Μη Μιλάς – Μη Γελάς, Κινδυνεύει η ΕΛΛΑΣ!

Ποδοσφαιρική η σημερινή μας ανάρτηση, έτσι για να αλλάξουμε και λίγο κλίμα...


Δύσκολη ήταν η βδομάδα που πέρασε για ένα δικό μας άνθρωπο, τον Στρατηγό της Ανόρθωσης και του Κυπριακού Ποδοσφαίρου, τον Τιμούρ Κετσπάγια.

Ο απολογισμός των πέντε νικηφόρων και ενός ισόπαλου αγώνα, σε σύνολο έξι επίσημων παιχνιδιών, φάνηκε ασπίδα μικρή, για να προστατεύσει τον Τιμούρ από την τρικυμία που έπιασε στο λιμάνι. Τι κι αν πέρσι, πριν κάνει την Ευρώπη να παραμιλά, έριξε μια περιποιημένη τριάρα στον Ολυμπιακό, φέτος δεν φάνηκε να το θυμάται κανείς. Ακόμα κι όταν, μη έχοντας στη φαρέτρα του τον αίλουρο Λέτο, τον αειθαλή Τζόρτζεβιτζ, το μάγο Μπελούτσι, το γκολτζή Κοβάσεβιτς, με τον Γκαλέτι τραυματία και τον περίφημο Ντιόγκο – που ήταν τάχα η αιτία της περσινής συντριβής – εκτός φόρμας, κατάφερε να μπει… περπατητός στους ομίλους με τέσσερα στα τέσσερα! Ούτε καν η νίκη μετά από 22 χρόνια στον Κάμπο δεν έκανε αίσθηση τους οπαδούς του «θρύλου».

Το σχέδιο ήταν προμελετημένο: Κετσπάγια μέχρι η ομάδα να μπει ομίλους και μετά… αλλαγή προπονητή. Βέβαια, δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη κάτι τέτοιο. Εδώ έδιωξαν το Μπάγιεβιτς γιατί λέει δεν μπορούσε να «παίξει» έξω απ’ τη «γειτονιά» του. Το ότι ήταν ΑΕΚτζης δεν έπαιξε ρόλο… μπα… Έφυγε ο Λεμονής, το «δικό τους παιδί» που έφτασε μεν μέχρι τους κορυφαίους «16» γείτονες, αλλά ήταν… «τσούκου – τσούκου – γκολ». Ακόμα κι αυτός ο – αν είναι ποτέ δυνατόν – τρισμέγιστος(!!!) Βαλβέρδε, έφυγε μετά από «νταμπλ» γιατί… ζητούσε πολλά! Όχι πως διακρίναμε την αδυναμία του σε «νοκ-άουτ» αγώνες... Βλέπε ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ, Σεντ Ετιέν, ακόμα και απ’ τον Αστέρα στο παρά κάτι γλύτωσε ο… Ισπανός!

Ο Τιμούρ, δεν πληρούσε από την αρχή τις… προδιαγραφές. Πρώτ’ απ’ όλα, καθόταν σε μερικά στομάχια άσχημα το γεγονός πως όντας ΑΕΚτζής, ουδέποτε έχασε από τον Ολυμπιακό. Έπειτα, σαν ΑΝΟΡΘΩΣΙΑΤΗΣ, δεν έσκυψε το κεφάλι στις πιέσεις του περσινού καλοκαιριού, δεν μάσησε στις απειλές, κι έριξε τον ακριβοπληρωμένο θίασο του Κόκκαλη στο καναβάτσο. Συν αυτώ, δεν είχε και κανένα πλούσιο παλμαρές που να συνοδεύεται από κάποιο τεράστιο Ισπανικό όνομα, το οποίο να προκαλεί δέος στις αθλη(τικ)ές εφημερίδες και τις κατινίστικες ραδιοφωνικές εκπομπές… Οι αποκλεισμοί της Τραπεζούντας, της Κλουζ, της Ραπίντ, του ίδιου του Ολυμπιακού, τα τεράστια αποτελέσματα με Παναθηναϊκό, Βέρντερ, Ίντερ, δεν προκαλούν αίσθηση. Άλλωστε, οι Ελλαδικές ομάδες αυτούς τους αντιπάλους τους… έχουν για πλάκα!

Το βράδυ της Τετάρτης, όσο κι αν κάποιοι επιχείρησαν να παρουσιάσουν κοσμογονικές αλλαγές στου Ρέντη, είδαμε την ομάδα του Τιμούρ! Μια ομάδα πειθαρχημένη, με εξαιρετική φυσική κατάσταση που έτρεχε για 90΄, με τις γραμμές κοντά, διαρκή κίνηση χωρίς την μπάλα και αλληλοκάλυψη για σεμινάριο. Μια ομάδα που έπαιξε χωρίς Ντάρμπισιρ, δίχως Γκαλέτι και τον Ντομί να φεύγει από το ζέσταμα! Ένα σύνολο στον αυτόματο πιλότο που πήγε περίφημα και κτύπησε την κατάλληλη στιγμή κλέβοντας το τρίποντο από την διόλου ευκαταφρόνητη πρωταθλήτρια Ολλανδίας… Βέβαια, δεν είχε θέαμα… «Εις αύριον όμως τα σπουδαία», έλεγαν κάποιοι το βράδυ της Τετάρτης...

Να όμως που ήρθε και το βράδυ της Πέμπτης... Ο εφιάλτης ξεκίνησε με τον «ευρωπαίο» Παναθηναϊκό. Μια ομάδα που έχει ξοδέψει του κόσμου τα εκατομμύρια – ναι ξεπέρασε και την Ομόνοια! – έχοντας ως στόχο, το πρωτάθλημα όποτε χάνει στην Ευρώπη και την Ευρώπη όποτε χάνει στο πρωτάθλημα! Με μια άμυνα παιδική χαρά και ένα τερματοφύλακα που στην εν Ελλάδι καριέρα του δεν μετρά ούτε μια εντυπωσιακή απόκρουση, ίσως πρέπει να αισθάνεται και τυχερός που το σκορ έμεινε στο «3». Θα μπορούσε άλλωστε να έβαζε κι άλλο αυτογκόλ και να ανέβαζε το δείχτη! Κρίμα που ο… «σπεσιαλίστας» του είδους ήταν εκτός 11άδας!

Αυτό που ενοχλεί τον φίλαθλο, δεν είναι τόσο η ανεπάρκεια του ανεκδιήγητου Τεν Κάτε – που παίζει μόνο με δημιουργικά χαφ στο κέντρο μπας και χάσουμε το θέαμα, του αντιπάλου – αλλά η αδυναμία να καλυφθούν δυο – τρεις εξόφθαλμες τρύπες εδώ και δυο χρόνια. Την στιγμή μάλιστα που έχουν διατεθεί εκατομμύρια επί εκατομμυρίων… Φανταστείτε δηλαδή να είχε τέτοιο χρήμα η περσινή ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ. Ναι, ναι, ξέρω, θα το… εξαφανίζαμε σε χρόνο ρεκόρ!

Πάμε και στο άλλο ανέκδοτο. Στα δικά μας χάλια, της ΑΕΚ. Την εκτός έδρας εμφάνιση με τη Βασλούι και την αεράμυνα στα στημένα την κατάπιαμε. Τις μεταγραφές της τελευταίας στιγμής, τις συνηθίσαμε. Το ότι δεν πρόκειται να παίρναμε κάτι καλό κόντρα στην Έβερτον εκτός, το ξέραμε. Το να παίζω όμως γνωρίζοντας ότι κάθε φορά που παραχωρώ κόρνερ, βρίσκομαι αυτόματα στη σέντρα, δεν το χωνεύω! Ούτε σχολική ομάδα δεν αμύνεται έτσι στα στημένα. Για να μην αναφερθώ στα δείγματα απειθαρχίας που για πολλοστή φορά έκαναν την εμφάνισή τους μέσα στο γήπεδο. Χάσαμε και το μέτρημα πια, μια με τους καυγάδες και μια με τις αδικαιολόγητες και κουτές κάρτες. Φαντάζομαι να μην ήταν «τσάρος» ο Ντούσκο δηλαδή… μποξ θα παίζανε;

Αν κάποιος που ασχολείται με το Ελλαδικό ποδόσφαιρο αναλογιστεί την επιτυχία των δυο Κυπριακών ομάδων πέρσι και φέτος, δεν είναι τόσο τραγικό. Ούτε αν συγκρίνει τους προϋπολογισμούς θα βάλει τα κλάματα. Αν κάτσει όμως να διαβάσει λίγο τα ρόστερ των Κυπριακών συλλόγων… Τον Κατσαβάκη το γιο του Μάκη, τον «κουτσό» Σκοπελίτη, τον «Αλβανό» Αριάν Μπεκιάι, το γερο-Φρούσο, τον «μεθύστακα» Δέλλα, το «παλιόπαιδο» Πάολο-Κόστα, τον «άμπαλο» Πουρσαϊτίδη, τον «άχρηστο» Κόντη, το «παλτό» Χιώτη, τον Χαραλαμπίδη που «δεν κάνει», τον «μικρομεσαίο» Αλεξάνδρου, το «λίγο» Χατζί, τον «αποτυχημένο» Γιοβάνοβιτς… Τώρα προσθέστε και τον… «μη θεαματικό» Κετσπάγια!!!

Μια Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της, γιατί προτιμά να σπαταλά εκατομμύρια για να φέρει παιχταράδες που θέλουν να διασκεδάσουν στην παραλιακή και προπονηταράδες που ενδιαφέρονται να κολλήσουν ένσημα πριν βγουν στη σύνταξη…

Η Ελλάς που αρέσκεται να έχει ένα πρωτάθλημα που οι τρεις πρώτοι κερδίζουν όλους τους υπόλοιπους για να είναι ευτυχείς, και ο Ολυμπιακός παίρνει τον τίτλο για να είναι ευτυχέστερος.

Όχι πως η Κύπρος πάει πίσω δηλαδή. Η Κύπρος που προτιμά να δώσει 4 εκατομμύρια σε 4 χρόνια για να φέρει το Μακρίδη, παρά να δώσει 2 εκατομμύρια, να πάρει 20 επίλεκτους ποδοσφαιριστές ηλικίας 12-16 και σε 5 χρόνια να βγάλει 5 «Μακρίδηδες»…

Καθόλου απίθανο όμως, να φτάσει η Κύπρος στο σημείο να βγάζει περισσότερες ομάδες απ’ την Ελλάδα στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα. Μην αναρωτηθείτε αδέρφια «γιατί». Εμείς κάνουμε «παιχνίδι»… με τα δικά σας «σκάρτα»!


ΥΓ: Η στήλη, εύχεται στον μεγάλο Τιμούρ Κετσπάγια κάθε επιτυχία στη συνέχεια της καριέρας του. Θα συνεχίσουμε να είμαστε ευγνώμονες που μας άνοιξε τα μάτια στο ποδόσφαιρο, που μας χάρισε τόσες πρωτόγνωρες και ανεπανάληπτες στιγμές χαράς και εθνικής υπερηφάνειας.

Για το μέλλον του δεν ανησυχούμε:
«Όσο έχει ψυχή… δεν θα τον κερδίσουν»


Δημοσιεύεται στην «Γαλανόλευκη Θύρα» του Σαββάτου 19-09-2009

Πρόεδρε, Γιατί Ξέχασες την Αμμόχωστο;

Πριν από περίπου δυο μήνες, και πιο συγκεκριμένα την εβδόμη Ιουλίου, με ενθουσιασμό πληροφορηθήκαμε μια ευχάριστη εξέλιξη στην πορεία του Κυπριακού. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, απεφάσισε επιτέλους να αποστείλει επιστολή στον Γενικό Γραμματέα του Ο.Η.Ε., αξιώνοντας επιστροφή των νομίμων κατοίκων της Αμμοχώστου, πίσω στην πόλη τους.

Η πόλη της Αμμοχώστου, έχει αρκετές ιδιαιτερότητες σε σχέση με τις υπόλοιπες κατεχόμενες περιοχές μας. Αφ' ενός, η εκτός των τειχών πόλη τελεί υπό καθεστώς ομηρίας από τον τουρκικό στρατό, παραμένοντας βουβή και έρημη για τριανταπέντε τώρα χρόνια. Αφ' ετέρου, μια σειρά συμφωνιών ανάμεσα στην Κυπριακή Δημοκρατία και την τουρκική πλευρά, αλλά και ψηφίσματα των Η.Ε., προνοούν την επιστροφή της πόλης στους Αμμοχωστιανούς.

Τόσο το Ψήφισμα 550 των Η.Ε., όσο και οι Συμφωνίες Κορυφής Κυπριανού-Ντεκτάς του 1979, επιτάσσουν επανεγκατάσταση των Βαρωσιωτών στη πόλη τους, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Μάλιστα, στις Συμφωνίες του 1979, τονίζεται πως το θέμα της Αμμοχώστου θα επιλυθεί ξεχωριστά και κατά προτεραιότητα σε σχέση με τη συνολική διευθέτηση του Κυπριακού ζητήματος. Αποτελεί δε όρο, για τη συνέχιση των συνομιλιών, η Επιστροφή της Αμμοχώστου.

Αύριο, στις 12 Σεπτέμβριου, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα είναι ο κύριος ομιλητής της αντικατοχικής εκδήλωσης του Δήμου Αμμοχώστου. Θα κοιτάξει άραγε στα μάτια τους Βαρωσιώτες, εξηγώντας γιατί βρίσκεται ακόμα σε συνομιλίες, την στιγμή που η άλλη πλευρά αθετεί την υπογραφή της σε προηγούμενες συμφωνίες; Ποια εγγύηση υπάρχει ότι οι κατοχικές δυνάμεις θα εφαρμόσουν οποιαδήποτε συμφωνία προκύψει μέσα από τις τρέχουσες διαπραγματεύσεις;

Το ακόμα κρισιμότερο ερώτημα όμως είναι άλλο. Στην προ δύο μηνών επιστολή του προς τον Μπαν-Κι Μουν, έχει λάβει απάντηση; Αν όχι, σε ποια διαβήματα έχει προβεί προς τούτο; Αν η επιστολή έχει απαντηθεί, γιατί δεν έσπευσε να ενημερώσει το λαό, όπως έκανε κατά την απόδοση της αρχικής;

Μήπως η απάντηση που λήφθηκε δεν ήταν αυτή που αναμέναμε; Ή μήπως δεχόμαστε πιέσεις για να ενταχθεί το θέμα των Βαρωσίων, στο πλαίσιο μια συνολικής διευθέτησης; Ή ακόμα χειρότερα, υπάρχει περίπτωση να παρουσιαστεί η μεταβίβαση του ελέγχου ενός τμήματος της πόλης στα Ηνωμένα Έθνη, σαν μια μεγάλη υποχώρηση της Τουρκίας, λίγες μέρες ίσως πριν την αξιολόγηση της Ευρωπαϊκής της πορείας; Κάτι, που θα πριμοδοτήσει την Άγκυρα με επαίνους, όταν απλά θα έχει εφαρμόσει μια συμφωνία που υπέγραψε προ τριάντα ετών!

Σε κάθε περίπτωση, οι Αμμοχωστιανοί, αλλά και ο υπόλοιπος Κυπριακός Ελληνισμός, έχουν κάθε δικαίωμα να γνωρίζουν τι διαμείβεται πίσω από κλειστές πόρτες. Οφείλουν οι πολιτικοί - και ιδιαίτερα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας - να μιλήσουν με εντιμότητα και παρρησία. Ελπίζουμε ότι δεν θα επιχειρήσουν φέρουν το λαό προ τετελεσμένων, όπως το 2004...

ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ

Όταν ο Δημήτρης Συνάντησε το Σίλβιο...

Επίσημη επίσκεψη στην Ιταλία πραγματοποιεί σήμερα και αύριο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Δημήτρης Χριστόφιας. Στα πλαίσια της επίσκεψης, θα παρακαθίσει σε δείπνο που θα παραθέσει προς τιμήν του ο πρωθυπουργός της χώρας, Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Το αντάμωμα Δημήτρη - Σίλβιο, φέρνει στο νου μας τη διαδρομή των δύο ανδρών και μοιραία γίνεται μια σύγκριση... Έχοντας βέβαια εκ διαμέτρου αντίθετες αφετηρίες, τι ομοιότητες θα μπορούσε να διακρίνει κάποιος ανάμεσα στον κομμουνιστή ηγέτη της Κύπρου από τη μια και τον καπιταλιστή Μιλανέζο μεγαλοεπιχειρηματία από την άλλη;

Αμφότεροι οι δύο άντρες, ανήλθαν στην εξουσία υποσχόμενοι να επιλύσουν τα πιο σημαντικά προβλήματα των ψηφοφόρων. Όπως είναι γνωστό, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δημιούργησε στο λαό την προσδοκία της λύσης. Παρουσιαζόταν προεκλογικά ως ο "υποψήφιος της λύσης", ο άνθρωπος που θα έφερνε στην Κύπρο την ειρήνη και την επανένωση, ενώ σύνθημά του ήταν η "δίκαιη κοινωνία". Ο καβαλιέρε από την πλευρά του, επαγγελλόταν την καταπολέμηση της διαφθοράς και του εγκλήματος, φορολογικές ελαφρύνσεις και απαλλαγές, μείωση της ανεργίας, αύξηση των συντάξεων και κοινωνικών παροχών...

Ο Μπερλουσκόνι, ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία δραστηριοποιούμενος αρχικά στον τομέα των κατασκευών και αργότερα σε διάφορες άλλες επιχειρήσεις. Στην πορεία, αντιλαμβανόμενος την δύναμη των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, φρόντισε να φέρει υπό τον έλεγχο του μια από τις μεγαλύτερες σε κυκλοφορία εφημερίδες, την "Ιλ Τζιορνάλε", και να γίνει μέτοχος στους ιδιωτικούς σταθμούς τηλεόρασης σε ένα ποσοστό που ξεπερνούσε το 80%!

Στην Κύπρο τώρα, ο τότε Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ και σήμερα Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είχε ουσιαστικά υπό την εποπτεία του ένα μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων. Είναι οι γνωστές επιχειρήσεις που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σχετίζονται με το νυν κυβερνών κόμμα. Στον τομέα των ΜΜΕ, πέραν από την "Χαραυγή" και το ραδιόφωνο του "Άστρα", το 2006 - λίγο περισσότερο από ένα χρόνο προ των εκλογών - το ΑΚΕΛ προχώρησε και στην δημιουργία του τηλεοπτικού σταθμού "CNC-Plus".

Μάλιστα, την τελευταία διετία, και το Κρατικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης παρουσιάζει ύποπτα συμπτώματα ως προς την εγκυρότητα και αντικειμενικότητα της ενημέρωσης που προσφέρει στο φορολογούμενο κοινό. Πιο χαρακτηριστικό, το πρόσφατο παράδειγμα της επίσκεψης του Προέδρου στη Συρία. Ο Σύρος Πρόεδρος Αλ Άσαντ, απαντώντας σε ερώτηση που του έγινε από το Κρατικό μας Ίδρυμα, αντιπαρέβαλε την κατάσταση στην Κύπρο, με το Λίβανο και την τότε εισβολή της Συρίας, τονίζοντας πως εκεί υπήρχε ένα μόνο κράτος! (Η επίμαχη δήλωση* από το Συριακό Αραβικό Πρακτορείο Ειδήσεων βρίσκεται εδώ). Ούτε το ΚΥΠΕ, αλλά ούτε και το ΡΙΚ - δημοσιογράφος του οποίου υπέβαλε την ερώτηση - μετέδωσαν τη δήλωση. Άραγε για να μην κακοφανίσουν τον Πρόεδρο που, ενώ παρίστατο στην κοινή συνέντευξη τύπου, δεν πήρε είδηση την αιχμή του Σύρου ομολόγου του για δύο κράτη στην Κύπρο;

Επιστρέφοντας πίσω στη διαδρομή του Σίλβιο, παρατηρούμε ότι ο Ιταλός πολιτικός, αφού κατόρθωσε να χειραγωγήσει τους ψηφοφόρους δια των Μέσων, προχώρησε στην αγορά της λαοφιλούς ποδοσφαιρικής ομάδας Μίλαν, ώστε να αυξήσει ακόμα περισσότερο την επιρροή του στις μάζες.

Αντιστοίχως, στην δική μας περίπτωση, ο Πρόεδρος δεν θα μπορούσε να αφήσει στην τύχη της, την αγαπημένη του Ομόνοια. Μετά από μια σειρά αλλεπάλληλων αποτυχημένων διοικήσεων, έριξε στο παιχνίδι τα "βαρετά χαρτιά". Φρόντισε να προωθηθούν, δια των γνωστών κομματικών μηχανισμών, στην ηγεσία του Συλλόγου δύο ιδιαιτέρως εύρωστοι οικονομικά συμπολίτες μας. Ο ένας δε, τυγχάνει να είναι ο μόνιμος ανάδοχος όλων των μεγάλων κυβερνητικών έργων, σε βαθμό που η αγορά του έχει προσδώσει το ψευδώνυμο "κρατικός κατασκευαστής"! Απορίας άξιον πως, σε μια περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης κατά την οποία ο πολίτης καλείται σε λιτότητα και η κυβέρνηση αναστέλλει μεγάλα έργα, η ομάδα του Προέδρου φέρεται σε δημοσιεύματα να έχει προϋπολογισμό που ξεπερνά τα 16 εκατομμύρια ευρώ, διπλάσια από τις αμέσως επόμενες σε προϋπολογισμό ποδοσφαιρικές ομάδες!

Είναι πραγματικά εκπληκτικό το πως, με μια απλή σκιαγράφηση της πορείας δυο πολιτικών που προέρχονται από δυο εκ διαμέτρου αντίθετους πολιτικά χώρους, βρίσκουμε τόσα πολλά κοινά! Μήπως είναι καιρός να πάψει να μας παραξενεύει και η εντός των συνόρων ταύτιση στις θέσεις των πάλαι ποτέ αντίθετων ιδεολογικά πόλων;


* "Syria had entered Lebanon upon a call from the Lebanese government in 1976, and in Lebanon there is one republic, and the situation is completely different and the comparison is incorrect." Απόσπασμα των δηλώσεων του Προέδρου της Συρίας, Αλ Άσαντ.