Ο Εθνικός κατήφορος που έχουμε πάρει σαν κοινωνία φαίνεται να μην έχει σταματημό. Η παράφωνη ορχήστρα, με μαέστρο τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και πρώτο βιολί τον Υπουργό του της Παιδείας, εξακολουθούν να παίζουν στους ρυθμούς της τουρκικής προπαγάνδας χωρίς καν να το αντιλαμβάνονται.
Για άλλη μια φορά, εγκύκλιος του κ. Δημητρίου που αποστέλλεται στα σχολεία, γίνεται αιτία κοινωνικής αναταραχής. Αυτό το στοιχείο από μόνο του, καλό θα ήταν να προβληματίσει τον έντιμο Υπουργό. Όταν οι πράξεις και τα λόγια του, είναι σε πλήρη διάσταση με την εκπαιδευτική κοινότητα και την κοινή γνώμη γενικότερα, θα έπρεπε να κτυπά το καμπανάκι. Η αλαζονεία, που μαρτυρούν τόσο οι δημόσιες τοποθετήσεις, όσο και οι κατ’ εξακολούθηση πράξεις, δεν βοηθά ούτε το διάλογο, ούτε και την όποια συναίνεση – λογικά – θα προσπαθήσει να επιδιώξει εν όψει της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.
Η επιλογή της ονομαστικής εορτής του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, για να περάσουν πολιτικά μηνύματα προς τα παιδιά των Δημοτικών και Γυμνασίων, ήταν τουλάχιστον ατυχής. Δεν είναι μόνο η σπίλωση του ονόματος του Μακαρίου που, λίγο ως πολύ, παρουσιάζεται σαν άνθρωπος ο οποίος υπέθαλψε εξτρεμιστικές οργανώσεις, αλλά και η καταφανέστατη προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας του τόπου μας. Το άγχος του υπουργού και της κυβέρνησης του ΑΚΕΛ, να... «μοιράσουν» τα σφάλματα και να εξισώσουν το θύτη με το θύμα. Να παρουσιάσουν όλη την περίοδο από την ανεξαρτησία μέχρι την εισβολή, ως μια διαρκή πάλη ακροδεξιών στοιχείων των δύο κοινοτήτων.
Ερχόμενοι άθελά τους να ταυτιστούν πλήρως με την τουρκική προπαγάνδα, οι κυβερνώντες φαίνεται να ξεχνούν ποιοι στασίασαν το 1963. Αγνοούν ίσως το γεγονός πως μόνοι τους οι Τ/Κ επέλεξαν να αποσύρουν τους υπουργούς τους από την κυβέρνηση. Δεν θυμούνται ότι οι φονιάδες της ΤΜΤ, σε πλήρη συνεργασία με τους Τούρκους και Τουρκοκύπριους πολιτικούς, σκότωναν Έλληνες της Κύπρου και ουσιαστικά κατέλυαν τη Δημοκρατία στον τόπο. Το «ευχαριστώ» σε αυτούς που αντιστάθηκαν, είναι να αποκαλούνται τρομοκράτες και εξτρεμιστές, οι οποίοι μάλιστα οδήγησαν στην τραγωδία του 1974.
Αν κάτι μας οδήγησε στο 1974, δεν είναι άλλο από την τουρκική επεκτατική πολιτική και το αιμοσταγές βαθύ κράτος της γείτονος. Ας πάψουν ο κύριος Χριστόφιας και οι συν αυτώ να βλέπουν φαντάσματα προσπαθώντας μετά μανίας να απενοχοποιήσουν τους «συντρόφους» τους ώστε να αισθανθούν πιο άνετα. Είναι η Τουρκία που βρισκόταν πίσω από την ανταρσία του 1963, τον πρόδρομο της εισβολής. Η Τουρκία προειδοποίησε με τους βομβαρδισμούς του 1967 χωρίς να έχει προηγηθεί κανένα πραξικόπημα. Τούρκοι ήταν οι στρατιώτες που εισέβαλαν στην Κύπρο το 1974 και σκότωσαν, βίασαν, λεηλάτησαν. Τουρκικής προέλευσης ήταν και οι σφαίρες που έπληξαν τον Σολωμό, γιατί τόλμησε να διαμαρτυρηθεί για την κατοχή της μισής του πατρίδας. Στον Αττίλα καταλήγουν τα κέρδη από την πώληση των πολιτιστικών μας θησαυρών, οι οποίοι έχουν κλαπεί από τα κατεχόμενα. Αυτοί είναι που μας στερούν επί 35 χρόνια την ελεύθερη διακίνηση στη γη των προγόνων μας…
Δυστυχώς, αφού έχουμε απενοχοποιήσει την Τουρκία για την εισβολή, λαμβάνοντας μέρος σε δικοινοτικές τάχα συνομιλίες με τα εκάστοτε ανδρείκελα της Άγκυρας, τώρα, προσπαθούμε να ενοχοποιήσουμε την δική μας πλευρά. Μια συνταγή γνωστή στους αγγλοαμερικάνους, αφού, πολλάκις στο παρελθόν την έχουν χρησιμοποιήσει με επιτυχία. Αν περάσει στο λαό η αίσθηση της ενοχής, σε συνδυασμό με την κούραση της πολύχρονης στασιμότητας και αδράνειας στο Κυπριακό, κάνουν πολύ ευκολότερο το σερβίρισμα μιας «λυτρωτικής» λύσης. Διχοτόμησης δηλαδή, με πρόνοιες συνομοσπονδίας, βαπτισμένης ως διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πρέπει επιτέλους να αντιληφθεί ότι έχει χρέος απέναντι στην Ιστορία του τόπου μας να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Οφείλει να συνειδητοποιήσει πως είναι Έλληνας της Κύπρου, απόγονος του Ομήρου, του Περικλέους, του Θεμιστοκλή, του Κολοκοτρώνη και του Αυξεντίου. Δεν έχει κανένα δικαίωμα να προβαίνει σε εκπτώσεις, είτε εδαφικές, είτε εξουσίας. Δεν νομιμοποιείται να αγνοεί την Ιστορία μας και να ξεπουλά τον τόπο μας. Διαφορετικά, η ίδια η Ιστορία, θα τον καταδικάσει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου