Ομολογούν οι Φονιάδες

Στις 26 του περασμένου Νοεμβρίου, στο γήπεδο της μοιρασμένης Λευκωσίας, είχαμε ζήσει κάτι πρωτοφανές και ανεπανάληπτο. Τα βλαστάρια της κατεχόμενης ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ, μερικά λεπτά πριν η αγαπημένη μας ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ ριχτεί στη μάχη με τη Βέρντερ Βρέμης, ζωντάνεψαν για λίγο την σκλαβωμένη πόλη του Ευαγόρα…

Μαζί με τις πολυκατοικίες, τα Ιστορικά κτήρια και την κατάξανθη αμμουδιά του Βαρωσιού, ανέστησαν στις ψυχές των Ελλήνων το πνεύμα της Αμμοχώστου. Συγκίνησαν το πανελλήνιο και τράνταξαν το παγκόσμιο. Προσέφεραν την καλύτερη δυνατή διαφώτιση για το κυπριακό πρόβλημα από το 1974 μέχρι σήμερα.

Τότε, στις 12 του Δεκέμβρη, γράφαμε χαρακτηριστικά: «Τα τούβλα, τα τσιμέντα, τα σίδερα, έγιναν μια ζωγραφιά και στοίχειωσαν το στάδιο της πρωτεύουσας και τους δέκτες των τηλεοράσεων. Ούρλιαζαν στ’ αυτιά των Ελλήνων σαν σειρήνες και μάχονταν να τους αφυπνίσουν. Έσκιαζαν τους αφηνιασμένους από λύσσα Τούρκους και τους κυνηγούσαν από την Κερύνεια μέχρι την Άγκυρα για τα εγκλήματά τους…»

Να λοιπόν, που μόλις δυο μήνες μετά το παιχνίδι, οι ερυνίες που στοίχειωσαν τους Τούρκους, αυτές που τους κυνηγούν είτε έχουν εποικήσει στην Κερύνεια, είτε ζουν στα βάθη της Άγκυρας, φαίνεται να τους έχουν καταβάλει.

Έστω και με 35 χρόνια καθυστέρηση, οι φονιάδες Τούρκοι στρατιώτες άρχισαν να ομολογούν. Ο Ατίλα Ολγκάτς, Τούρκος ηθοποιός σε δημοφιλές σίριαλ, παραδέχεται πως, ενώ συμμετείχε στην τουρκική εισβολή το μαύρο καλοκαίρι του 1974, διέπραξε εγκλήματα. Σκότωσε εν ψυχρώ όχι ένα ή δυο ή τρεις, αλλά δέκα Έλληνες της Κύπρου. Και δεν τους χτύπησε σε κάποια μάχη, ή έστω σε μια ενέδρα… τους εκτέλεσε ενώ κρατούνταν ως αιχμάλωτοι πολέμου!

Ο πρώτος δολοφονηθείς, ένα αμούστακο παλικάρι μόλις 19 ετών. «Όταν έτεινα το όπλο προς το μέρος του με έφτυσε. Τον πυροβόλησα στο μέτωπο και πέθανε» ομολογεί κυνικά ο Τούρκος χασάπης. Όση δειλία επέδειξε ο «καλλιτέχνης» άλλη τόση Ελληνική ψυχή και ανδρεία έβγαλε ο ήρωας, φτύνοντάς τον κατάμουτρα. Έκλαψε λέει ο φονιάς, αλλά ακολούθως σκότωσε άλλους εννέα. Μετάνιωνε κάθε φορά, μα συνέχιζε να δολοφονεί αδίσταχτα. Τον διέταζε ο διοικητής του να σκοτώνει, όπως ανέφερε, απλά για να δει πως είναι. Λες και οι ζωές των ανθρώπων είναι παιχνίδι στα χέρια των αττίλων.

Δεν βγαίνουν από τα όνειρα του οι εικόνες αυτές, μυξοκλαίει. Έκανε και ψυχολογική θεραπεία, ο διεστραμμένος. Δεν μπορεί να φάει κόκκινο κρέας ή να δει αίμα από τότε, η άθλια ύπαρξη… Και τους συγγενείς αυτών των 10 ανθρώπων τους σκέφτηκε ποτέ το κάθαρμα; Τη μάνα που δεν μπορεί μήτε να φάει, μήτε να κοιμηθεί; Αυτής που σκότωσες και πέταξες το γιο της, μα δεν τον βρήκε ποτέ. Ακόμα στέκει κάθε πρωί στην πόρτα και τον καρτερά. Τον περιμένει, το λεβέντη της, να φανεί. Αυτά τα παιδιά που ορφάνεψες; Αυτά μπορεί να μην είχαν καν κρέας για να φάνε, σπίτι για να κοιμηθούν… Και συ έπαιζες στις σειρές, παρίστανες τον καλλιτέχνη, έκανες τη ζωή σου και… μετάνιωνες…

Το φάντασμα όμως της Αμμοχώστου θα σας στοιχειώνει. Όσο υπάρχει κατοχή, όσο τα σπίτια μας ρημάζονται από εποίκους, καθώς οι άνθρωποί μας εξακολουθούν να αγνοούνται, θα υπάρχει και το φάντασμα. Και θα σας κυνηγά.

Ο Ολγκάτς το έχει καταλάβει. Δεν θα ζήσει ποτέ του ανακουφισμένος. Ίσως ένιωσε καλύτερα ομολογώντας τα εγκλήματά του, μα πάλι, αν δεν συναντήσει αυτή τη μάνα και να πει «συγγνώμη», δεν θα βρει ανακούφιση. Θα το καταλάβετε όμως κι οι υπόλοιποι Τούρκοι. Το πνεύμα της Αμμοχώστου θα σας σκιάζει σε κάθε σας βήμα, σε κάθε ενέργεια. Θα είμαστε όλοι Αμμοχωστιανοί, θα γίνουμε όλοι Βαρωσιώτες και θα ζητούμε όλοι ΔΙΚΑΙΩΣΗ και ΛΕΥΤΕΡΙΑ.

Καταντούν Επικίνδυνοι

Ο Εθνικός κατήφορος που έχουμε πάρει σαν κοινωνία φαίνεται να μην έχει σταματημό. Η παράφωνη ορχήστρα, με μαέστρο τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και πρώτο βιολί τον Υπουργό του της Παιδείας, εξακολουθούν να παίζουν στους ρυθμούς της τουρκικής προπαγάνδας χωρίς καν να το αντιλαμβάνονται.

Για άλλη μια φορά, εγκύκλιος του κ. Δημητρίου που αποστέλλεται στα σχολεία, γίνεται αιτία κοινωνικής αναταραχής. Αυτό το στοιχείο από μόνο του, καλό θα ήταν να προβληματίσει τον έντιμο Υπουργό. Όταν οι πράξεις και τα λόγια του, είναι σε πλήρη διάσταση με την εκπαιδευτική κοινότητα και την κοινή γνώμη γενικότερα, θα έπρεπε να κτυπά το καμπανάκι. Η αλαζονεία, που μαρτυρούν τόσο οι δημόσιες τοποθετήσεις, όσο και οι κατ’ εξακολούθηση πράξεις, δεν βοηθά ούτε το διάλογο, ούτε και την όποια συναίνεση – λογικά – θα προσπαθήσει να επιδιώξει εν όψει της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.

Η επιλογή της ονομαστικής εορτής του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, για να περάσουν πολιτικά μηνύματα προς τα παιδιά των Δημοτικών και Γυμνασίων, ήταν τουλάχιστον ατυχής. Δεν είναι μόνο η σπίλωση του ονόματος του Μακαρίου που, λίγο ως πολύ, παρουσιάζεται σαν άνθρωπος ο οποίος υπέθαλψε εξτρεμιστικές οργανώσεις, αλλά και η καταφανέστατη προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας του τόπου μας. Το άγχος του υπουργού και της κυβέρνησης του ΑΚΕΛ, να... «μοιράσουν» τα σφάλματα και να εξισώσουν το θύτη με το θύμα. Να παρουσιάσουν όλη την περίοδο από την ανεξαρτησία μέχρι την εισβολή, ως μια διαρκή πάλη ακροδεξιών στοιχείων των δύο κοινοτήτων.

Ερχόμενοι άθελά τους να ταυτιστούν πλήρως με την τουρκική προπαγάνδα, οι κυβερνώντες φαίνεται να ξεχνούν ποιοι στασίασαν το 1963. Αγνοούν ίσως το γεγονός πως μόνοι τους οι Τ/Κ επέλεξαν να αποσύρουν τους υπουργούς τους από την κυβέρνηση. Δεν θυμούνται ότι οι φονιάδες της ΤΜΤ, σε πλήρη συνεργασία με τους Τούρκους και Τουρκοκύπριους πολιτικούς, σκότωναν Έλληνες της Κύπρου και ουσιαστικά κατέλυαν τη Δημοκρατία στον τόπο. Το «ευχαριστώ» σε αυτούς που αντιστάθηκαν, είναι να αποκαλούνται τρομοκράτες και εξτρεμιστές, οι οποίοι μάλιστα οδήγησαν στην τραγωδία του 1974.

Αν κάτι μας οδήγησε στο 1974, δεν είναι άλλο από την τουρκική επεκτατική πολιτική και το αιμοσταγές βαθύ κράτος της γείτονος. Ας πάψουν ο κύριος Χριστόφιας και οι συν αυτώ να βλέπουν φαντάσματα προσπαθώντας μετά μανίας να απενοχοποιήσουν τους «συντρόφους» τους ώστε να αισθανθούν πιο άνετα. Είναι η Τουρκία που βρισκόταν πίσω από την ανταρσία του 1963, τον πρόδρομο της εισβολής. Η Τουρκία προειδοποίησε με τους βομβαρδισμούς του 1967 χωρίς να έχει προηγηθεί κανένα πραξικόπημα. Τούρκοι ήταν οι στρατιώτες που εισέβαλαν στην Κύπρο το 1974 και σκότωσαν, βίασαν, λεηλάτησαν. Τουρκικής προέλευσης ήταν και οι σφαίρες που έπληξαν τον Σολωμό, γιατί τόλμησε να διαμαρτυρηθεί για την κατοχή της μισής του πατρίδας. Στον Αττίλα καταλήγουν τα κέρδη από την πώληση των πολιτιστικών μας θησαυρών, οι οποίοι έχουν κλαπεί από τα κατεχόμενα. Αυτοί είναι που μας στερούν επί 35 χρόνια την ελεύθερη διακίνηση στη γη των προγόνων μας…

Δυστυχώς, αφού έχουμε απενοχοποιήσει την Τουρκία για την εισβολή, λαμβάνοντας μέρος σε δικοινοτικές τάχα συνομιλίες με τα εκάστοτε ανδρείκελα της Άγκυρας, τώρα, προσπαθούμε να ενοχοποιήσουμε την δική μας πλευρά. Μια συνταγή γνωστή στους αγγλοαμερικάνους, αφού, πολλάκις στο παρελθόν την έχουν χρησιμοποιήσει με επιτυχία. Αν περάσει στο λαό η αίσθηση της ενοχής, σε συνδυασμό με την κούραση της πολύχρονης στασιμότητας και αδράνειας στο Κυπριακό, κάνουν πολύ ευκολότερο το σερβίρισμα μιας «λυτρωτικής» λύσης. Διχοτόμησης δηλαδή, με πρόνοιες συνομοσπονδίας, βαπτισμένης ως διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πρέπει επιτέλους να αντιληφθεί ότι έχει χρέος απέναντι στην Ιστορία του τόπου μας να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Οφείλει να συνειδητοποιήσει πως είναι Έλληνας της Κύπρου, απόγονος του Ομήρου, του Περικλέους, του Θεμιστοκλή, του Κολοκοτρώνη και του Αυξεντίου. Δεν έχει κανένα δικαίωμα να προβαίνει σε εκπτώσεις, είτε εδαφικές, είτε εξουσίας. Δεν νομιμοποιείται να αγνοεί την Ιστορία μας και να ξεπουλά τον τόπο μας. Διαφορετικά, η ίδια η Ιστορία, θα τον καταδικάσει…