Η αναγκαιότητα δημοψηφίσματος

Η Κύπρος βρίσκεται προ μιας ιστορικής απόφασης, η οποία θα καθορίσει το μέλλον των επόμενων γενεών. Είτε αποφασίζει να πει "ναι" στο μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση με την Τρόικα, είτε "όχι", αναζητώντας άλλες λύσεις.

Ανεξαρτήτως του πιστεύει ο καθένας μας - για όσους τουλάχιστον έχουν ξεκάθαρη άποψη - το θέμα είναι ότι στην πραγματικότητα δεν θα αποφασίσουμε εμείς. Εξ ονόματός μας, θα αποφασίσουν 56 βουλευτές, οι οποίοι ουδέποτε έλαβαν λαϊκή έγκριση για τέτοια απόφαση. Ούτε κατά την προεκλογική περίοδο των Βουλευτικών, ούτε βέβαια των Προεδρικών, τέθηκαν θέματα κουρέματος καταθέσεων, πώλησης χρυσού, ευέλικτων ρυθμίσεων απασχόλησης, ιδιωτικοποίησης οργανισμών. Αρκετά δε από αυτά, απορρίπτονταν μετά βδελυγμίας όποτε αναφέρονταν!

Το μεγαλύτερο πρόβλημα δε, δεν είναι τούτο. Το ζήτημα είναι ότι ο κόσμος δεν τους έχει πλέον εμπιστοσύνη. Ο πολιτικός θίασος που βρίσκεται στα πράγματα σήμερα, είναι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνυπεύθυνος για τα δεινά μας. Αρκετοί εξ αυτών, ενδεχομένως να έχουν πλουτίσει κι απ' αυτά. Ο λόγος που ο κόσμος δεν τους εμπιστεύεται, είναι γιατί γνωρίζει πως ουκ ολίγοι, εκλέγονται με τη βοήθεια των ΜΜΕ, επιχειρηματικών ή άλλων κύκλων και είναι πλήρως εξαρτώμενοι από ντόπιους ή αλλοδαπούς παράγοντες. Δεν είναι τα δικά μας συμφέροντα που εξυπηρετούν. Πολλές φορές μάλιστα, παρατηρούμε ότι δεν έχουν ιδέα από το τι συμβαίνει στην Οικονομία - ή και την ίδια την κοινωνία - και απλά ακολουθούν πιστά την εντολή του κομματικού ταγού. "Ναι" θα πει ο αρχηγός; "Ναι" και το μαντρί. "Όχι" ο ηγέτης; "Όχι" και ο θίασος.

Η απόφαση για το μέλλον της πατρίδας θα πρέπει να προέλθει άμεσα από το λαό, με δημοψήφισμα. Ξέρουμε πολύ καλά, πως εύκολος δρόμος δεν υπάρχει. Είτε παραδοθούμε στην Τρόικα, είτε αναζητήσουμε μια άλλη - ακόμα άγνωστη - λύση, θα υποφέρουμε. Τότε, θα στρεφόμαστε εναντίον εκείνων που πλειοψήφησαν και θα τους καταριόμαστε. Ας αντιληφθούν και οι ίδιοι οι κυβερνώντες και οι βουλευτές λοιπόν, ότι είναι και για δικό τους καλό το δημοψήφισμα. Κάτι τέτοιο είχε καταλάβει και ο Γιώργος Παπαντρέου πριν το δεύτερο μνημόνιο, αλλά οι Τράπεζες και τα ΜΜΕ τον αποκαθήλωσαν σε μερικά εικοσιτετράωρα, μόλις έπαψε να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους: όπως τον ανέβασαν, έτσι τον κατέβασαν.

Τόσο εμείς, όσο και οι πολιτικοί μας, γνωρίζουμε πολύ καλά, πως δεν έχουν το ανάστημα να "πάρουν πάνω τους" τις όποιες οδυνηρές και δύσκολες αποφάσεις. Αντ' αυτού, θα οδηγηθούμε σε νέους κύκλους αντιπαραθέσεων, σε τηλε-κοκορομαχίες, στο διχασμό και την πόλωση. Οι μνημονιακοί από τη μια, οι αντιμνημονιακοί από την άλλη.

Μια απόφαση που θα ληφθεί με μια-δυο ψήφους διαφορά, δεν έχει κανένα μέλλον να τύχει υγιούς εφαρμογής. Είναι καταδικασμένη, όπως καταδικασμένος θα είναι και ο τόπος μας. Αφήστε το λαό να πάρει τις τύχες του στα δικά του χέρια...

Ευρωζώνη: μια νέα Σοβιετική Ένωση;

Η Ευρωζώνη, καθοδηγούμενη από τη Γερμανία, εφαρμόζει χωρίς δισταγμό την πολιτική της σκληρής και άτεγκτης λιτότητας.

Το χρηματοοικονομικό τσουνάμι που με αφετηρία το 2006 τσακίζει μικρά και μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, επενδυτικά ταμεία, ακόμα και κράτη ολόκληρα, απειλεί ακόμα και τις πιο ισχυρές οικονομίες. Πολύ πιθανόν, η Γερμανία, η Ολλανδία και οι άλλες χώρες του λεγόμενου "σκληρού πυρήνα" του Ευρώ, να προσπαθούν απλά να προστατευτούν οι ίδιες από τη μανία των αγορών, πνίγοντας όμως του εταίρους τους.

Στην προσπάθειά της αυτή να αμυνθεί, η Ευρωζώνη μετατρέπεται σε μια δικτατορία. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), η οποία έχει εκπροσώπους σε κάθε χώρα-μέλος της Ευρωζώνης τις τοπικές Κεντρικές Τράπεζες, ανοιγοκλείνει τη στρόφιγγα της ρευστότητας κατά το δοκούν, ή αλλιώς, τη θηλιά στο λαιμό της πολιτικής ηγεσίας. Έχουμε φτάσει πλέον στο σημείο, η ΕΚΤ να υποβάλλει ποιες θα είναι οι ανάγκες μιας χώρας σε χρήματα και μαζί με την Τρόικα να επιβάλλουν πόσα χρήματα θα εισπράξει το κράτος, από ποιους θα τα λάβει και πως θα τα χρησιμοποιήσει!

Η Ευρωζώνη, έχει με λίγα λόγια μετατραπεί σε μια σύγχρονη Σοβιετική Ένωση (ΕΣΣΔ). Όπως η ΕΣΣΔ αρχικά επί Λένιν ήταν μια καταναλωτική κοινωνία και επί Στάλιν μετατράπηκε σε μια συγκεντρωτική, απολυταρχική, κρατικοποιημένη οικονομία, κάτι αντίστοιχο πάει να γίνει και στην Ευρώπη που μέχρι χθες ήξερε να δανείζεται και να καταναλώνει απερίσκεπτα. Οι ιδιώτες, οι μικρομεσαίες, ακόμα και οι μεγάλες επιχειρήσεις πτωχεύουν, οι πολίτες εξαθλιώνονται, η δημοκρατία πλήττεται βάναυσα, η δικαιοσύνη εξαφανίστηκε, ενώ αντίθετα γιγαντώνονται οι πολυεθνικές, οι οποίες πολλές φορές λειτουργούν ως επέκταση των ισχυρών οικονομικά κρατών, αν δεν τα υποκαθιστούν κιόλας!

Άλλη μια τρομακτική ομοιότητα της τότε Σοβιετικής Ένωσης με την σύγχρονη Ευρώπη, το σύμφωνο μη επιθέσεως που είχε υπογράψει η πρώτη το 1939, με τη ναζιστική Γερμανία. Σήμερα, κάτι αντίστοιχο γίνεται αντίστροφα, με την καγκελάριο της Γερμανίας Μέρκελ να μη χάνει ευκαιρία να επαναβεβαιώνει τις στενές, οικονομικές και άλλες σχέσεις της χώρας της με τη Ρωσία του - θεωρούμενου ως δικτάτορα - Πούτιν! Σημειωτέον, ότι ο όγκος συναλλαγών ανάμεσα στις δυο χώρες το 2012 ξεπέρασε τα €70δις! [1]

Αργά ή γρήγορα, το οικοδόμημα θα καταρρεύσει. Όλοι γνωρίζουμε τις τύχες των χωρών μετά την έξοδό τους από την ΕΣΣΔ και πολύ περισσότερο την κατάληξη των λαών. Η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει ρότα χθες. Δεν είναι αυτή την Ένωση λαών που ονειρευτήκαμε, δεν είναι σ' αυτή τη μέγγενη λαών που κάναμε θυσίες για να ενταχθούμε. Οι πολιτικοί, είναι είτε ελεγχόμενοι είτε ανίκανοι να προβάλουν αντιστάσεις. Οι πολίτες, οφείλουμε να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε κανένα από τα δύο!

1. http://www.tanea.gr/news/world/article/5010558/geyma-ergasias-merkel-poytin-sto-annobero-me-menoy-thn-kypro/

Δούλοι σε αναζήτηση αφέντη

Όσα χρόνια κι αν έχουν παρέλθει απ' την κατάργηση της δουλείας, φαίνεται να μην έχουμε ξεφύγει απ' τα δουλεπρεπή μας σύνδρομα. Ίσως έχει περάσει σαν γονίδιο στο DNA η νουθεσία των γονέων προς τα παιδιά: "σωπάστε να περάσουμε".

Οι προηγούμενοι αφέντες μας, αυτοί που κατ'ευφημισμό ονομάζαμε πολιτική "ηγεσία" απέτυχαν. Κατέστρεψαν τον τόπο και διέλυσαν την κοινωνία με - ω τι ειρωνεία - πρωτομάστορες του ολέθρου τη... λαϊκή ηγεσία της "δίκαιης κοινωνίας". Αφού λοιπόν έπεσαν έξω και έριξαν το καράβι στα βράχια, αναζήτησαν νέους, διεθνούς εμβέλειας αφέντες για να μας εξουσιάσουν. Υπό ένα όρο: να είναι οι ίδιοι τοπικοί διοικητές, υποτελείς στην ανώτατη διοίκηση...

Κι εμείς τι κάνουμε; Αντί να στείλουμε αυτούς μας οδήγησαν στο σημερινό κατάντημα στον αγύριστο, τους φερόμαστε με το σεις και με το σας. Καθόμαστε μάλιστα και τσακωνόμαστε μεταξύ μας, ποιοι φταίνε το περισσότερο, ποιος ήξερε και κοιμόταν όρθιος, ποιος λειτούργησε εγκληματικά και ποιος ήταν η αθώα περιστερά που δεν φταίει σε τίποτα. Αγοράζουμε δε, τσάμπα και βερεσέ, τις υποσχέσεις για απόδοση ευθυνών και παραδειγματικές τιμωρίες. Λες κι έχει πληρώσει κανείς σ' αυτό τον τόπο ποτέ, για οτιδήποτε!

Όταν οι πολιτικοί μιας χώρας σταθούν κατώτεροι των περιστάσεων, δεν τους ανακυκλώνουμε. Ούτε ψάχνουμε κάποια ξένη δύναμη - λιγότερο ή περισσότερο φίλια - για να μας διαφεντεύει. Δεν είναι δυνατόν να φερόμαστε ως σκλάβοι που απλά έχουν την ψευδαίσθηση ότι διαλέγουν αφεντικό και δήθεν επιλέγουν κάποια Τρόικα σοφών να τους επιβάλει πολιτική, επειδή οι ίδιοι είναι ανίκανοι και ανάξιοι να το κάνουν.

Εάν μετά κι απ' αυτή την καταστροφική εμπειρία του τόπου μας, την για άλλη μια φορά διάλυσή του, δεν επαναστατήσουμε, τότε δεν θα το κάνουμε ποτέ! Θα μείνουμε μια ζωή μίζεροι σκλάβοι, να αυτομαστιγωνόμαστε μετά από κάθε κακό που μας συμβαίνει και να διερωτούμαστε πως θα ήταν άραγε να ήμαστε ελεύθεροι, δίχως ποτέ να βρίσκουμε την τόλμη και το θάρρος να ελευθερωθούμε. Αυτό θέλουμε;

Προς τι η έκπληξη για τα €10δις; Ήταν συμφωνημένα!

Δυστυχώς, η πολιτική μας ηγεσία, είτε μας φλομώνει στο ψέμα, είτε είναι άσχετη και υπογράφει ότι της φέρνουν μπροστά της. Βέβαια, μπορεί να ισχύουν και τα δυο!

Τόσο η παρούσα κυβέρνηση, όσο και η προηγούμενη γνώριζαν ότι στην περίπτωση κατάρρευσης της Λαϊκής, η τράπεζα υποχρεωνόταν να δώσει πίσω όση ρευστότητα πήρε από το Μηχανισμό Έκτακτης Ρευστότητας (ELA). Κι επειδή η ρευστότητα ερχόταν μέσω της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου, είναι η Κύπρος που χρωστά τα λεφτά. Χρήματα, τα οποία τώρα φόρτωσαν τώρα στην Τράπεζα Κύπρου, καθιστώντας αμφίβολη τη δυνατότητά της να επιβιώσει στο καινούριο οικονομικό σκηνικό.

Αυτά τα δεδομένα, όφειλε να γνωρίζει και η Βουλή, η οποία εγγυήθηκε τη Λαϊκή και την κρατικοποίησε αφότου είχε ενταχθεί στον ELA. Αν υπάρχει μια δικαιολογία ότι η Βουλή εκβιάστηκε να ψηφίσει ένα νόμο που δεν πολυκατάλαβε, τότε όφειλε να το κάνει έστω εκ των υστέρων. Ώστε να ελέγξει τα δεδομένα της Τράπεζας που ξέφευγε.

Η απόδειξη για τα πιο πάνω, προκύπτει από την επιστολή Αναστασιάδη προς Χριστόφια στις 16 Νοεμβρίου το 2012 [1]. Στο σημείο γ της επιστολής αναφέρει:

γ. Ιδιαίτερα αξιόπιστες και ασφαλείς πληροφορίες, που έχουν περιέλθει σε γνώση μου, αναφέρουν πως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, από τις αρχές Νοεμβρίου, έχει καθορίσει την 20 Ιανουαρίου 2013 ως την καταληκτική ημερομηνία για την πραγματική ανακεφαλαιοποίηση της πιο πάνω τράπεζας.  Σε διαφορετική περίπτωση, σύμφωνα πάντα με την απόφαση της ΕΚΤ, η πρόσβαση στον Μηχανισμό Έκτακτης Ρευστότητας ακυρώνεται και θα απαιτηθεί η επιστροφή όσης ρευστότητας έχει αντληθεί μέχρι σήμερα. 

Γνώριζε λοιπόν ο κ. Αναστασιάδης ότι θα απαιτηθεί η ρευστότητα. Το έμαθε κι ο κ. Χριστόφιας αν δεν το γνώριζε ήδη. Το ήξεραν Σιαρλή, Δημητριάδης, υπουργικό συμβούλιο. Γιατί όλοι σήμερα παρουσιάζονται έκπληκτοι για τα €10 δισεκατομμύρια που δήθεν αιφνίδια απαίτησε η ΕΚΤ; Μας το είχαν πει ένα χρόνο πριν!

Το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας του τόπου, φέρει βαρύτατες ευθύνες για τη νέα τραγωδία του τόπου μας. Είτε λόγω ανευθυνότητας, είτε σκόπιμης εγκληματικής δραστηριότητας ή αδιαφορίας. Έχουμε χρέος να αξιώσουμε παραδειγματική τιμωρία αυτών που εγκλημάτησαν και ν' απαιτήσουμε τις παραιτήσεις αυτών που φάνηκαν κατώτεροι των περιστάσεων.

1. http://aligatorismoi.blogspot.com/2013/03/blog-post_24.html

Έτσι ξεπούλησαν την Κύπρο - Ο Χριστόφιας γνώριζε τα πάντα

Ο Θουκυδίδης (460-398 π.Χ.) έλεγε πως προδότης δεν είναι μόνο αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδας στον εχθρό, αλλά και αυτός που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες προκειμένου να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των πολιτών. Κλασσική περίπτωση αυτού που έγινε στην Κύπρο τον τελευταίο καιρό.

Στις 16 Νοεμβρίου 2012, ο τότε υποψήφιος Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης αποστέλλει επιστολή προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια, στην οποία αναφέρει μεταξύ άλλων [1]:

"η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, από τις αρχές Νοεμβρίου, έχει καθορίσει την 20 Ιανουαρίου 2013 ως την καταληκτική ημερομηνία για την πραγματική ανακεφαλαιοποίηση της πιο πάνω τράπεζας (αναφέρεται στη Λαϊκή Τράπεζα). Σε διαφορετική περίπτωση, σύμφωνα πάντα με την απόφαση της ΕΚΤ, η πρόσβαση στον Μηχανισμό Έκτακτης Ρευστότητας ακυρώνεται και θα απαιτηθεί η επιστροφή όσης ρευστότητας έχει αντληθεί μέχρι σήμερα"

Λίγο πιο κάτω, ο νυν Πρόεδρος συνεχίζει "Λυπούμαι που θα είμαι δυσάρεστος αλλά θέλω να υποδείξω πως κανένας δεν έχει το δικαίωμα ενσυνείδητα να επιμένει σε μια οδό που οδηγεί στην οικονομική καταστροφή. Σε μια τέτοια περίπτωση οι ευθύνες θα είναι βαρύτατες. Ευθύνες πολιτικές, αστικές και ποινικές".

Εσχάτη προδοσία!

Εδώ και πέντε περίπου χρόνια, στην Ευρώπη αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο διεξάγεται ένα ανηλεής οικονομικός πόλεμος. Στόχος, από τη μια η οικονομική αφαίμαξη των πολιτών και από την άλλη η υποδούλωση των χωρών στους ισχυρούς οικονομικά πόλους. Για να "πέσει" μια χώρα, δεν αρκεί όμως να πληγεί απλά από τα πυρά των λεγόμενων αγορών, αλλά χρειάζεται και κάποιοι εντός του κράτους να ανοίξουν τις Κερκόπορτες. Απαιτούνται σύγχρονοι Εφιάλτες, οι οποίοι απαντώνται τόσο στην οικονομική όσο και στην πολιτική ζωή των κρατών.

Τον τελευταίο χρόνο, η Λαϊκή Τράπεζα και η Τράπεζα Κύπρου, μέσω της Κεντρικής Τράπεζας (ΚΤ) λαμβάνουν ρευστότητα από τον ELA, δηλαδή την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Η ΕΚΤ προειδοποιεί εγγράφως, ότι η παροχή ρευστότητας φτάνει στο τέλος της και μάλιστα θα τερματιστεί στις 21 Ιανουαρίου που μας πέρασε! Ο Υπουργός Οικονομικών Βάσος Σιαρλή και ο Διοικητής της ΚΤ κάνουν συστάσεις προς τον Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια. Ο τελευταίος κωφεύει. Το έγγραφο διαρρέει και ο Νίκος Αναστασιάδης αποστέλλει επιστολή προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, απειλώντας και με ποινικές ευθύνες αν δεν υπογράψει το μνημόνιο. Όχι μόνο ο Πρόεδρος τον αγνοεί, αλλά διατάζει και αστυνομική έρευνα για να διαφανεί από που διέρρευσε το έγγραφο! [1]

Να αντισταθούμε στον εκβιασμό, υπάρχει εναλλακτική

Αυτό που επιχειρείται τούτη την στιγμή στην Κύπρο, είναι ένας στυγνός εκβιασμός του Κυπριακού Ελληνισμού. Οι αποταμιεύσεις του έχουν ουσιαστικά απαχθεί από τα τραπεζικά και συνεργατικά ιδρύματα και με το πιστόλι στον κρόταφο ρωτούν το λαό: "θα μας χαρίσετε ένα μέρος τους ή θα τις χάσετε όλες";

Είναι απορίας άξιον, όταν με το καλό (;) ανοίξουν ξανά οι τράπεζες, ποιος θα εμπιστευτεί τις εναπομείνασες οικονομίες του σε ένα εκβιαστή; Που μπορεί να μην είναι άμεσα τα ιδρύματα αυτά, αλλά μέσω τους εκδηλώνεται αυτή η βίαιη αρπαγή των χρημάτων του λαού.

Ας μην κρυβόμαστε πίσω απ' το δάκτυλό μας, καμιά διαπραγμάτευση δεν έγινε στο Eurogroup. Οι Ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών απλά απέρριπταν οτιδήποτε έβγαινε απ' το στόμα του δικού μας υπουργού και επέμεναν στις θέσεις του. Θέσεις οι οποίες δεν ήταν προϊόν απόφασης του Eurogroup, ούτε και έγιναν τέτοιο στη συνέχεια. Αντίθετα, είναι η δική μας κυβέρνηση που ανέλαβε δέσμευση να περάσει αυτό το μέτρο από τη Βουλή. Μέγα σφάλμα!