Ένα σενάριο χρεοκοπίας της Κύπρου, μέχρι πριν λίγους μήνες θεωρούνταν ως εξαιρετικά απομακρυσμένο, ενώ όσοι έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου χαρακτηρίζονταν ως κινδυνολόγοι. Πλέον, η ένταξη σε ένα μηχανισμό αποτροπής της πτώχευσης, είναι ενδεχόμενο πιθανότατο, παραδεχτό από τα πλέον επίσημα χείλη, του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Η πολιτεία, ακολουθώντας τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εγγυήθηκε σωστά τις καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες. Ενώ όμως η σύσταση της Συνόδου υπουργών Οικονομικών της Ε.Ε. (ECOFIN) μιλούσε για 50 χιλιάδες ευρώ, εμείς αποφασίσαμε να θέσουμε το όριο στις 100 χιλιάδες. Την 7η Οκτωβρίου 2008, αναλύοντας την απόφαση, ο Χαρίλαος Σταυράκης δήλωνε: "οι τράπεζες μας και τα συνεργατικά παραμένουν σε μια πολύ εύρωστη κατάσταση, δεν έχουν επενδύσεις στα ούτω καλούμενα τοξικά προϊόντα που τόσο πολύ έχουν ταλαιπωρήσει τα ξένα τραπεζικά συστήματα και έχουν πολύ υγιείς δείκτες ρευστότητας και κεφαλαιουχικής επάρκειας"[1].
Άγνωστο αν έγινε κάποιος - υποτυπώδης έστω - υπολογισμός, για το ποσό που θα απαιτούνταν αν ω μη γένοιτο κάποια τράπεζα έκλεινε. Το μόνο βέβαιο, είναι πως οι τράπεζες αφέθηκαν να χειρίζονται τις υποθέσεις τους μόνες και ανεξέλεγκτες. Μοιραία, φτάσαμε στο ξημέρωμα της 18ης Μαΐου 2012, οπότε η Κυπριακή Βουλή κλήθηκε εκβιαστικά να αποφασίσει εάν θα αναλάβει την ευθύνη είτε να γλυτώσει την Λαϊκή Τράπεζα, είτε να την αφήσει να βάλει λουκέτο. Το μέλλον θα δείξει, αν η απόφαση στήριξης της Λαϊκής ισοδυναμούσε με τη διάσωση της Κυπριακής οικονομίας, είτε το κύκνειο άσμα της, σ' έναν άνευ προηγουμένου κατήφορο προς την καταστροφή...
Κυβέρνηση και Βουλή φέρουν βαρύτατες ευθύνες για το κατάντημα της Οικονομίας. Παρακολουθούσαν το γείτονα να κατασκευάζει μια βόμβα στην αυλή και περίμεναν να ανατιναχτεί για να τον καταγγείλουν στη συνέλευση της πολυκατοικίας! Ολιγώρησαν να λάβουν το παραμικρό μέτρο αποτροπής της καταστροφής, ενώ εξακολουθούν να μην έχουν αντιληφθεί που οδηγείται η πατρίδα μας.
Ο γράφων, από τις 25 Νοεμβρίου του 2011 [2], δίχως ιδιαίτερες οικονομικές γνώσεις, έγραφε ότι η διαφορά φάσης με την οποία μας πλήττει η οικονομική κρίση, μπορεί να αποβεί σωτήρια. Εφόσον γνωρίζουμε ποια μέτρα πέτυχαν και ποια απέβησαν άκαρπα ή και καταστροφικά σε Ελλάδα, Ισπανία, Ιρλανδία, Πορτογαλία ακόμα και Ισλανδία ή Αμερική, μπορούμε να παραδειγματιστούμε με ασφάλεια. Να αποφύγουμε τους πειραματισμούς και τις ακροβασίες, κρατώντας την Κύπρο μακριά από περιπέτειες. Υπήρχε χρόνος και ήταν ευκαιρία πριν τη ψήφιση των προϋπολογισμών. Εις μάτην όμως...
Ένα μήνα μετά, στις 30 Δεκεμβρίου [3], αναλυόταν το καθόλα επιτυχημένο μέτρο των τεκμηρίων διαβίωσης, που εφαρμόζεται στην Ελλάδα. Ο δικαιότερος τρόπος με τον οποίο φορολογείται ο πολίτης, όχι μόνο βάσει των εισοδημάτων του - τα οποία μπορούν να αποκρυβούν - αλλά και της περιουσίας που διαθέτει, ακίνητης (σπίτια, διαμερίσματα, εξοχικά) ή κινητής (αυτοκίνητα, κότερα). Πρόκειται για το μοναδικό ίσως μέτρο που εφήρμοσε η Ελλάδα και απέφερε θετικά αποτελέσματα.
Ως συνέχεια του μέτρου, η κάρτα αποδείξεων. Μια ηλεκτρονική κάρτα, που καταγράφει ανώνυμα - συνδεδεμένη με τον Αριθμό Φορολογικού Μητρώου του κατόχου - τις αποδείξεις των συναλλαγών. Θέτει τέρμα, άπαξ και διαπαντός, στην τεράστια φοροδιαφυγή από συγκεκριμένους κλάδους και επαγγέλματα που δεν εκδίδουν αποδείξεις. Όταν ο πολίτης γνωρίζει ότι η απόδειξη όχι απλά θα του χρειαστεί στη φορολογική δήλωση, αλλά πιθανόν να του αποφέρει και κέρδος κατά την εκκαθάριση, την απαιτεί. Δεν χρειάζεται μάλιστα να την κουβαλά σε έντυπη μορφή, αλλά την καταγράφει η κάρτα αποδείξεων μέσω των μηχανημάτων των πιστωτικών καρτών (POS και e-POS).
Καθ' αυτό τον τρόπο, θα ανασχεθεί και η τεράστια αιμορραγία κεφαλαίου προς τα κατεχόμενα. Οι αποδείξεις του παράνομου καθεστώτος φυσιολογικά δεν θα γίνονται δεκτές από τη Δημοκρατία, με συνέπεια τα αγαθά και οι όποιες υπηρεσίες - νόμιμες ή παράνομες - στα κατεχόμενα, να πάψουν να είναι ελκυστικότερα από τα αντίστοιχα στις ελεύθερες περιοχές.
Στο σημείο που φτάσαμε, είναι βέβαιο ότι θα χρειαστούν πολύ πιο οδυνηρά και καινοτόμα μέτρα, προκειμένου να αποφύγουμε την ένταξη στο Μηχανισμό. Ακόμα και η πώληση ενός κερδοφόρου ημικρατικού οργανισμού όπως η ΑΤΗΚ, δεν πρέπει δογματικά να απορρίπτεται. Ειδικά όταν πλήθος ειδικών διαβλέπουν ότι οι πιέσεις από τον ιδιωτικό τομέα και οι νέες τεχνολογίες θα μειώσουν την κερδοφορία της τα επόμενα χρόνια. Ήδη, χάνει την δεσπόζουσα θέση στην αγορά, τόσο της κινητής τηλεφωνίας, όσο και των ευρυζωνικών δικτύων. Ας μην περιμένουμε να καταντήσει Κυπριακές Αερογραμμές πριν την πουλήσουμε!
Η φορολόγηση του εφάπαξ, δεν μπορεί να είναι ταμπού, έστω και ως θέμα συζήτησης ανάμεσα σε Κυβέρνηση, Βουλή, συντεχνίες. Ο 13ος μισθός των υψιλόμισθων δημοσίων υπαλλήλων, θα μπορούσε να καταβάλλεται με κάποια καθυστέρηση, ώστε το κράτος να μην τρέχει κάθε τέλος του χρόνου να εκταμιεύει τεράστια ποσά για την καταβολή όλων των 13ων ταυτόχρονα.
Ανεξαρτήτως τιμήματος, η Κύπρος πρέπει τόσο για κοινωνικοοικονομικούς όσο και για εθνικούς λόγους, να μείνει εκτός Μηχανισμών. Καμιά βοήθεια δεν έρχεται χωρίς μνημόνιο και κανένα μνημόνιο δεν πρόκειται να αφήσει εκτός των όρων τον ορυκτό πλούτο της χώρας. Η διαφύλαξη της αποκλειστικής εκμετάλλευσής του από την Κυπριακή Δημοκρατία, είναι το μεγάλο στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί από το κράτος. Είναι το μοναδικό καλό που θα κληροδοτήσει στις επερχόμενες γενιές, κοντά στην κατοχή, την ανεργία, την οικονομική εξαθλίωση και το υδροκέφαλο και δυσλειτουργικό κράτος. Ας μην το ανατινάξουμε κι αυτό!
[1] http://www.financialmirror.com/news-greek-details.php?nid=2342
[2] http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/441023
[3] http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/451501
Η πολιτεία, ακολουθώντας τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εγγυήθηκε σωστά τις καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες. Ενώ όμως η σύσταση της Συνόδου υπουργών Οικονομικών της Ε.Ε. (ECOFIN) μιλούσε για 50 χιλιάδες ευρώ, εμείς αποφασίσαμε να θέσουμε το όριο στις 100 χιλιάδες. Την 7η Οκτωβρίου 2008, αναλύοντας την απόφαση, ο Χαρίλαος Σταυράκης δήλωνε: "οι τράπεζες μας και τα συνεργατικά παραμένουν σε μια πολύ εύρωστη κατάσταση, δεν έχουν επενδύσεις στα ούτω καλούμενα τοξικά προϊόντα που τόσο πολύ έχουν ταλαιπωρήσει τα ξένα τραπεζικά συστήματα και έχουν πολύ υγιείς δείκτες ρευστότητας και κεφαλαιουχικής επάρκειας"[1].
Άγνωστο αν έγινε κάποιος - υποτυπώδης έστω - υπολογισμός, για το ποσό που θα απαιτούνταν αν ω μη γένοιτο κάποια τράπεζα έκλεινε. Το μόνο βέβαιο, είναι πως οι τράπεζες αφέθηκαν να χειρίζονται τις υποθέσεις τους μόνες και ανεξέλεγκτες. Μοιραία, φτάσαμε στο ξημέρωμα της 18ης Μαΐου 2012, οπότε η Κυπριακή Βουλή κλήθηκε εκβιαστικά να αποφασίσει εάν θα αναλάβει την ευθύνη είτε να γλυτώσει την Λαϊκή Τράπεζα, είτε να την αφήσει να βάλει λουκέτο. Το μέλλον θα δείξει, αν η απόφαση στήριξης της Λαϊκής ισοδυναμούσε με τη διάσωση της Κυπριακής οικονομίας, είτε το κύκνειο άσμα της, σ' έναν άνευ προηγουμένου κατήφορο προς την καταστροφή...
Κυβέρνηση και Βουλή φέρουν βαρύτατες ευθύνες για το κατάντημα της Οικονομίας. Παρακολουθούσαν το γείτονα να κατασκευάζει μια βόμβα στην αυλή και περίμεναν να ανατιναχτεί για να τον καταγγείλουν στη συνέλευση της πολυκατοικίας! Ολιγώρησαν να λάβουν το παραμικρό μέτρο αποτροπής της καταστροφής, ενώ εξακολουθούν να μην έχουν αντιληφθεί που οδηγείται η πατρίδα μας.
Ο γράφων, από τις 25 Νοεμβρίου του 2011 [2], δίχως ιδιαίτερες οικονομικές γνώσεις, έγραφε ότι η διαφορά φάσης με την οποία μας πλήττει η οικονομική κρίση, μπορεί να αποβεί σωτήρια. Εφόσον γνωρίζουμε ποια μέτρα πέτυχαν και ποια απέβησαν άκαρπα ή και καταστροφικά σε Ελλάδα, Ισπανία, Ιρλανδία, Πορτογαλία ακόμα και Ισλανδία ή Αμερική, μπορούμε να παραδειγματιστούμε με ασφάλεια. Να αποφύγουμε τους πειραματισμούς και τις ακροβασίες, κρατώντας την Κύπρο μακριά από περιπέτειες. Υπήρχε χρόνος και ήταν ευκαιρία πριν τη ψήφιση των προϋπολογισμών. Εις μάτην όμως...
Ένα μήνα μετά, στις 30 Δεκεμβρίου [3], αναλυόταν το καθόλα επιτυχημένο μέτρο των τεκμηρίων διαβίωσης, που εφαρμόζεται στην Ελλάδα. Ο δικαιότερος τρόπος με τον οποίο φορολογείται ο πολίτης, όχι μόνο βάσει των εισοδημάτων του - τα οποία μπορούν να αποκρυβούν - αλλά και της περιουσίας που διαθέτει, ακίνητης (σπίτια, διαμερίσματα, εξοχικά) ή κινητής (αυτοκίνητα, κότερα). Πρόκειται για το μοναδικό ίσως μέτρο που εφήρμοσε η Ελλάδα και απέφερε θετικά αποτελέσματα.
Ως συνέχεια του μέτρου, η κάρτα αποδείξεων. Μια ηλεκτρονική κάρτα, που καταγράφει ανώνυμα - συνδεδεμένη με τον Αριθμό Φορολογικού Μητρώου του κατόχου - τις αποδείξεις των συναλλαγών. Θέτει τέρμα, άπαξ και διαπαντός, στην τεράστια φοροδιαφυγή από συγκεκριμένους κλάδους και επαγγέλματα που δεν εκδίδουν αποδείξεις. Όταν ο πολίτης γνωρίζει ότι η απόδειξη όχι απλά θα του χρειαστεί στη φορολογική δήλωση, αλλά πιθανόν να του αποφέρει και κέρδος κατά την εκκαθάριση, την απαιτεί. Δεν χρειάζεται μάλιστα να την κουβαλά σε έντυπη μορφή, αλλά την καταγράφει η κάρτα αποδείξεων μέσω των μηχανημάτων των πιστωτικών καρτών (POS και e-POS).
Καθ' αυτό τον τρόπο, θα ανασχεθεί και η τεράστια αιμορραγία κεφαλαίου προς τα κατεχόμενα. Οι αποδείξεις του παράνομου καθεστώτος φυσιολογικά δεν θα γίνονται δεκτές από τη Δημοκρατία, με συνέπεια τα αγαθά και οι όποιες υπηρεσίες - νόμιμες ή παράνομες - στα κατεχόμενα, να πάψουν να είναι ελκυστικότερα από τα αντίστοιχα στις ελεύθερες περιοχές.
Στο σημείο που φτάσαμε, είναι βέβαιο ότι θα χρειαστούν πολύ πιο οδυνηρά και καινοτόμα μέτρα, προκειμένου να αποφύγουμε την ένταξη στο Μηχανισμό. Ακόμα και η πώληση ενός κερδοφόρου ημικρατικού οργανισμού όπως η ΑΤΗΚ, δεν πρέπει δογματικά να απορρίπτεται. Ειδικά όταν πλήθος ειδικών διαβλέπουν ότι οι πιέσεις από τον ιδιωτικό τομέα και οι νέες τεχνολογίες θα μειώσουν την κερδοφορία της τα επόμενα χρόνια. Ήδη, χάνει την δεσπόζουσα θέση στην αγορά, τόσο της κινητής τηλεφωνίας, όσο και των ευρυζωνικών δικτύων. Ας μην περιμένουμε να καταντήσει Κυπριακές Αερογραμμές πριν την πουλήσουμε!
Η φορολόγηση του εφάπαξ, δεν μπορεί να είναι ταμπού, έστω και ως θέμα συζήτησης ανάμεσα σε Κυβέρνηση, Βουλή, συντεχνίες. Ο 13ος μισθός των υψιλόμισθων δημοσίων υπαλλήλων, θα μπορούσε να καταβάλλεται με κάποια καθυστέρηση, ώστε το κράτος να μην τρέχει κάθε τέλος του χρόνου να εκταμιεύει τεράστια ποσά για την καταβολή όλων των 13ων ταυτόχρονα.
Ανεξαρτήτως τιμήματος, η Κύπρος πρέπει τόσο για κοινωνικοοικονομικούς όσο και για εθνικούς λόγους, να μείνει εκτός Μηχανισμών. Καμιά βοήθεια δεν έρχεται χωρίς μνημόνιο και κανένα μνημόνιο δεν πρόκειται να αφήσει εκτός των όρων τον ορυκτό πλούτο της χώρας. Η διαφύλαξη της αποκλειστικής εκμετάλλευσής του από την Κυπριακή Δημοκρατία, είναι το μεγάλο στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί από το κράτος. Είναι το μοναδικό καλό που θα κληροδοτήσει στις επερχόμενες γενιές, κοντά στην κατοχή, την ανεργία, την οικονομική εξαθλίωση και το υδροκέφαλο και δυσλειτουργικό κράτος. Ας μην το ανατινάξουμε κι αυτό!
[1] http://www.financialmirror.com/news-greek-details.php?nid=2342
[2] http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/441023
[3] http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/451501
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου