Οι εκλογές της 17ης του Ιούνη, έχουν δικαίως αναχθεί στις κρισιμότερες της μεταπολιτευτικής Ελλάδος, μέχρι τις επόμενες... Ο Ελληνικός λαός, σ' ένα πρωτοφανές κλίμα πόλωσης, έξωθεν παρεμβάσεων και με αβεβαιότητα για το μέλλον του, καλείται να αποφασίσει σε ποιον ή σε ποιους θα δώσει το κλειδί της διακυβέρνησης της χώρας.
Η ριζοσπαστική αριστερά που μισούσε και διαχρονικά κατάγγελλε την πόλωση, έχει μετατραπεί στον ένα πόλο. Συνεχίζει όμως στο δρόμο του λαϊκισμού, του πεζοδρομίου και των ψευδαισθήσεων, κάτι για το οποίο την κατηγορούν οι σύντροφοί της, σε ΚΚΕ και Δημοκρατική Αριστερά. Τάζει στο λαό ένα αύριο απαλλαγμένο από μνημόνια και χρέη, μια ευρωπαϊκή Ελλάδα πλημμυρισμένη στο ευρώ, με δεκάδες χιλιάδες νέες προσλήψεις στο δημόσιο τομέα, κρατικοποιήσεις ιδιωτικοποιηθέντων δημόσιων εταιριών και ελαχιστοποιημένες αμυντικές δαπάνες. Ζει, με άλλα λόγια, σε μια παραμυθένια ουτοπία, όπου οι πράξεις δεν έχουν συνέπειες, οι ξένοι αγαπούν την Ελλάδα, οι γείτονες δεν επιβουλεύονται τα εδάφη της και ο λαός θα "τακτοποιηθεί" στο δημόσιο.
Αυτή θα είναι η Ελλάδα του Τσαουσέσκου. Ο Ρουμάνος κομμουνιστής ηγέτης, με την παράνοια που τον διέκρινε, οδήγησε στην καταστροφή το λαό του. Αστικοποίησε την κοινωνία διαλύοντας την επαρχία και ισοπεδώνοντας - κυριολεκτικά - τις πόλεις για να τις ξανακτίσει. Ο υπερπληθυσμός, η έλλειψη πόρων και η οικονομική εξαθλίωση συνέτριψαν το θεσμό της οικογένειας, εκτοξεύοντας στα ύψη τους αριθμούς των αστέγων, των εγκαταλελειμμένων παιδιών και των ορφανών...
Το "όραμα" αποπληρωμής του χρέους - που ο ίδιος δημιούργησε - ανάλογο με το όραμα της ελληνικής αριστεράς, ήταν η απαγόρευση εξωτερικού δανεισμού, χωρίς καμιά όμως εσωτερική πρόνοια. Αποτέλεσμα, τα απαραίτητα καθημερινά αγαθά να είναι είδος πολυτελείας στα καταστήματα και φυσικά άφαντα από τα νοικοκυριά, τα οποία στέκονταν στα συσσίτια για ένα καρβέλι ψωμί. Ηλεκτρισμός και φυσικό αέριο να παρέχονται σε δόσεις και η ποιότητα ζωής να φτάνει στο χαμηλότερο επίπεδο λίγο πριν την ανατροπή του καθεστώτος και την εκτέλεσή του, το 1989.
Από την άλλη πλευρά, η κεντροδεξιά του "σοσιαλιστικού" κινήματος και της Νέας Δημοκρατίας, τάζουν μια Ελλάδα με ολίγη. Ολίγη εθνική κυριαρχία, που έχει καθ' ομολογία του τέως Αντιπροέδρου Θ. Πάγκαλου παραχωρηθεί στους δανειστές. Ολίγη εθνική αξιοπρέπεια με τους αλλεπάλληλους εξευτελισμούς προκειμένου να εξασφαλίζεται η "δόση" μας. Ολίγη κοινωνική πρόνοια αφού, σχολεία, νοσοκομεία, ορφανοτροφεία και άλλοι οργανισμοί είναι ανήμποροι να σηκώσουν το βάρος, με τα ανύπαρκτα οικονομικά μέσα που τους διατίθενται.
Μια Ελλάδα για τους ολίγους. Για τους κλέφτες, τους "μιζαδόρους", αυτούς που καταδυνάστευσαν τον ελληνικό λαό για σαράντα χρόνια έχοντας φτιάξει ένα χαρτοφυλάκιο με μετοχές, ακίνητα, μετρητά, τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελβετία. Ενόσω δεν έχουν πει το "έξω οι κλέφτες" κι έχουν απλά δώσει δυο-τρία ονόματα προς τέρψην των ΜΜΕ, δεν μπορούν και δεν θα γίνουν πιστευτοί για την αγνότητα των προθέσεών τους.
Επιπλέον, ο δικός τους δρόμος έχει αποδειχτεί αδιέξοδος. Ανθρωποκυνηγητό έχει εξαπολυθεί εδώ και τρία χρόνια για να απομυζήσουν όση ρευστότητα μπορούν από τον Έλληνα φορολογούμενο, χωρίς καμιά ουσιαστική, διαρθρωτική αλλαγή στην χώρα. Και δεν πληρώνει βέβαια, ούτε ο μεγαλοκαρχαρίας που έχει από καιρό βγάλει το χρήμα στο εξωτερικό, ούτε ο τεμπέλης που δεν έχει τίποτα στ' όνομά του. Εισφέρει αυτός που δούλευε μια ζωή για να βάλει στην άκρη κάποιες οικονομίες, ν' αγοράσει ένα ακίνητο, να πάρει ένα αμάξι και να φτιάξει ίσως μια μικρομεσαία επιχείρηση. Σήμερα βλέπει τις οικονομίες του να εξανεμίζονται, πληρώνει ουσιαστικά... ενοίκιο για το ιδιόκτητο σπίτι του, δεν μπορεί να βάλει καύσιμα στο αυτοκίνητό του και η επιχείρησή του αν δεν έχει ήδη κλείσει, είναι στα πρόθυρα.
Η Ελλάδα δεν έχει κανένα μέλλον μέσα σε μια ευρωζώνη με τόσο αυστηρή επιτήρηση και μέτρα αφαίμαξης. Δεν μπορεί να ανταπεξέλθει όταν είναι συνδεδεμένη με το ίδιο νόμισμα με χώρες που έχουν μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες, μηδενική ή σχεδόν μηδενική λαθρομετανάστευση, αποτελεσματικούς κρατικούς μηχανισμούς που έκαναν δεκάδες χρόνια να στήσουν και αυξημένη παραγωγικότητα. Τα μνημονιακά δάνεια απλά αναβάλλουν το αναπόφευκτο. Δίνουν παράταση στην άθλια ζωή του ελληνισμού, μέχρι τελικά - όταν πλέον οι περισσότερες χώρες θα έχουν απαλλαγεί από τον κίνδυνο χρεοκοπίας - να αποκόψουν το ελληνικό βαρίδι. Κάτι που δεν τολμούν να κάνουν τώρα, αφ' ενός γιατί τους συμφέρει να δανείζουν με υψηλά επιτόκια κι αφετέρου επειδή αναγνωρίζουν τους κινδύνους μιας ελληνικής πτώχευσης για το κοινό νόμισμα και φοβούνται το ντόμινο που θα ακολουθήσει.
Χρεοκοπία της Ελλάδας, θα είναι οδυνηρή για τον ελληνικό λαό και επώδυνη για τις υπόλοιπες χώρες, περιλαμβανομένης και της Κύπρου. Ωστόσο, κάποτε πρέπει να μπει ένα τέλος στην εξαθλίωση και τον εξευτελισμό. Δεν μπορεί να μαστιγώνεται διαρκώς ο Ελληνικός λαός στις ευρωπαϊκές συνόδους. Είναι αισχρό να δουλεύει και να πληρώνει για την τακτοποίηση ενός χρέος που ποτέ δεν θα αποπληρωθεί. Είναι απαράδεκτο οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι της χώρας να περάσουν σε ξένα χέρια κι ούτε και τότε ακόμα να μην έχει εξοφλήσει!
Εάν κάποιοι "σύμμαχοι" θέλουν να δηλώσουμε υποταγή και να μετατρέψουμε την Ελλάδα στην ευρωπαϊκή Κίνα, όπου θα βρίσκουν φτηνό ανθρώπινο δυναμικό για τα εργοστάσια και τις πολυεθνικές τους, οφείλουμε να πούμε "όχι"! Αν η πολιορκία συνεχιστεί, αν ο Ελληνικός λαός εξαναγκάζεται να τρώει ποντίκια και νυφίτσες για να επιβιώσει, τότε ίσως να έρθει η ώρα για τη μεγάλη έξοδο.
Ίσως έτσι πληρώσουν και οι κερδοσκόποι. Σίγουρα κάποιοι, θα κερδίσουν και με την χρεοκοπία, αφού έχουν επενδύσει στα λεγόμενα ασφάλιστρα κινδύνου. Όμως, ότι δεν λύνεται, κόβεται. Είτε βοηθούν την Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της με αξιοπρέπεια, είτε τους παίρνει μαζί της στο βάραθρο. Έρποντας και λείχοντας, δεν μπορούμε να είμαστε συνέταιροι σε μια οικονομική ζώνη, παρά μόνο σύγχρονοι είλωτες.
Τα πολιτικά κόμματα, έπρεπε ήδη να κάθονται σ' ένα τραπέζι και να συζητούν πώς θα βγάλουν την χώρα απ' το αδιέξοδο στο οποίο την οδήγησαν, με μια πανεθνική κυβέρνηση, χωρίς τους κλέφτες ή τους λαϊκιστές. Όφειλαν να βρίσκονται ενωμένοι στα ευρωπαϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων και να εξηγούν το συμφέρον όλων για διάσωση της Ελλάδας και κατ' επέκταση της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας, της Ισπανίας, της Ιταλίας. Να προτάξουν την ανάγκη για άμεση έκδοση ευρωομολόγου, της μόνης ρεαλιστικής λύσης. Αν αποτύχουν, να λάβουν τις γενναίες αποφάσεις που χρειάζονται συλλογικά, διαφορετικά, ένας νέος ελληνικός εμφύλιος δεν θα είναι μακριά.
Η Ελλάς χρειάζεται όραμα και αναδιοργάνωση. Όραμα για μια πατρίδα που η σκληρή δουλειά αποδίδει και το κράτος είναι δίκαιο με τους πολίτες. Ταυτόχρονα, αυτός που ατύχησε, εκείνος που αρρώστησε, ένα παιδί που γεννήθηκε από γονείς κατώτερους των περιστάσεων, θα έχει την ευκαιρία του. Δεν θα τον πετάξει ένα απρόσωπο σύστημα στο δρόμο. Όχι όμως ο τεμπέλης, ο κατ' επάγγελμα επιδοματίας, ο επιτήδειος να εκμεταλλεύεται αυτή την κοινωνία. Απαιτούμε μια άλλη Ελλάδα. Όχι των κερδοσκόπων, των αγορών και των "συμμάχων", μα ούτε και της μαυρίλας, των λαϊκιστών, των δωροληπτών και των κλεφτών. Μια Ελλάδα των υπερήφανων Ελλήνων!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου