21 Οκτ 2008

Αθωώνοντας τον Αττίλα…

Η 17η του Οκτώβρη, είναι πλέον μια ιδιαιτέρως σημαντική ημέρα για την Τουρκία, την Κύπρο, αλλά και γενικότερα την Ανατολική Μεσόγειο. Είναι η μέρα κατά την οποία ανακαλύψαμε το νέο κηδεμόνα της περιοχής, το σύμμαχο, το θεμελιωτή της σταθερότητας, τον εγγυητή του δικαίου και της ασφάλειας. Αυτός, δεν είναι άλλος βέβαια, από τον τουρκικό στρατό!


Τα τελευταία χρόνια, η Τουρκία έχει για τα καλά στρέψει το βλέμμα της προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και αγωνίζεται να γίνει αρεστή στη διεθνή κοινότητα. Προσπαθεί να επιδείξει καλή διαγωγή με τις μειονότητες όπως είναι η Κουρδική, άριστη γειτονία με τις πλησίον αυτής χώρες, διαλλακτικότητα στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής όπου τηρούσε κατά βάση άκαμπτη στάση. Ως επιβράβευση των προαναφερθέντων, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, απεφάσισε να της αποδώσει την ύψιστη τιμή χρήζοντας την μέλος του για τα επόμενα δυο χρόνια…


Ο μεγαλύτερος ευεργέτης ωστόσο του τουρκικού κράτους, δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία. Το κράτος το οποίο οι Τούρκοι επιβουλεύονται από το 1960 οπόταν και ιδρύθηκε, ενώ το 1974 πέτυχαν τελικά να καταλάβουν κατά το ήμισυ. Είναι το ίδιο κράτος, το οποίο από την εισβολή έως σήμερα έχει κατορθώσει – διότι περί κατορθώματος πρόκειται – όχι απλά να απενοχοποιήσει την Τουρκία από την ΕΙΣΒΟΛΗ και την ΚΑΤΟΧΗ, όχι μόνο να κολλήσει στον εαυτό του τη ρετσινιά του μη επιθυμούντα τη λύση, αλλά να επιβραβεύσει κιόλας τις κτηνωδίες, τα εγκλήματα και τις βαρβαρότητες των Τούρκων κατακτητών.


Το άνωθεν συμπέρασμα δεν είναι αυθαίρετο. Πηγάζει από τις παρατηρήσεις στις οποίες προβαίνει ακόμα και ο πιο ανυποψίαστος παρατηρητής της πολιτικής της πλευράς μας τα τελευταία κάμποσα χρόνια. Αναγάγαμε το Κυπριακό σε δικοινοτική διαμάχη, συζητώντας με ΠΑΡΑΝΟΜΑ εκλελεγμένους ηγέτες των εποίκων και των Τουρκοκυπρίων, αντί να θέτουμε την Άγκυρα προ των ευθυνών της. Την στιγμή που θα έπρεπε να ζητούμε απομάκρυνση των Τουρκικών στρατευμάτων, συζητούμε χρονοδιαγράμματα για την σταδιακή ελάττωση της αριθμητικής τους δύναμης. Βεβαίως μόνοι μας τα ζητούμε, μόνοι μας τα δεχόμαστε και μόνοι τα εφαρμόζουμε! Αντί να καταγγέλλουμε τον εποικισμό ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και να στηλιτεύουμε την εθνοκάθαρση, ουσιαστικά παζαρεύουμε τον αριθμό των εποίκων. Ταυτόχρονα, έχουμε ξεγράψει την Κερύνεια από Ελληνική γη καθ’ ομολογία του Προέδρου της Δημοκρατίας, μετατρέποντας την ίδια στιγμή τους πρόσφυγες σε άψυχα ποσοστά τα οποία επιστρέφουν ή όχι στις πατρογονικές τους εστίες ανάλογα με το «σχέδιο» που μας πλασάρουν κάθε φορά.


Εν τω μεταξύ, η άλλη πλευρά, μεθοδικά και διακριτικά, εδραιώνει τη θέση της στη βάση μιας αμερικανόπνευστης στρατηγικής. Μόνο τα τελευταία χρόνια, πενήντα και πλέον εκατομμύρια δολάρια έχουν φύγει από την Τουρκία με προορισμό τις λεγόμενες χώρες του Τρίτου Κόσμου. Όσοι εκ των σοφών ηγετών μας δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν το λόγο αυτής της… αγαθοεργίας, ας ψάξουν τώρα να δουν τι ψήφισαν οι χώρες αυτές στα Η.Ε.. Τούτες είναι οι ψήφοι, οι εξαγορασμένες με τα πετροδόλαρα των Αμερικανών, που έδωσαν το εισιτήριο στην Τουρκία, για να κορδώνει πια ως μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας…


Αλήθεια, είναι αυτό το Σ.Α. που αναμένουμε ότι θα εκδώσει νέα ψηφίσματα υπέρ της απομάκρυνσης της κατοχικής δύναμης από την Μεγαλόνησο; Εκεί θα καταφύγουμε μετά το τέλος των συνομιλιών με τον ΚΑΤΟΧΙΚΟ ηγέτη Ταλάτ αν παρουσιαστεί εν τέλει αδιάλλακτος; Έτσι δεν μας λέγατε κύριε Πρόεδρε; Πως πάμε στις συνομιλίες είτε για να λύσουμε το Κυπριακό, είτε για να… ξεσκεπάσουμε την τουρκική αδιαλλαξία. Και τώρα που… βάρεσε το πάπλωμα κύριοι «Εθνικοί» Σύμβουλοι τι γίνεται; Ποιος θα το σηκώσει και τι θα ξεσκεπάσει άραγε; Μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να ανησυχούμε ότι κάποιοι στην Ουάσιγκτον σκαλίζουν την ταφόπλακα του Κυπριακού και θα μας την φέρουν με το πέρας των συνομιλιών; Παρακολουθείτε τις διεθνείς εξελίξεις ή αναλώνεστε μόνο στις εσωκομματικές σας διελκυστίνδες ψάχνοντας τις μαριονέτες των Ευρωεκλογών;


Ρητορικά όμως τα ερωτήματα. Εδώ ούτε καν αντανακλαστικά κατόπιν εορτής δεν διαθέτουμε, πόσο μάλλον πρόληψη. Ο ίδιος ο Πρόεδρος, στις πρώτες δηλώσεις τελούσε σε σύγχυση, μπερδεύοντας τα μόνιμα και μη μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, μη αντιλαμβανόμενος ουσιαστικά τι είχε συμβεί. Ασυναρτητολογούσε ως ασυνάρτητα ομιλεί όλη η πολιτική μας ηγεσία επί δεκαετίες, μονολογώντας ότι θα πρέπει να δούμε πως θα αντιδράσουμε. Η αποθέωση της πολιτικής του «βλέποντας και κάνοντας», η παντελής έλλειψη πλάνου, η απουσία εναλλακτικών σχεδίων, η ανυπαρξία πρόνοιας και διορατικότητας για τις κινήσεις του αντιπάλου.


Ο ακυβέρνητος λαός, ο Ελληνισμός της Κύπρου, αιχμάλωτος της επιεικώς μετρίου αναστήματος ηγεσίας του. Απαθής παρατηρητής του ξεπουλήματος της Ελληνικής γης, αλλά και της κυριαρχίας επί του εναπομείναντος εδάφους. Η γη, η ποτισμένη με αίμα Ελληνική γη που άντεξε τόσα χρόνια και δεν τούρκεψε, σήμερα βρίσκεται εν κινδύνω εξ αιτίας ανεύθυνων χειρισμών μιας συνομοταξίας ανθρώπων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο διαφεντεύουν την Κύπρο από το ’60 ως σήμερα.


Ελλείψει αντίδρασης, απουσία εθνικής αντίστασης στα πλαίσια βέβαια της Δημοκρατίας, είναι μοιραίο αυτή ή ίσως η επόμενη, να είναι η τελευταία χρονιά που νόμιμα θα αναφερόμαστε στην Κερύνεια και την Αμμόχωστο με τα Ελληνικά τους ονόματα. Είτε δια της ξενόφερτης λύσης μιας ανήμπορης να προσφέρει δίκαιο ή έστω βιωσιμότητα ομοσπονδίας, είτε δια της επίρριψης ευθυνών στην δική μας πλευρά και της ουσιαστικής ισοπέδωσης του Κυπριακού με την διχοτόμηση, θα ζήσουμε τον χειρότερο εφιάλτη στον οποίο μπορεί να βρεθεί Έλληνας της Κύπρου.


Το αγωνιώδες καμπανάκι το έχουμε αγνοήσει πολλάκις, ας ελπίσουμε ότι θα αντιληφθούμε την καταιγίδα που κουβαλούν τα μαύρα σύγνεφα που σκεπάζουν την Ανατολική Μεσόγειο από την περασμένη Παρασκευή…

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ πλείστα αν όχι όλα από τα λεγομενά σου με βρίσκουν σύμφωνο.Το θέμα είναι τι κάνουμε τώρα?Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια αδελφέ.Τα παλληκάρια μας το 55' αυτό μας δίδαξαν.Η κάνουμε κάτι τώρα ή η νέα "Istanbul" είναι προ των πυλών και μεις ένα βήμα πριν το φέσι.Ιδεολόγος ή εθνικιστής,ρομαντικός ή αφελής δεν ξέρω,γνωρίζω όμως ότι κάτι πρέπει να γίνει και πρέπει να γίνει σύντομα..