό δεν απενοχοποιεί τη συντεταγμένη Πολιτεία, η οποία όφειλε να φτιάξει τις απαραίτητες υποδομές, προσφέροντας στον Πυργώτη τίποτα λιγότερο από κάθε άλλο υπήκοο της Δημοκρατίας.
Πέραν του Πύργου, υπάρχει η προοπτική να βοηθηθούν και οι κάτοικοι της Πόλεως Χρυσοχούς για τη μετάβασή τους στην πρωτεύουσα Λευκωσία, ακόμα και οι Τουρκοκύπριοι που σύμφωνα με δηλώσεις του ο Ταλάτ επιθυμεί να μεταφέρει στα Κόκκινα (http://www.athina984.gr/node/52564). Δεν ξεχνούμε βέβαια πως απ' εκεί οι Τούρκοι εισήγαγαν παράνομα οπλισμό για να δολοφονεί Έλληνες η ΤΜΤ, και απ' εκεί ξεκίνησε η πρώτη απόβαση κατά την εισβολή...
Εκείνο το οποίο προκαλεί προβληματισμό, είναι τα ανταλλάγματα που έχουν δοθεί και αυτά που θα δοθούν εμμέσως. Μεταξύ άλλων, ο νυν Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού, μεμφόταν τον Ταλάτ πως υπαναχώρησε από τις δεσμεύσεις του και δεν άνοιξε ο Λιμνίτης ταυτόχρονα με τη Λήδρας, όπως είχε συμφωνηθεί(http://us.alitheiaportal.com/alitheia/politika/pleres-sugkhuse-gia-to-limnite.html). Αυτή η στάση του Ταλάτ - και κατ' επέκταση της Τουρκίας - ουδέποτε καταγγέλθηκε στα Ηνωμένα Έθνη ή την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως εκ τούτου, η οδός Λήδρας άνοιξε και οι Τουρκοκύπριοι αλλά και έποικοι καταστηματάρχες κατακλύστηκαν με "ευρώ" που γενναιόδωρα άφηναν και αφήνουν οι Ελληνοκύπριοι επισκέπτες στις κατεχόμενες κοντινές περιοχές.
Τελικά, για να συγκατανεύσει ο αττίλας στο άνοιγμα του Λιμνίτη, αφού δεν κατάφερε να κερδίσει την μεταφορά καυσίμων για τον κατοχικό στρατό στα Κόκκινα, κατόρθωσε να πάρει δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα. Ηλεκτροδότηση, που βέβαια δεν πρόκειται να κάνει... διάκριση μεταξύ ενός υποστατικού κάποιου Τουρκοκύπριου και της τουρκικής σκοπιάς!
Ας μην κρυβόμαστε όμως, το μεγαλύτερο αντάλλαγμα είναι άλλο. Η Τουρκία, αυτή τη στιγμή, εμφανίζεται ως η διαλλακτική συνιστώσα του προβλήματος. Κάνει μια ασήμαντη για την ίδια υποχώρηση, η οποία με δική μας υπαιτιότητα μεγαλοποιείται. Ο δρόμος δεν πρόκειται να ανοίξει άμεσα, αφού θα τρεναριστεί μέχρι να πλησιάσει ο Δεκέμβριος. Τότε, και με εξασφαλισμένο το "κάψιμο" της αρνησικυρίας από τον Πρόεδρο Χριστόφια ενώπιον Καραμανλή, θα πανηγυρίσει μιαν άλλη διάνοιξη, εκείνη του δρόμου προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ούτε αεροδρόμια θα χρειαστεί να ανοίξει, ούτε λιμάνια, ούτε να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία!
Για άλλη μια φορά μας πιάνουν αδιάβαστους. Τους τελευταίους μήνες, σε μια πρωτοφανή προσπάθεια να αποδείξουμε σε εαυτούς και αλλήλους πως... μπορούμε να τα βρούμε με τους συντρόφους της άλλη πλευράς, "Λιμνιτοποιήσαμε" το Κυπριακό. Αν αποστασιοποιηθεί κάποιος από τα γεγονότα, ανακαλύπτει με τρόμο πως χρειάστηκε πραγματικά τιτάνια προσπάθεια για να πέσουμε σε αυτή την παγίδα. Απαλλάξαμε - ως είθισται - την Τουρκία από κάθε ευθύνη, αφού ο "Λιμνίτης" έγινε θέμα Χριστόφια-Ταλάτ. Ηλεκτροδοτήσαμε δωρεάν τις τουρκικές κατοχικές δυνάμεις. Δώσαμε στα αδέρφια του Πύργου απλά το αυτονόητο που δεν αξιωθήκαμε τόσα χρόνια και ζητήσαμε και... "ευχαριστώ". Χάσαμε οποιοδήποτε αντάλλαγμα θα μπορούσαμε να παίρναμε από το άνοιγμα της Λήδρας.
Πάθαμε για πρώτη φορά την γκάφα με τη "Λήδρας". Τότε, που πολλοί ξένοι πίστεψαν πως "έπεσε το τοίχος", "λύθηκε το πρόβλημα". Χρειάστηκε αγώνας για να αντιληφθούν πως η Λήδρας ήταν μια παρανυχίδα. Και πάλιν, δεν τους εξηγήθηκε πως οι μόνοι που έβγαιναν ωφελημένοι ήταν ουσιαστικά οι Τουρκοκύπριοι, οι έποικοι και τα... οικονομικά του ψευδοκράτους. Τώρα, πάλι τα ίδια; Το δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού!
Προς τι λοιπόν οι πανηγυρισμοί; Επέστρεψε μήπως κανένας πρόσφυγας πίσω στο σπίτι του; Απεγκλωβίστηκε κάποιος εγκλωβισμένος; Απεχώρησε έστω ένας Τούρκος στρατιώτης ή έποικος; Σημειώθηκε κάποια πρόοδος στο θέμα των αγνοουμένων; Όχι, απλά, παράλληλα με τον δρόμο που οδηγεί από τον Πύργο στο Λιμνίτη, ασφαλτοστρώσαμε και τη πορεία της Τουρκίας στην Ε.Ε.. Τσιμεντώσαμε άλλο ένα "ΝΑΙ"!
2 σχόλια:
Δεν είναι θέμα "καλού" είναι θέμα "θύματος". Η διαφοροποίηση των δύο ίσως κάποτε βοηθήσει την κυβέρνηση να καταλάβει πως παίζεται το παιχνίδι. Μέχρι τότε, αλί και τρις αλί Έλληνες συμπατριώτες. Εύχομαι μόνο να μην καταλήξουν οι Ελληνοκύπριοι μειονότητα στην Κύπρο. Οι νέοι μας όσο κι αν αγαπούν τον τόπο τους πληγώνονται με αυτά που γίνονται. Αλλά αν δεν προσπαθήσουμε να αφήσουμε τα "βολέματα" και να παλέψουμε για τα δικά μας, τότε δίνουμε το δικαίωμα στους ξένους να τα πάρουν.
Δημοσίευση σχολίου